เจ้าสาวจำยอม
ตอนที่ 12
นครินทร์กลับไปบ้านอย่างขุ่นมัวในอารมณ์สุดๆ เจอลูกแก้วมารออยู่ก็ยิ่งไม่ชอบใจ วันชนะเปิดฉากไล่เพราะรู้ใจเจ้านายแต่หญิงสาวดึงดันไม่ยอมกลับ บอกว่ามารอเพื่อทวงสัญญาจากนครินทร์
นครินทร์ไม่สนใจ เดินเข้าห้องวาดรูปแล้วทำลายรูปเมษารินที่วาดเองกับมือ ลูกแก้วตามมาเห็นก็สะใจ จากนั้นเริ่มทวงสัญญาโดยขัดขืนไม่ยอมให้วันชนะลากตัวออกไป
“คุณสัญญากับฉันไว้แล้วนะ ว่าถ้าฉันไปงานวันเกิดนังเมกับคุณ ฉันจะได้เป็นเจ้าของคุณหนึ่งวัน ฉันไปแล้ว คุณต้องทำตามสัญญา”
“แล้วทำไมคุณไม่อยู่กับผมจนกลับล่ะ หนีกลับก่อนทำไม คุณทำผิดสัญญา ก็เป็นอันว่าสัญญาเป็นโมฆะ”
“ไม่นะ...ฉันไม่ได้อยากกลับ นายเอกกับแพนแพนมันเผือก มันลากฉันกลับ ฉันไม่ได้ทำผิดสัญญานะ คุณต้องเป็นของฉัน”
“ผมไม่เป็นของใครทั้งนั้น ชีวิตผม...ผมสู้เอาตัวรอดมาด้วยตัวเองกว่าจะมีวันนี้ ผมมีเป้าหมาย เป้าหมายที่ทำให้ผมต้องรอดให้ได้ ไม่ตายอย่างหมาข้างถนนเพื่อที่จะทำมันให้สำเร็จ”
“ฉันไม่รู้ว่าเป้าหมายคุณคืออะไร ให้ฉันช่วยคุณได้นะ ฉันพร้อม ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อคุณได้”
“ผมไม่อยากให้คุณมาทำอะไรเพื่อผม เรื่องของเราจบลงวันนี้ อย่ามาหาผมที่แกลเลอรีนี้อีก พาตัวออกไป”
วันชนะทำตามคำสั่งกระชากลูกแก้วออกไปจนได้แล้วปิดประตูใส่หน้า ทิ้งให้เธอยืนร้องไห้ มึนงงไปหมดกับท่าทางและคำพูดแปลกๆของนครินทร์
ooooooo
เมธัสเจ็บตัวเล็กน้อยที่โดนบอลผลักชนโต๊ะ เขานั่งดูวิดีโอแห่งความสุขในอดีตตอนที่รู้ว่ากันยากรตั้งท้อง เขากับชลัมพ่อของกันยากรดีใจมากถึงกับบันทึกภาพวันชื่นคืนสุขนั้นไว้พร้อมคำพูดสุดแสนประทับใจที่บ่งบอกถึงความรักที่ทุกคนมีให้เมษารินที่ยังไม่ลืมตาดูโลก
วิดีโอนี้เก่าเก็บแต่คุณภาพยังดีเยี่ยม เมธัสมอบเป็นของขวัญวันเกิดให้เมษารินในปีนี้แต่ไม่ได้บอกว่ามันคืออะไร เมษารินรับไว้แต่เอาไปเก็บลงลิ้นชัก ไม่ได้เปิดดูตามที่พ่อบอก
หลังจากแขกกลับไปหมด เขตแดนก็หายไปด้วย เมษารินรู้สึกเหงาขึ้นมาโดยไม่รู้ว่าเขตแดนกำลังจะทำเซอร์ไพรส์ของจริงให้เธอในอีกไม่กี่อึดใจนี้
เขตแดนทำป้ายบอกรักเมษารินได้น่ารักและประทับใจสุดๆ เธอมีความสุขมากอยู่ในอ้อมแขนของเขาท่ามกลางแสงไฟสวยงามระยิบระยับที่ประดับไว้ตามต้นไม้ เมธัสยืนมองจากในบ้านเห็นภาพลูกสาวยิ้มแย้มมีความสุข หัวอกคนเป็นพ่อพลอยสุขไปด้วย
“วางฉันลงได้แล้วคุณเขต หมุนมาก เดี๋ยวก็มึน ลมใส่เอาหรอก”
“ผมจีบคุณได้สำเร็จแล้วใช่ไหมครับ”
“ฉันจะไม่ให้คุณจีบฉันได้สำเร็จหรอก”
“ทำไมล่ะครับ”
