ตอนที่ 9
ชลัยไม่ยี่หระแหวเสียงเขียว “ถ้าแกเป็นผัวฉันจริง แกบอกมาสิวันเกิดแก้ววันที่เท่าไหร่ ผัวฉันจำวันเกิดลูกได้ทุกคน...เห็นไหมแก้ว มันตอบไม่ได้ มันไม่ใช่พ่อแก!”
โพธิ์แก้วไม่เชื่อ ฤทธิ์ยาสูตรเดวิลในตัวทำให้สติพร่าเลือน อารมณ์แปรปรวนและร้ายกาจจนคนเป็นแม่คาดไม่ถึง แต่เสือโบกรู้ดีสั่งเสียงเข้มให้เธอเอาน้ำหวานสูตรพิเศษให้ชลัยดื่มด้วย
ooooooo
อาการเพียบหนักของบัวหลวงรู้ถึงหูไพรกับเสือโบกจนได้ สองหนุ่มต่างวัยและสถานะรีบไปที่ศูนย์แพทย์อาสา สาลินีรออยู่แล้วในฐานะแพทย์ผู้ดูแล สีหน้าลำบากใจมากเมื่อถูกเสือโบกในคราบกำนันบุญคาดคั้น
“ลูกสาวผมเป็นไงบ้างครับ”
“ยังตอบไม่ได้ค่ะ...ดูจากร่องรอยแล้วคาดว่าน่าจะถูกรถชนจนพลัดตกจากที่สูง...อาการจากรถชนไม่หนักเท่าไหร่ แต่ตอนตกจากที่สูงศีรษะได้รับความกระทบกระเทือน เรายังบอกไม่ได้ว่าส่งผลแค่ไหน ต้องรอดูอาการไปก่อนหรือไม่ก็จนกว่าเขาจะได้สติขึ้นมา เราจะรู้ได้ชัดเจนกว่า”
ไพรซึ่งจับมือบัวหลวงไว้ตลอดสะเทือนใจมากและลุกหนีทันทีที่เห็นกำนันบุญมาดูอาการลูกสาว เสือโบกในคราบกำนันบุญไม่สนใจไพรเวลานี้ ร้อนใจมากกว่าที่บัวหลวงยังไม่ตาย
เต็งกี่รู้เรื่องบนสถานีตำรวจจึงไม่รอช้า มาดักรอเสือโบกบนถนนเปลี่ยวนอกหมู่บ้าน
เสือโบกส่ายหน้าเครียดๆ “ถ้าบัวหลวงฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่...ฉันตายแน่”
“อาจจะเป็นตอนที่เรากำลังคุยกันอยู่นี่ก็ได้นะ”
“ยังหรอก...หมอเขาบอกคงยังไม่ฟื้นเร็วขนาดนั้น เรายังพอมีเวลา”
“ตกลง...ภายในคืนนี้ บัวหลวงจะไม่ได้ฟื้นอีกตลอดกาล”
สีหน้ามั่นอกมั่นใจของเต็งกี่เพชฌฆาตมือหนึ่งของไตรพยัคฆ์ทำให้เสือโบกอดเตือนไม่ได้
“อย่าประมาทนะเต็งกี่ งานนี้สำคัญมากต้องให้แนบเนียนนะ”
เต็งกี่ไม่สะทกสะท้าน ตอบโต้เสียงเย็น
“ถ้าแกทำฉลาดสู่รู้มาสอนงานฉันอีกล่ะก็...ฉันจะฆ่าแก...เข้าใจไหม”
“เออ...รู้แล้ว ขอโทษที ฉันจะไม่พูดแบบนั้นอีก”
เสือโบกหน้าเสียแต่ทันทีที่ลับร่างเต็งกี่ ก็เปลี่ยนเป็นโกรธจัด
“ถุย! ทำเป็นแน่ แกมันก็แค่หมารับใช้นายใหญ่แค่นั้นเอง อย่าให้พลาดละกัน...ยัยบัวหลวงอีกตัว...ทนทายาดเหลือเกินนะมึง ตายๆไปซะป่านนี้มึงก็ได้เจอพ่อมึง...
จบเรื่องกันไปแล้ว!”
ไพรนั่งเฝ้าบัวหลวงที่ศูนย์แพทย์ฯ ไม่ไปไหน ต่างจากชาติที่ไปตั้งหลักที่บาร์เลยได้เจอป๋องซึ่งมารอนานแล้ว สีหน้าเหนื่อยอ่อนของเพื่อนคู่หูทำให้ป๋องนิ่วหน้า ก่อนจะถามเรื่องที่สงสัย
“เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย เลือดกระจายซะขนาดนี้”
“เห็นด้วยเหรอ ฉันอุตส่าห์ขัดซะหมดแรง”
“ตอนแรกไม่เห็นหรอกแต่ได้กลิ่นเลยเอาน้ำยามาหยดๆ ตรวจดู...เจอทั่วเลย”
ชาติถอนใจบ่นลอยๆ “จมูกดียังกะจมูกหมา”
“ตกลงเลือดอะไร ประจำเดือนแกมาเหรอ”
“โดนจิ๊กโก๋ลูบคมนิดหน่อย ไม่มีอะไรแล้วล่ะ...แล้วแกล่ะ...ทำไมกลับมาเร็วจังวะ...มีอะไร”
“มีธุระกับแกโดยเฉพาะ...ชาติ ลำชี!”
ooooooo
ป๋องมาหาชาติเพราะมีเรื่องสมุนไพรที่ครั้งก่อนชาติบุกเข้าป่าไปหามาให้ สารบางอย่างในสมุนไพรชนิดนั้นมีฤทธิ์ต้านทานตัวยาสูตรเดวิลได้อย่างเหมาะเจาะ และเขาก็ต้องการความช่วยเหลืออีกครั้งจากเพื่อนคู่หู










