ชาติ ลำชี
ตอนที่ 9
ไพร คนเพลง ขึ้นเวทีงานดนตรีเพื่อชาวนาพร้อมผองเพื่อนและถือโอกาสเปิดตัวบัวหลวงในฐานะสมาชิกวงคนใหม่ พวกชาวบ้านให้การต้อนรับอย่างดี ต่างจากเสือโบกในคราบกำนันบุญที่มองไพรด้วยสายตาเคียดแค้น ก่อนส่งสัญญาณบอกพวกลูกน้องให้จับตาดูให้ดี...อย่าให้มันรอดไปได้!
ชลัยแวะมางานดนตรีด้วยพร้อมโพธิ์แก้ว เมื่อเห็นว่าบัวหลวงปลอดภัยดีก็คลายกังวลและตัดสินใจ
รอจนการแสดงจบจึงจะไปพาหนี โดยไม่รู้เลยว่าถูก
เสือโบกผัวตัวปลอมแอบเห็น!
สาลินีก็มาร่วมงานตามคำชวนของสุกี้ ชาติผ่านมาเห็นก็อดแขวะไม่ได้
“ผิดคาดนะเนี่ย มีหนุ่มให้เลือกถึงสามคน เดินมากับสุกี้”
“ฉันจะมากับใครก็เรื่องของฉัน”
“ไม่ต้องบอกครับ ไม่ใช่เรื่องของผมอยู่แล้ว แต่อดสงสัยไม่ได้น่ะครับ”
ชาติพูดจากวนประสาท สาลินีอยากตัดใจจากเขาจึงไม่ต่อปากต่อคำด้วย
“อยากสงสัยอะไรก็ตามใจคุณเถอะค่ะ”
ท่าทางหมางเมินของสาลินีทำให้ชาติอึ้งไม่น้อยแต่ไม่หยุดยียวน “รู้ละ...โดนเขี่ยทิ้งทั้งสามรายเลยล่ะสิ เนี่ยน้า...โบราณเขาก็เตือนไว้อย่าจับปลาสองมือ สองมือยังยาก นี่หมอสาเล่นจับปลาสามมือจะไหวเหรอ”
สาลินีไม่โต้ตอบแต่เดินหนี ทิ้งให้ชาติมองตามงงๆ ส่วนสุกี้รีบตามไปดูสาลินีที่มีท่าทางผิดปกติ
“ทะเลาะกับเขาเหรอคะ”
“ไม่ได้ทะเลาะ...แค่พยายามตัดใจน่ะ”
“การตัดใจเป็นเรื่องยากนะคะ”
“ค่ะ...ยากและน่าเศร้า แต่ถึงเวลาเราก็ทำสิ่งที่ต้องทำ”
สุกี้มองมาด้วยความเป็นห่วง สาลินีซึ้งใจ ยกมือปาดน้ำตาแล้วเอ่ยเสียงเรียบ
“ไม่ต้องห่วงฉันหรอก เธอไม่รู้เหรอว่าการตัดใจน่ะ...ยิ่งตัดใจเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น”
งานดนตรีของไพรได้รับเสียงตอบรับอย่างดี ยิ่งดึกผู้ชมก็ยิ่งมาก จนในที่สุดเสือโบกก็คลาดสายตาจากชลัยกับโพธิ์แก้ว โจรหนุ่มตัดสินใจสั่งพวกลูกน้องจัดการไพรทันทีที่มีโอกาส ส่วนตัวเองจะไปตามหาสองแม่ลูก
ooooooo
ความสดใสร่าเริงของบัวหลวงทำให้ไพรประทับใจมาก ความทุ่มเทเพื่อช่วยเหลือชาวนาของเธอไปกันได้ดีกับอุดมการณ์ของเขา ความรู้สึกมากมายพลุ่งพล่านและเริ่มเด่นชัดหลังจบการแสดง จนในที่สุดเขาก็ตัดสินใจบอกรักเธอ
“หัวใจของพี่ทุกห้องตอนนี้ ถ้าเปิดออกได้ก็จะพบแต่ผู้หญิงที่ชื่อบัวหลวง...ไม่ว่าพี่จะไปอยู่ที่ไหนตอนไหน หัวใจพี่ก็จะเป็นแบบนั้นเสมอ”
บัวหลวงเขินมากแต่ทำไขสือ “เอ...บัวก็อยู่ของบัวดีๆ ไม่ยักรู้ว่าไปอยู่ในใจพี่ไพรตอนไหน”
“บัวอาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ พี่ถึงบอกบัวในคืนนี้ไง บัวล่ะจ๊ะ...บัวลองถามใจตัวเองดูเผื่อจะเจอพี่อยู่ในนั้นบ้าง”
“เรื่องถามใจตัวเองน่ะ ฉันก็เคยถามใจตัวเองอยู่เหมือนกันนะว่ามีใครอยู่ข้างในไหม”
ไพรมองมาลุ้นๆ บัวหลวงแสร้งตีหน้านิ่งก่อนเอ่ยความรู้สึกจากใจ “บัวบอกพี่ตรงๆนะ...ในใจบัวไม่มีใครเลย... นอกจากนักร้องที่ชื่อไพร คนเพลง...มีเขาอยู่คนเดียวแถมอยู่ซะคับหัวใจจนไม่เหลือที่ให้มีใครอื่นอีกเลย”
คำสารภาพของบัวหลวงทำให้ไพรยิ้มหน้าบาน หอมแก้มเธอฟอดใหญ่และมอบสร้อยข้อมือเป็นของขวัญแทนใจ บัวหลวงรับมาด้วยความยินดีแล้วพากันกลับบ้านอย่างมีความสุข
