ไฟหิมะ
ตอนที่ 16
“ต้องดีสิครับ รสนิยม ฝีมือระดับคุณติ๊ยาแล้ว ผมมั่นใจ ถือซะว่าเป็นการซ้อมก่อนจะถึงงานจริงของเราสองคนก็ได้ โอเคไหมครับ”
ติ๊ยากล้ำกลืนความเจ็บปวดฝืนยิ้ม คิมหันต์ฉวยโอกาสหอมแก้มเธอด้วยความดีใจ
เพียงเช้าวันถัดมา คิมหันต์ก็พานลินไปที่ร้านชุดวิวาห์ โดยมีติ๊ยาและทีมงานจากบริษัทของจักรมาร่วมด้วยช่วยกันทำงานนี้
“ติ๊คงต้องขอเอาทีมงานของติ๊มาช่วยจัดงานนะคะ เพราะถึงจะเป็นงานภายในแต่ก็มีรายละเอียดเยอะอยู่”
“ด้วยความยินดีครับ เพราะถึงจะเป็นงานภายในแต่ก็เป็นงานของน้องสาวคนเดียวของผม ผมต้องเต็มที่”
“ที่ติ๊ต้องขอให้พวกเรามาช่วยก็เพราะพวกเราเป็นทีมงานที่รู้ใจ”
“ก็เข้าใจค่ะบอส ว่าแต่ใครเป็นเจ้าบ่าวคะ ยังไม่เห็นมา”
ทันใดนั้นหินเดินเข้ามา พวกจินนี่มองตาพองก๋าและตั้งท่าจะซักถาม แต่ติ๊ยาไม่เปิดโอกาส บอกให้เริ่มงานกันได้แล้ว
ทั้งการเลือกชุดและพูดคุยรายละเอียดสร้างความอึดอัดลำบากใจให้ติ๊ยาอย่างที่สุด ซึ่งเธอต้องอดทนอย่างสูงกว่าจะผ่านมันไปได้
เมื่อคิมหันต์พานลินกลับไปแล้ว ติ๊ยาเก็บรวบรวมข้าวของและเสื้อผ้า จู่ๆหินเดินเข้ามาเอามือปิดปากเธอเพื่อไม่ให้ส่งเสียง
“ได้โปรดฟังผมสักนิดนะครับติ๊ยา”
ติ๊ยานิ่งเงียบ หินค่อยๆปล่อยมือจากปากแล้วโอบกอดเธอพร้อมวิงวอน
“ผมขอโอกาสครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ผมขอให้คุณเชื่อผม รอผมอีกสักนิด...นิดเดียวได้ไหมครับคุณติ๊ยา”
“ใจคอคุณจะหลอกฉันไปถึงไหนคะคุณหิน เสียแรงที่ฉันไว้ใจคุณ เชื่อคุณมาตลอด เชื่อถึงขนาดฝากชีวิตฝากความเป็นความตายของฉันของพ่อฉันไว้ในมือคุณ ที่แท้คุณกับไอ้คิมมันก็พวกเดียวกัน เลวเหมือนกัน”
“ไม่ใช่นะติ๊ยา ฟังผมก่อน”
“ฉันไม่ฟัง ฉันให้โอกาสคุณมามากพอแล้วคุณเองต่างหากที่เป็นคนปล่อยให้โอกาสหลุดมือไป อย่านึกว่าฉันจะโง่ให้คุณหลอกได้ทุกเรื่อง หลักฐานสำคัญที่ฉันให้คุณไปฉันมีก๊อบปี้ไว้หลายชุด ถ้าคุณคิดจะเล่นงานฉันก็รีบๆหน่อย เพราะถ้าฉันได้เข้ามาพบผู้ใหญ่เมื่อไหร่ คุณ ไอ้คิม และไอ้พวกค้ายาทั้งหลายตายแน่”
“ไม่นะติ๊ยา...อย่านะ” หินกลัวติ๊ยาได้รับอันตราย แต่เธอไม่ฟังเขาอีกแล้ว ผลักเขาหงายหลังก่อนจะวิ่งออกไปทันที...
คราวนี้ติ๊ยาพูดจริงทำจริง เธอไปพบท่านรองฯในเช้าวันรุ่งขึ้นพร้อมหลักฐานสำคัญ
“สวัสดีคุณอาทิตยา มีธุระอะไรกับผมไม่ทราบ”
“ขอบพระคุณนะคะที่สละเวลาให้ดิฉันได้เข้าพบ”
“ยินดีครับ ท่านกิตติฝากฝังมา ผมก็ต้องรีบจัดคิวให้ผู้หลักผู้ใหญ่รู้จักกันมานาน คุณมีอะไรก็ว่ามา”
“คือดิฉันมีเบาะแสเกี่ยวกับขบวนการ...” พูดแค่นั้นติ๊ยาชะงัก เพ่งมองแหวนที่นิ้วท่านรองฯ ซึ่งมีสัญลักษณ์เหมือนในไฟล์ลับของคิมหันต์ที่เธอสงสัยว่า “ท่าน”คือใคร?
“เงียบทำไม เมื่อกี้หนูว่าหนูมีเบาะแสเกี่ยวกับขบวนการ ขบวนการอะไร” ติ๊ยายังเงียบงัน มือที่หยิบทัมบ์ไดรฟ์สั่นเทา “ว่าไง ผมถามว่าขบวนการอะไร”
