ข้ามสีทันดร

เสียงเรียกของเดือนสิบปลุกเที่ยงวันให้ตื่นจากภวังค์ เขารีบปล่อยมือที่กุมมือเธอไว้ เธอขอร้องเขาอย่าโกรธกันเลย เขาพยักหน้ายอมรับคำขอโทษ 

เธอดีใจมากยังไม่ทันจะคุยอะไรกันอีก ก้านวงศ์เดินออกมาจากโรงแรมเจอทั้งคู่อยู่ด้วยกันก็ไม่ค่อยพอใจ

“ผมไปหาคุณเดือนที่ห้อง คุณยุพบอกว่าคุณยังไม่กลับ ผมเลยจะออกไปตามน่ะครับ เป็นห่วงแทบแย่”

เที่ยงวันไม่อยากรับรู้อะไรด้วยเดินเลี่ยงเข้าโรงแรม เดือนสิบมองตามเสียดายที่ยังคุยกับเขาไม่เคลียร์...

ในขณะเดียวกัน เงินยวงซึ่งอยู่ที่เมืองไทยได้ยินยี่สุ่นกับบุญหยาด แม่กับป้าคุยกันเรื่องที่จะยกขันหมากไปขอผู้หญิงที่ชื่อมิถุนาให้กับพี่ชายตัวเอง ก็ร้องทักว่าเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า แฟนพี่ธารชื่อเดือนสิบ แต่

มิถุนาคือเดือนหก ยี่สุ่นกับบุญหยาดมองหน้ากันนิ่ง เงียบไป เงินยวงเตือนว่าพี่ธารกับพี่เดือนรักกัน แม่จะไปขอคนอื่นให้เขาได้อย่างไร ที่สำคัญน้องชายของพี่เดือนจะเป็นอย่างไรก็ไม่เกี่ยวกับพี่เดือนสักหน่อย

“นี่มันเรื่องชื่อเสียงเกียรติยศของวงศ์ตระกูล คนในวงศ์ตระกูลต้องช่วยกันรักษา”

“คนที่เขาสูงกว่าเราก็มีตั้งเยอะแยะ ถ้าวันหนึ่งยวงโดนครอบครัวของแฟนรังเกียจเพราะเราต่ำต้อยกว่า คุณแม่...” เงินยวงพูดยังไม่ทันจบ ยี่สุ่นสวนขึ้นเสียก่อนว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับชาติตระกูลแต่เป็นเรื่องของพฤติกรรม ไม่ว่าเงินยวงจะโน้มน้าวแม่กับป้าให้ล้มเลิกความคิดที่จะแยกพี่ธารออกจากพี่เดือนอย่างไรก็ไร้ผล ท่านทั้งสองยืนยันว่าไม่ต้องการจะเกี่ยวข้องกับผู้หญิงที่มีน้องชายติดยา...

วันนี้ชีวาตม์ปล่อยให้ลูกทัวร์เดินช็อปปิ้งกันตามสบาย ยุพราเห็นเดือนสิบได้ของฝากหิ้วเต็มสองมือคิดว่าซื้อครบแล้วจึงชวนกลับไปที่รถบัสพร้อมกับสวาทวิมลและเที่ยงวันที่เดินเข้ามาทักทาย เดือนสิบยังซื้อของฝากไม่ครบ จึงให้ยุพรากลับไปกับสวาทวิมลได้เลย ยุพราดึงถุงใส่ของในมือเพื่อนมาถือแล้วไล่เธอไปช็อปปิ้งต่อ เดือนสิบสบตาเที่ยงวันแวบหนึ่งก่อนจะเดินจากไป สวาทวิมลเห็นพอดี

“เที่ยงจะเดินต่อก็ได้นะลูก แม่มีเพื่อนกลับรถแล้ว”

ยุพรามองเที่ยงวันที่พยักหน้าหงึกๆให้แม่ตัวเองอย่างหมั่นไส้ที่เขาดูเหมือนจะเย่อหยิ่งอยู่ตลอดเวลา ก่อนจะเดินไปที่รถบัสกับสวาทวิมล ขณะที่เที่ยงวันเดินไปตามทิศทางที่เดือนสิบไป...

เดือนสิบช็อปปิ้งเพลินไม่ได้ระวังตัวจึงถูกหญิงพื้นเมืองในคราบโจรล้วงกระเป๋าสตางค์ไป เที่ยงวันซึ่งแอบมองอยู่ตามไปทวงคืนมาจนได้ ครั้นกลับมาหาเดือนสิบที่ร้านขายของ เธอยังเลือกซื้อของโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เขาเข้าไปยืนจนเกือบจะชิด เธอก็ยังไม่รู้ตัวจึงแกล้งก้มหน้าลงไปพูดข้างหู

“ผมว่าชิ้นสีแดงสวยกว่า”