ชาติ ลำชี

บุคลิกขี้เล่นแต่ฝีมือดีอย่างชาติทำให้เจ๊หมานึกถึงใครบางคน “ตอนฉันอยู่ในคุก...ฉันเคยได้ยินพวกนักโทษคุยกันถึงผู้ชายคนนึง...เป็นศิษย์พระป่า ชอบปลอมตัวไปช่วยตำรวจทหารปราบปรามพวกโจรผู้ร้าย”

“ผมไม่เคยติดคุกเลยไม่เคยได้ยิน แต่ฟังดูเหมือนนิทานในโรงเรียนอนุบาลมากกว่านะครับ”

เจ๊หมาหัวเราะ “ถ้ามันมีจริงแล้วฉันเจอมัน รู้ไหมว่าฉันจะทำยังไง...ฉันจะฆ่ามันให้ตายอย่างทรมานที่สุด!”

“ทำไมครับ เจ๊แค้นอะไรมันเหรอ”

“ฉันไม่เคยรู้จักมันด้วยซ้ำ แต่ฉันเกลียดคนดี...ฉันชอบคนเลว”

ชาติตีหน้านิ่งปล่อยให้เจ๊หมายื่นหน้ามาใกล้ ยิ้มยั่วท้าทาย “ยิ่งเลวและเก่งด้วย...ฉันยิ่งชอบ หวังว่าแกจะเป็นคนโคตรสารเลวและโคตรเก่งเลยนะ...ใช่ไหมชาติ...”

ภารกิจแฝงตัวของชาติในฐานะสมาชิกใหม่ของไตรพยัคฆ์เป็นไปด้วยดี เขากับป๋องตบตาใครต่อใครได้แนบเนียน แต่กระนั้นเขาก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ที่ยังไม่ได้ล้างแค้นให้อาคมเพื่อนหนุ่มรุ่นพี่

สถานการณ์ของชาติเริ่มเข้าที่เข้าทาง เช่นเดียวกับทางสาลินีที่ทำใจได้มากขึ้น แม้จะคิดถึงชาติแค่ไหน

แต่ก็ต้องตัดใจเพราะเธอเชื่อแน่ว่าคงไม่มีอนาคตร่วมกับเขา

สาลินีหันไปทุ่มเทกับงานแพทย์อาสาและการดูแลบัวหลวง เอกพงษ์เห็นความตั้งใจจริงของเธอแล้วอดสะท้อนใจไม่ได้ต้องแวะไปขอโทษและเสนอตัวเป็นแพทย์อาสาด้วยอีกคน

ความสัมพันธ์ระหว่างสาลินีกับเอกพงษ์กลับไปดีเหมือนเดิม แม้ไม่ใช่ฉันคนรักแต่ร่วมงานกันได้ ไพรซึ่งแวะมาเยี่ยมบัวหลวงเสมอเฝ้ามองทั้งคู่ด้วยความหนักใจ...กลัวเหลือเกินว่าชาติจะเสียสาลินีให้เอกพงษ์

ชาติไม่มีเวลาคิดเรื่องสาลินีนัก คร่ำเคร่งหาข้อมูลพวกไตรพยัคฆ์จากสมาชิกคนอื่นๆ โดยเฉพาะจากหวันหัวหน้าคนงานซึ่งเป็นสมาชิกเก่าแก่ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งไตรพยัคฆ์

“ตอนแรกที่นี่ยังเป็นชุมชนเล็กๆ แต่ด้วยความสามารถของนายใหญ่ ท่านจัดขยายอาณาเขตและความแข็งแกร่งได้อย่างรวดเร็วจนในที่สุดกลายมาเป็นแบบนี้... เมืองในฝันของทุกคน”

“พี่หวันรู้จักทุกคนในนี้หมดเลยรึเปล่าครับ”

“ใช่...ผมรู้จักหมดทุกคน อาจจะมีลืมชื่อบ้างแต่จำหน้าได้หมด”

“ในนี้คงมีพวกที่เป็นโจรหนีเข้ามาอยู่ด้วยใช่ไหมครับ”

“ก็อาจจะมี ผมไม่รู้ ถึงรู้ก็ไม่สนใจและไม่จำ คนเราผิดพลาดกันได้ ที่นี่...ทุกคนสามารถตั้งต้นชีวิตใหม่ได้”

ท่าทางสบายๆของหวันทำให้ชาติลองถามถึงใครบางคนที่เคยเจอในอดีต...ใครคนนั้นมีแผลเป็นที่หลัง แต่ไม่ทันได้เรื่องหวันก็ปฏิเสธและให้เหตุผลว่าสมาชิกของไตรพยัคฆ์จะไม่ถามซอกแซกเรื่องคนอื่น

ชาติเจ็บใจมาก...พลันภาพอดีตช่วงก่อนที่

ฟ้าครามพ่อแท้ๆของเขาจะจากไปก็ผุดในหัว...พ่อปกป้องเขาสุดความสามารถจากพวกไตรพยัคฆ์ซึ่งเขาจำได้เลือนรางว่าหนึ่งในนั้นถูกยิงที่หลัง สุดท้ายพ่อก็หนี

ไม่รอดต้องยอมเสี่ยงโยนเขาลงลำน้ำชีเพื่อให้เขามีชีวิตรอดจนถึงวันนี้...

ooooooo