ชาติ ลำชี
ตอนที่ 9
จ่าเทพส่งสายตาสื่อสารบางอย่างและผละไปหลังจากนั้นโดยอ้างว่ามีธุระ ชาติมองตามก่อนจะ
หน้าเครียดเมื่อเห็นใครคนหนึ่งอยู่บนรถที่จ่าเทพขึ้นไปนั่ง
เต็งกี่นั่นเองคือคนบนรถที่ชาติมองตามตาเขม็ง จำได้ไม่มีวันลืมว่าอีกฝ่ายคือคนที่เขาปะทะด้วยตอนอาคมตาย ป๋องเป็นห่วงเพื่อนกลัวทำเสียแผนเลยเปลี่ยนใจยังไม่กลับกรุงเทพฯ แต่ตามชาติไปเยี่ยมบัวหลวงที่
ศูนย์แพทย์ฯด้วย
เป็นโชคดีของบัวหลวงที่ไพรมาคอยเฝ้า เมื่อมีคนร้ายปริศนาบุกมาฆ่าเธอด้วยขวาน เขาจึงใช้มีดบินที่พกติดตัวเสมอในระยะหลังช่วยกันไว้ เต็งกี่นั่นเองมือขวานคนนั้น เขามาที่นี่เพื่อฆ่าปิดปากบัวหลวงไม่ให้มีใครสาวถึงตัวเสือโบกและพวกไตรพยัคฆ์ แต่ก็ไม่ง่ายเมื่อเธอมีองครักษ์ประจำตัว
ไพรต่อสู้สุดความสามารถแต่ก็สู้ไม่ได้ถูกเล่นงานสลบเหมือด สาลินีได้ยินเสียงเอะอะรีบมาดู เต็งกี่เลยจะฆ่าปิดปากอีกคนแต่แพทย์สาวก็หนีไปซ่อนตัวในห้องเก็บยา และผสมสารเคมีทำระเบิดน้ำกรดไว้ป้องกันตัวเอง
ชาติสัมผัสได้ว่าสาลินีตกอยู่ในอันตรายรีบวิ่งไปหาถึงศูนย์แพทย์ฯ โดยมีป๋องตามประกบ แต่นอกจากสภาพอ่อนแรงของสาลินี เขายังต้องตะลึงตาค้างเมื่อเห็นคนที่ฆ่าอาคมถูกน้ำกรดสาดหน้าตาเละไปหมด!
สถานการณ์ที่ศูนย์แพทย์ฯตึงเครียดมาก ชาติกวาดตามองรอบตัวเพื่อประเมิน เมื่อเห็นว่าบัวหลวงกับไพรปลอดภัย รวมทั้งสาลินีที่แม้จะตกใจหน้าซีดแต่ก็
ไม่บาดเจ็บ เขากับป๋องจึงตัดสินใจพลิกวิกฤติเป็นโอกาสด้วยการพาตัวนักฆ่าจากไตรพยัคฆ์หนีไปสมทบกับจ่าเทพ
สาลินีได้แต่มองตามชาติอึ้งๆ สะเทือนใจสุดขีดที่เขาไม่ปกป้องแต่ผละไปช่วยคนที่จะฆ่าเธอ!
ooooooo
สารวัตรเข็มกับดาบใหญ่ล้อมศูนย์แพทย์ฯไว้หมดแล้ว ชาติกับป๋องจึงต้องช่วยกันฝ่าพร้อมจ่าเทพ เต็งกี่อ่อนแรงเต็มทีเพราะบาดแผลจากน้ำกรด
แต่กระนั้นก็ฮึดสู้หนีไปถึงรถจนได้
เต็งกี่ยอมรับความล้มเหลวของตนที่ฆ่าบัวหลวง
ไม่สำเร็จ จ่าเทพมีสีหน้าเคร่งเครียดก่อนจะหันหาชาติกับป๋อง
“ขอบใจแกสองคนจริงๆ”
ชาติพยักหน้าตอบเสียงเรียบ “ไม่เป็นไรครับ
ไม่ใช่เรื่องใหญ่”
“แต่แกต้องบอกมาก่อนว่าทำไมถึงช่วยมัน”
“ก็เขาเป็นคนของไตรพยัคฆ์นี่ครับ”
“แกรู้ได้ไง”
“ผมเห็นเขาอยู่บนรถของจ่าเทพเมื่อกลางวัน”
จ่าเทพอึ้งไปอึดใจก่อนลดท่าทางขึงขังและส่งสายตาให้ลูกน้องบนรถ ชาติกับป๋องเบาใจที่ไม่ถูกสงสัยแต่เพียงไม่นานก็ต้องเบิกตาโพลงเมื่อถูกลูกน้องของ
จ่าเทพฟาดสลบ!
เหตุการณ์รุนแรงในศูนย์แพทย์ฯ ทำให้เสือโบก ในคราบกำนันบุญต้องรีบร้อนไปดูลูกสาว เมื่อเห็นบัวหลวง ยังปลอดภัยไร้รอยขีดข่วนก็เจ็บใจมากแต่ทำได้แค่ข่มใจ และกระซิบข้างหูเธอเบาๆ
“เฮ้อ...บัวเอ๊ย ลูกช่างดวงแข็งจริงๆ ใครพยายามยังไงก็ทำอะไรลูกไม่ได้ ทำไมถึงได้ดวงแข็งขนาดนี้ โดนนักฆ่าบุกเข้ามาถึงที่แต่ยังอุตส่าห์รอดมาได้อีก ลูกพกของดีอะไรรึเปล่าเนี่ย”
ไพรแปร่งหูคำพูดของกำนันบุญแต่ไม่อยากคิดมาก...เชื่อว่าอีกฝ่ายคงรักและห่วงบัวหลวงมากกว่าใคร...
กว่านภาพันตรีหนุ่มในคราบหัวหน้าคณะแพทย์อาสาจะรู้เรื่องลอบฆ่าบัวหลวง พวกตำรวจก็เคลียร์ทุกอย่าง เรียบร้อย เขาเป็นห่วงความรู้สึกของสาลินีมากเสนอให้ลาพักร้อนอย่างไม่มีกำหนด แต่นอกจากแพทย์สาวจะไม่ยอมลา ยังอาสาดูแลบัวหลวงจนกว่าจะหายดี
