เพลิงเสน่หา

“เพราะหากพี่เลือกความรัก เรื่องราวทุกอย่างมันคงไม่เป็นแบบนี้ แต่ช่างเถอะ...ยังไงเรื่องของพี่กับโมกก็เป็นไปไม่ได้เหมือนที่คะน้าว่าแหละ พี่อายุเท่าไหร่ โมกอายุเท่าไหร่ แค่คิดพี่ก็ควรที่จะขยะแขยง สะอิดสะเอียนตัวเอง”

“คุณพี่...น้องกราบขอโทษแทนคะน้า จนถึงวันนี้น้องก็เชื่อว่าคะน้าไม่ได้ตั้งใจ”

“พี่ไม่ได้โกรธคะน้า พี่ต้องขอบใจคะน้าเสียอีกที่ทำให้พี่ได้รู้สำนึก พี่ไม่มีวาสนาเรื่องความรัก คนที่คู่ควรกับโมก ไม่ใช่พี่แต่เป็นใบบัว ขอให้น้องกับหมอปาล์มพบเจอแต่ความสุขความเจริญ...พี่รักน้องที่สุด”

“น้องก็รักคุณพี่ที่สุดเช่นกันเจ้าค่ะ”

“ฝากบอกหมอฝรั่งนะ...ช่วยดูแลน้องของพี่ด้วย”

ooooooo

โมกทิ้งใบบัวไว้เรือนบ่าวคนเดียว ส่วนตัวเองแต่งตัวออกไปหาสนเพื่อหารือเรื่องงานบวช เปิดโอกาสให้ชบาที่หอบลูกกลอนผสมรากรัญจวนมาดักโจมตีคุณเทียนกับขนมกล้วย!

ชบารอจนโมกลับตาจึงออกจากที่ซ่อน ปราดไปดักหน้าขนมกล้วยที่หอบข้าวของจะไปหาหมอปาล์ม

“ถึงทีของกูแล้ว ต่อให้มีปีกนายของมึงก็หนีไม่รอด รวมทั้งมึงด้วย...อีขนมกล้วย!”

ขนมกล้วยตกใจที่เจอชบา พยายามดิ้นรนปกป้องตัวเองเต็มกำลังแต่ก็เหมือนหนีเสือปะจระเข้ เจองูเห่าแผ่แม่เบี้ยรออยู่ ชบาหัวเราะลั่น สะใจที่ศัตรูคู่แค้นหนีไม่รอด

“เจอมึงกับงู กูเลือกตีมึงโว้ยอีขนมกล้วย!”

พูดจบก็คว้าไม้ฟาดขนมกล้วยจนสลบเหมือด ส่วนงูก็เลื้อยหนีไปแล้ว ชบาสาแก่ใจมาก

“ก็แค่นี้...แล้วมึงจะวิ่งหนีทำไมให้เปลืองแรง... อีกระจอก!”

คุณเทียนนั่งสวดมนต์ในเรือนเทียนหยดฟ้าตามลำพัง ไม่สำเหนียกเลยว่าจะมีภัยคืบคลานมาหา

“คงเป็นอย่างที่คุณแม่เล่า ดวงชะตาของลูกต้องคำสาป...จะมีรักหรือไม่มี...ชีวิตก็พบแต่ความทุกข์อยู่ดี”

แม้จะเศร้าเพราะเรื่องราวที่ผ่านมาแต่คุณเทียนก็ไม่ละเลยภารกิจประจำวัน เดินตรวจตรารอบเรือนเหมือนที่คุณหญิงมณฑาชอบทำเสมอเมื่อยังมีชีวิต

“ลูกจะทำทุกๆอย่างที่คุณแม่เคยทำ ลูกจะดูแลเรือนของเราให้ดีที่สุด...ตราบลูกสิ้นลมหายใจ”

คุณเทียนตั้งใจจะจบเรื่องล้างแค้นแต่เหมือนบาปกรรมจะตามทัน ชบาบุกขึ้นเรือนมาจิกหัว

“กูมาเอาคืนให้ผัวกู...ลูกกู!”

“มันไม่ง่ายเหมือนที่แกคิดหรอก”

ชบารู้สึกท้าทายมาก คว้าแจกันใกล้มือฟาดคุณเทียนจนล้มกับพื้น

“ครั้งนึงกูเคยทำให้มึงหน้าเสียโฉม แต่มึงก็เก่งที่นำความงามคืนกลับมาได้ แต่วันนี้กูจะทำให้

มึงอัปลักษณ์ อยากรู้นัก...มึงจะใช้เวทมนตร์ตัวไหนทำให้มึงงามเหมือนเดิม”

คุณเทียนดวงตาลุกโชนด้วยความโกรธจัด ไม่แยแสเลือดที่ไหลอาบทั้งหน้า ชบาเหยียดยิ้มเย้ยหยัน

“เอาสิอีเทียน...แน่จริงมึงก็ทำให้หน้าตาของมึงงดงามเหมือนเดิม”

“มึงอย่าท้านะชบา”

“กูจะท้า มึงมีเวทมนตร์อะไรมึงก็ขนออกมาเลย รวมทั้งสกุณายาสั่ง...มนตร์อัปรีย์ของมึง มึงก็ขนออกมาเลย อยากรู้นัก...มึงโดนทำขนาดนี้ เวทมนตร์ของมึงจะช่วยอะไรมึงได้...มึงสั่งเลยอีเทียน มึงสั่งเลย!”

ชบาบ้าเลือดเสียแล้ว คุณเทียนก็โมโหจนลืมความตั้งใจทุกอย่าง ร่ายมนตร์สกุณาหวังให้ช่วยรักษาบาดแผลบนใบหน้าเหมือนเคย รวมทั้งจัดการศัตรูคู่อาฆาตอย่างชบาด้วย แต่อนิจจา...ครั้งนี้เหล่าสัมภเวสีกลับไม่ช่วย

“ใครจะช่วยมึง!”

เสียงห้วนจัดที่ตะโกนกลับมาทำให้ชบา หัวเราะลั่น

“ขนาดผียังไม่แล นรกรอรับมึงแล้วอีเทียน”

ชบาย่ามใจมากคว้าแจกันมาฟาดซ้ำจนร่องรอยแผลเป็นบนใบหน้าคุณเทียนปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“ในที่สุดมึงก็ปกปิดความอัปลักษณ์บนหน้ามึง ...ใจมึงไม่ได้ มึงรอรับนรกบนดินได้เลย!”

ooooooo

คุณเทียนสลบไปแล้วเพราะโดนฟาดหลายที ชบาสะใจมากควักผ้ามาผูกข้อมือคุณเทียนลากไปตามทาง กว่าคุณเทียนจะรู้สึกตัวก็กินเวลานานจนชบาลากเธอมาลานหน้าเรือนสำเร็จ

“รู้สึกตัวแล้วรึ...กูก็นึกว่ามึงจะตายไปแล้ว

เสียอีก มา...ถ้ามึงไม่ตายเราก็มาเล่นสนุกกันต่อ จำผ้าผืนนี้ได้ไหม...ผ้าที่มึงให้ไอ้โมกไปหลอกล่อกู แต่วันนี้กูจะเอามาล่อหลอกมึง”

จบคำก็กระตุกผ้าอย่างแรงจนคุณเทียนร้องลั่น ชบาไม่ยี่หระปรี่ไปบีบคอ

“มึงเจ็บยังไงก็ไม่เท่ากูเจ็บ กูถามมึงหน่อย

อีเทียน...กูผิดอะไร...ขุนสักเขาเป็นผัวกู กูไม่มีสิทธิ์ทวงผัวกูคืนรึ กูไม่มีสิทธิ์ปกป้อง เข้าข้างผัวกูรึ ทำไมมึงต้องทำกับพวกกูขนาดนี้”

คุณเทียนโต้อย่างไม่ยอมแพ้ “ก็แล้วสิ่งที่เธอทำกับพ่อแม่ฉัน กับขุนไพรและกับฉันล่ะ ฉันทำอะไรให้...ฉันผิดรึที่ผัวเธอรักฉัน ทำไมเธอต้องทำกับฉันขนาดนี้”

“ไอ้ขุนสักมันไม่ได้รักมึงจริงมันถึงเลือกกู เลือกลูก แต่มึงโง่...มึงงมงายกับผู้ชายเลวๆ เสียดายที่มึงได้เกิดมามีฐานะชาติตระกูล มีความรู้ แต่มึงกลับทำตัวตกต่ำ และนี่คือผลกรรมที่มึงดึงตัวเองลงสู่ความชั่วอีเทียน!”

ชบาควักยาลูกกลอนผสมรากรัญจวนออกจากย่าม ย่างสามขุมหาคุณเทียนที่ถอยกรูด

Powered by Froala Editor