เจ้าสาวจำยอม
ตอนที่ 12
“หึงคุณนครินทร์ล่ะสิ โธ่เอ๊ย...มากับเขา แต่เขาไม่สนใจหล่อน มาสนใจยัยเม”
“เป็นฉันนะ เอาถุงขยะคลุมหัวกลับไปแล้ว
ไม่หน้าหนาอยู่ต่อให้อายหรอก”
“อีหยก! อีเป้ย!” ลูกแก้วโกรธจัด คำรามพร้อมกับพุ่งเข้าตบสองสาว คราวนี้เลยเกิดฟ้อนเล็บกันอุตลุด เมษารินกับคนอื่นๆพยายามห้าม โดยเฉพาะเมธัสที่เสียงดังด้วยความตกใจ
“เอ้าเร็ว ช่วยกันห้ามเร็ว นี่มันเรื่องอะไรกันหนู ทะเลาะอะไรกัน”
ไม่ทันใครจะห้ามลูกแก้วได้ บอลเดินปรี่เข้ามาพูดเกือบตะโกน
“โอ้โห มีเลี้ยงฉลองอะไรกันเนี่ย”
ทุกคนมองเขาเป็นตาเดียว...เมธัสกับเมษารินตกใจ ขณะที่เขตแดนกับอาชาจำได้ว่าหมอนี่คือลูกชายของเมธัสที่มาปรากฏตัวเมื่อหลายวันก่อน ส่วนศรุตกับปิ่นมณีรู้สึกคุ้นหน้าว่าเคยเห็นที่ไหน
บอลไม่สนสายตาใครทั้งนั้น เดินไปหยิบไวน์มาดื่มและหยิบอาหารกินอย่างมูมมาม เมธัสไม่ชอบใจพยายามจะพาบอลไปคุยในบ้านแต่เขาไม่ยอม
“อะไรล่ะพ่อ คนจะกิน จะคุยก็คุยกันตรงนี้ อยากเลี้ยงฉลองด้วย”
“อย่าดื้อน่าบอล พ่อบอกให้เข้าไปคุยกันในบ้าน”
เมธัสขึ้นเสียงจนบอลยัวะปาแก้วไวน์ทิ้งแตกกระจาย คนทั้งงานพากันตกใจอีกรอบ
“ทำไม! พ่ออายหรือไงที่มีลูกติดเมียเก่าโหลยโท่ยกากๆแบบนี้”
“เจ้าบอล...หยุดนะ”
“หยุดอะไรพ่อ หยุดประจานตัวเอง หรือหยุดประจานพ่อ”
“แกหยุดพูดไปเลย”
“ไม่หยุด! จะทำไม เอ้าทุกคนฟังทางนี้ ขอแนะนำตัวหน่อยเผื่อไม่มีใครรู้จัก กูชื่อบอล เป็นลูกเมียหลวง ส่วนนั่นเป็นลูกเมียน้อย แต่พ่อทิ้งแม่กูหนีมาแต่งงานกับเมียน้อย แล้วเมียน้อยก็ขับรถชนแม่กูตาย จนกูต้องหนีเตลิดไปอยู่ข้างถนนเหมือนหมา แล้วดูสิ ดูพ่อกูกับลูกเมียน้อยอยู่กันอย่างสุขสบายในคฤหาสน์”
“แกหยุดพูดนะบอล หยุดพูดเดี๋ยวนี้ หยุด!”
เมษารินสุดจะทนฟังหันหลังเดินหนีเข้าบ้าน เขตแดนรีบตามด้วยความเป็นห่วง
“ฮ่ะๆๆ ทำเป็นทนฟังความจริงไม่ได้ ถุย! อีลูกเมียน้อย”
ลูกแก้วฟังแล้วยิ้มสะใจ เมธัสเหลืออดกระชากคอเสื้อจนบอลเซ แต่ยังทำสีหน้าไม่สะทกสะท้าน
ปิ่นมณีดึงศรุตเดินห่างออกมาคุยกัน ที่สุดสองคนก็จำได้ว่าบอลคนนี้คือหลานของยายที่เป็นลมหน้าตลาดแล้วพวกเขาพาไปส่งบ้าน
“นายคนนี้เป็นพี่ชายคนละแม่ของเมจริงๆเหรอเนี่ย”
“นั่นสิ ท่าทางเขาเอาเรื่องมากนะ แล้วนี่ก็มาป่วนงานซะเละเลย”
“เราควรบอกเรื่องนี้กับเมไหม หรือบอกใครดี”
“ลองปรึกษาเขตดูก่อนไหมรุตว่าเราควรจะบอกเรื่องนี้กับใครดีที่สุด”
ศรุตพยักหน้าเห็นด้วย
ooooooo
