จ้าวสมิง

ที่ตึกกองบัญชาการมีการประชุมเรื่องคดียาเสพติดที่กำลังควานหาตัวคนร้ายว่าเป็นใคร โดยเฉพาะตัวการใหญ่ที่มีชื่อสวัสดิ์กับอาคมเข้ามาพัวพัน ซึ่งคดีนี้ ผบ.ปิยะวัชมอบหมายให้ผู้พันวันชาติ ผู้พันสุรศักดิ์ และผู้กองกำพลร่วมมือกันปฏิบัติงานอย่างเร่งด่วน

ทั้งสามคนวางแผนหลอกเสมกับสิงห์ให้ปรากฏตัวออกมาจนได้ด้วยการล่อซื้อยาเสพติดแล้วจัดการตลบหลังเพื่อเอาตัวมาสอบสวนขยายผล แต่ในขณะที่ทีมตำรวจกำลังจะควบคุมเสมกับสิงห์หลังจากยิงต่อสู้กันอยู่พักหนึ่ง ไอ้เข้มก็ซุ่มยิงฆ่าตัดตอนสองคนนั้นไปเสียก่อน

วันเดียวกันนี้อาคมกับอรรถมาหาสวัสดิ์ที่บ้านหลังรู้ว่าตะวันเป็นเสือและสวัสดิ์ก็รับไม่ได้ อาคมสบโอกาสจึงเสนอให้พิมพ์สายหมั้นกับอรรถ

“เมื่อเช้าผมก็บอกลูกสาวผมเหมือนกันเรื่องอรรถ ผมไม่ใช่ไม่อยากให้หมั้นนะ แต่ขอเวลาอีกนิดให้จิตใจลูกสาวผมดีขึ้นอีกหน่อยได้ไหม”

“ผมก็ไม่ได้จะเร่งรัดอะไรหรอก แล้วนี่หนูพิมพ์ไปไหนล่ะ”

“ออกไปข้างนอก ผมให้สอนตามไปดูอยู่ครับ”

สอนกับศักดิ์กลับเข้ามาพอดี รายงานสวัสดิ์ว่าพิมพ์สายเจอตะวันที่เจดีย์ร้าง สองคนปรับความเข้าใจกันได้แล้ว อรรถหน้าเสียทันที บอกพ่อว่าเรามาเสียเที่ยว ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย

“นั่นสิ เสียเวลาจริงๆ แบบนี้คงคุยกันลำบากแล้วนะสวัสดิ์ คิดเอานะว่าเรื่องของคุณจะจบแบบไหน แล้วอย่าเอ่ยคำว่าเสียทีก็แล้วกัน”

อาคมทิ้งคำพูดข่มขู่อยู่ในทีแล้วลุกพรวดออกไปโดยมีอรรถก้าวตาม ใจตัดสินใจเดินไปหาอรรถก่อนที่เขาจะขึ้นรถ ถามว่าเจอเจนจิตบ้างหรือเปล่า อรรถชักสีหน้า ตอบเสียงขุ่นว่า

“ไม่เจอครับ แล้วทำไมน้าใจถึงมาถามหาลูกสาวกับผมล่ะ ผมไปเกี่ยวอะไรด้วย”

ใจหน้าเจื่อนรีบขอโทษปลัดที่ตัวเองเสียมารยาท... หลังจากสองพ่อลูกกลับไปได้สักครู่ พิมพ์สายกลับเข้ามาเพื่อจะคุยเรื่องสำคัญกับพ่อ ปรากฏว่าสวัสดิ์ก็เพิ่งออกจากบ้านไปเหมือนกัน แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหน

สวัสดิ์ไปพบยองตะมุที่อาศัยอยู่บ้านตาชิพ่อของซาเง นำเงินก้อนหนึ่งมาให้ยองตะมุพาลูกเมียไปสร้างบ้านใหม่อยู่ที่ไหนสักแห่งแล้วให้ตะวันตัดขาดจากพิมพ์สาย แต่ยองตะมุปฏิเสธเงินก้อนนั้น

“นายครับ ถ้าสิ่งสุดท้ายที่นายขอเป็นเรื่องนี้ ข้าก็จะให้ แต่เงินนี่ข้าขอไม่รับ นายเอากลับไปเถอะครับ”