ไฟหิมะ
ตอนที่ 16
คิมหันต์ลงจากรถพร้อมนลินในชุดเจ้าสาวสวยหวาน หินกับน้ำพาสุนีย์ตามลงมา สีหน้าน้ำบึ้งตึงไม่เต็มใจอย่างเห็นได้ชัด บ่นกับพี่ชายว่าตนไม่เข้าใจและไม่อยากเชื่อเลย ทำไมทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
คิมหันต์ปั้นยิ้มต่อหน้าแขกเหรื่อที่มีน้อยนิด บอกให้เจ้าบ่าวมารับเจ้าสาว ติ๊ยายืนมองจากมุมหนึ่งเห็นหินเดินมาจับมือนลินด้วยความรู้สึกเจ็บปวดร้าวรานใจ
“พร้อมแล้ว...เราเข้าไปในงานกันได้แล้ว” คิมหันต์จะเดินนำไป แต่พอดีเที่ยงที่เพิ่งรับโทรศัพท์ปรี่มากระซิบ หินลอบมองสีหน้าคิมหันต์ก็รู้ว่าต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างแน่
“แกรีบไปคุมงานทางโน้นให้เรียบร้อยก็แล้วกัน” คิมหันต์สั่งเที่ยง
“จะดีเหรอครับ ผมเป็นห่วงนาย”
“จะห่วงฉันทำไม แค่ไอ้คนกระจอกๆ แค่งานเลี้ยงเล็กๆ ฉันสั่งให้แกรีบไปก็ไปสิวะ เสร็จแล้วค่อยรีบกลับมา”
“ครับนาย” เที่ยงรีบวิ่งไปขึ้นรถ หินมองตามสงสัย แต่โดนคิมหันต์เร่งให้รีบพานลินเข้าไปข้างใน
หินยื่นแขนให้นลินควงเดินไป คิมหันต์ขยับมาทางติ๊ยา ขอบคุณเธอที่ช่วยเป็นแม่งาน หญิงสาวยิ้มบางๆ แทนคำตอบ
สุนีย์มองไม่เห็นแต่รับรู้ว่าตนมางานแต่งงานลูกชาย บ่นสงสารหินเหลือเกิน น้ำรู้สึกไม่ต่างกัน แทบร้องไห้ออกมาขณะพูดกับแม่ว่า
“บางที...ถ้าน้ำไม่ต้องเห็นอะไรเลยเหมือนที่แม่ไม่เห็น มันก็อาจจะดีซะกว่าที่ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้จริงๆนะแม่”
ooooooo
เที่ยงรีบไปคุมลูกน้องขนยาเสพติดโดยใช้รถขนส่งสินค้าบริษัทของประเสริฐเหมือนเคย แต่ครั้งนี้เผือกนำหน่วยพิฆาตไพรีบุกเข้าจับกุม ประเสริฐอยู่ในเหตุการณ์ตกใจกลัวแทบสิ้นสติ ส่วนเที่ยงกับลูกน้องที่ขัดขืนการจับกุมโดนยิงตายทั้งหมด
ด้านท่านรองฯที่เอาตัวเข้ามาพัวพันกับคิมหันต์ วันเดียวกันเขาโดนสารวัตรมาเชิญตัวไปสอบสวน
ท่านรองฯหน้าซีดเป็นไก่ต้ม โวยวายขัดขืน
“นี่มันอะไรกันสารวัตร”
“ผมได้รับมอบหมายให้เชิญตัวท่านรองฯครับ”
“เชิญผมทำไม เชิญไปไหน ผมไม่ไป”
“เรามีหมายเชิญ กรุณาให้ความร่วมมือด้วยครับ”
“อะไร ผมไม่ไป ผมไม่ไป...”
ท่านรองฯพยายามขัดขืนแต่ที่สุดก็ถูกควบคุมตัวไปจนได้...
เมื่อคิมหันต์รับรู้จากท่านรองฯทางโทรศัพท์ก็ตกใจ แต่ยังรับปากจะรีบเคลียร์ให้เขาโดยเร็วที่สุด หลังจากนั้นก็เร่งเร้าพิธีแต่งงานระหว่างหินกับนลิน แต่นลินเกิดมีอาการคลื่นไส้อาเจียนและเกิดความวุ่นวายขึ้น
