เจ้าสาวจำยอม
ตอนที่ 12
“โหรุต...บลัฟกันต่อหน้าหลานในท้องเลยเหรอ”
“ถ้าที่ผ่านมาปิ่นเคยทำอะไรผิด หรือทำอะไรไม่ดีไว้กับคุณ อย่าถือสาปิ่นเลยนะคะ”
“เช่นกันค่ะ ถ้าเมเคยทำอะไรไม่ดีกับคุณไว้ อย่าถือสานะคะ”
สองสาวจับมือกัน ศรุตยิ้มดีใจ เขตแดนยืนมองอยู่ห่างๆ เห็นเมษารินกับปิ่นมณีจับมือยิ้มให้กันก็รู้สึกดีใจไปด้วย...คนหนึ่งคือผู้หญิงที่เขาเคยรักและรอคอยในอดีต อีกคนคือผู้หญิงที่เขากำลังรักมากและรอคอยในปัจจุบัน
“รุตคุยกับคุณเมไปก่อนนะ ปิ่นขอไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยว” ปิ่นมณีเดินผละไป
อีกมุมหนึ่ง นครินทร์อยู่กับเอกพงศ์และกลุ่มเพื่อน ลูกแก้วมองไปเห็นเมษารินคุยกับศรุตสองต่อสองก็เกิดอาการหมั่นไส้และจงใจพูดให้นครินทร์ได้ยิน
“ยัยเมนี่แต้มบุญสูงนะ ชาติที่แล้วคงทำไร่อ้อยมาก่อน เลยเหลือกินเหลือใช้มาจนถึงชาตินี้”
“ไร่อ้อยอะไรของเธอลูกแก้ว” แพนแพนสงสัย
“ก็ดูสิ...อ่อยอ้อยหวานใส่ผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้”
“ไปว่าเขา นายรุตนั่นเขาเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว” เอกพงศ์ติง
“เพื่อนหรือแฟนเก่า วันก่อนเห็นข่าวแม่นายรุต
ออกมาแฉว่ายัยเมแอบกลับไปกินลูกชายตัวเองทั้งๆที่แต่งงานกับคุณเขตไปแล้ว”
เอกพงศ์สุดจะทนฟัง เสียงดังใส่ “ถามจริงๆเถอะลูกแก้ว นี่เธอมาทำไม ไม่ชอบคุณเม มีคดีทำร้ายร่างกายเขาคาอยู่ในโรงพัก ยังจะกล้ามาเจอหน้าเขาอีก”
ลูกแก้วหันไปควงแขนนครินมร์โชว์ทันที “ฉันมาเพราะคุณนครินทร์มา ไม่ได้มาเพราะอยากแฮปปี้เบิร์ธเดย์อะไรยัยนั่นหรอก”
แพนแพนกลัวมีเรื่อง เตือนลูกแก้วให้พูดเบาๆ เดี๋ยวใครได้ยิน แต่เจ้าตัวกลับพูดท้าทาย เอกพงศ์เลยตำหนินครินทร์ไม่น่าชวนลูกแก้วมาด้วย
“นี่! อย่ามายุ่งกับเขานะ เขาจะพาฉันมาเปิดตัว” ลูกแก้วจิกตาใส่เอกพงศ์แล้วค้อนขวับ เอกพงศ์กับแพนแพนเอือมระอาพากันเดินออกจากกลุ่มไป
ooooooo
ศรุตกับเมษารินยังคงคุยกันอย่างติดลม ศรุตเล่าเรื่องการตามรังควานของศศิกานต์ให้เธอฟัง
“หลังขึ้นโรงพักวันนั้น คุณแม่เจอตำรวจตักเตือนว่าถ้ายังส่งลูกน้องมาตามก่อกวนอีก ก็จะจับดำเนินคดี คุณแม่คงไม่อยากให้กระทบกับธุรกิจก็เลยหายหน้าไป”
“ไม่ใช่เพราะคุณป้ายอมแพ้ในความรักระหว่างรุตกับคุณปิ่นแล้วเหรอถึงได้หยุดตามขัดขวาง”
“รุตก็อยากให้เป็นอย่างงั้นนะ แต่นิสัยของคุณแม่ ลองได้โกรธเกลียดใครแล้วไม่มีทางยอมรับง่ายๆ ตอนนี้ท่านคงพักรบชั่วคราวมั้ง”
เมษารินยิ้มขำ ศรุตสงสัยถามว่าขำอะไร หรือว่าดีใจที่กรรมไปตกอยู่ที่ปิ่นมณี ไม่ใช่ตัวเอง
“ถ้าวันนั้นเราแต่งงานกัน กรรมคงตกอยู่ที่เม และเมคงไม่อดทนเท่าคุณปิ่น รุตโชคดีแล้วล่ะที่เจอผู้หญิงที่รักรุตมากเท่าคุณปิ่น รักชนิดที่ยอมอดทนทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับรุต”
