เจ้าสาวจำยอม
ตอนที่ 12
ลูกแก้วไม่ได้อยากไป แต่คิดว่างานนี้นครินทร์ต้องไปแน่จึงรีบไปสกัด แต่โดนเขาพาเข้ามาในห้องวาดรูปซึ่งเป็นห้องส่วนตัว ส่วนวันชนะลูกน้องที่รู้ใจรีบโทร.หาใครบางคน บอกว่าเจ้านายอยากสั่งของขวัญพิเศษ
ลูกแก้วไม่ไว้ใจนครินทร์ คาดเดาว่าเขาพาเธอมากักขังไว้ในห้องแล้วจะดอดไปงานวันเกิดเมษาริน แต่ชายหนุ่มกลับทำท่าจะสวมกอดเธอราวกับเสน่หา
“คุณบอกว่ารักผมมาก...รักจริงเหรอครับ รักแท้หรือแค่หวงก้าง”
“ถึงขนาดนี้แล้วคุณยังไม่รู้อีกเหรอคะว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน”
“ผมอยากพิสูจน์ ถ้าคุณรักผมจริง คุณกล้าทำตามที่ผมขอรึเปล่า”
“ถ้าคุณขอ แล้วฉันทำได้ คุณจะให้อะไรฉันล่ะ”
นครินทร์ยื่นหน้าไปเหมือนจะจูบ ลูกแก้วหลับตารอ แต่เขากลับกระซิบข้างหูว่า “คุณจะได้เป็นเจ้าของผม”
“จริงนะ! คุณพูดจริงนะ” ลูกแก้วดีใจ แต่ต้องชะงักเมื่อเขาบอกว่าเธอจะได้เป็นเจ้าของเขาหนึ่งวัน “วันเดียวเองเหรอ คุณนี่มันใจร้ายจริงๆ”
“ปกติผมไม่ชอบให้ใครมาเป็นเจ้าของผม สั่งให้ผมทำโน่นทำนี่ได้ นี่เป็นข้อเสนอพิเศษสุดสำหรับคุณคนเดียว แต่ถ้าคุณไม่สนใจ...”
“สนใจสิ แค่วินาทีเดียวที่ฉันมีโอกาสเป็นเจ้าของคุณ ฉันก็จะคว้าเอาไว้ คุณจะขอให้ฉันทำอะไร บอกมาสิคะ”
“ไปงานวันเกิดคุณเมกับผม”
“ว่าไงนะ!” ลูกแก้วตะลึง ค่อยๆคลี่ยิ้มออกมา
เพราะเข้าใจไปเองว่านครินทร์จะพาเธอไปเปิดตัวในฐานะคู่รัก
ooooooo
เมษารินขอกลับบ้านเพื่อไปไหว้ตากับแม่เนื่องในวันเกิดของเธอ ซึ่งเคยทำเช่นนี้มาทุกปีหลังจากท่านทั้งสองเสียชีวิต
เขตแดนกับอาชาทำเป็นไม่รู้แต่ยินดีพาเธอไปที่บ้านชลัมพุซึ่งรุ้งรดากับคนรับใช้ตระเตรียมงานไว้อย่างดี แต่เมษารินยังไม่เห็นเพราะสถานที่จัดงานคือสนามข้างบ้าน
เมษารินขอตัวขึ้นไปไหว้รูปตากับแม่ข้างบน โดยที่พวกเขตแดนรออยู่ข้างล่าง
“คุณตาคะ คุณแม่...คิดถึงมากเลยค่ะ วันเกิดปีนี้เมอยากให้คุณตากับคุณแม่ช่วยอวยพรให้เมแคล้วคลาดปลอดภัยด้วยนะคะ มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกับเมตลอด แต่ยังดีที่เมมีคุณเขตอยู่ข้างๆ เขาช่วยเมไว้หลายครั้งตอนที่เมต้องการใครสักคน นอกจากคุณตา...คุณแม่ ก็มีคุณเขตนี่แหละที่กลายมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเม เขาเข้ามาโดยบังเอิญ โดยไม่คาดคิด แล้วก็ไม่เคยจากไปไหน หรือว่าเมได้เจอคนที่ใช่แล้ว...ผู้ชายที่เกิดมาเป็นคู่ชีวิตเม”
เสร็จแล้วเมษารินกลับลงมามองหาเขตแดน
แต่ไม่เห็น เดินเรื่อยไปที่ห้องรับแขกก็ยังไม่เจอใครสักคน สงสัยว่าไปไหนกันหมด
จู่ๆเขตแดนเข้ามาเรียกทางด้านหลังพร้อมกับปิดตาสองข้างของเธอไว้ “ไม่ต้องตกใจนะครับ ผมเอง”
“คุณเล่นอะไรคุณเขต มาปิดตาฉัน”
“อยากรู้ก็ค่อยๆหันมาสิครับ”
