วิหคหลงลม
ตอนที่ 10
จักรลืมนวลไม่ลง ยังคงคิดถึงและอยากพบ แต่เพื่อไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่านจึงทำงานตั้งแต่เช้ายันค่ำ ขนาดฝนตกฟ้าร้องก็ยังไม่ยอมหยุด
จักรผ่าฟืนไว้เยอะตั้งใจเก็บไว้ใช้ ส่วนไม้ท่อนใหญ่นำมาเผาถ่านขาย แถมยังแนะนำเพียงธารที่ทำห่อหมกอร่อยให้ทำขาย เพราะปลามีอยู่มากมายในลำน้ำ อีกทั้งใบตองก็ไม่ต้องไปซื้อหา มีต้นกลาดเกลื่อนให้ตัดใบ ซึ่งเพียงธารสนใจ และเสือเมฆผู้เป็นพ่อก็สนับสนุน ชื่นชอบในความขยันของจักร...
ทางด้านนวลที่ความจำเสื่อมและถูกยัดเยียดให้เป็นภุมวารีหรือผึ้ง เธอแต่งงานกับชายใหญ่และหลบหนีจากความจุ้นจ้านวุ่นวายของหญิงเล็กกับดาริกา โดยมีภัทรยศนำพามาพักยังบ้านติดทะเลที่เพชรบุรี แต่ในเวลาเดียวกันภาสกรกับภุมวารีตัวจริงก็พาภานุโรจน์มาพักที่บ้านป้าของขวัญเรือนที่บังเอิญอยู่ไม่ไกลกัน
การมาพักผ่อนครั้งนี้ นวลทำให้ชายใหญ่เผลอไผลไปกับความน่ารักอ่อนโยนของเธอ สองคนคุยกันดีมีความสุข ตรงกันข้ามกับภุมวารีที่มีแต่หวาดหวั่นกังวลใจกลัวความลับที่ตนปกปิดไว้จะเปิดเผย เธออยากกลับพระนครแต่ภาสกรไม่เห็นด้วยเพราะเห็นแก่น้องชาย คืนนี้เลยกระฟัดกระเฟียดเข้านอนแต่หัววัน ภาสกรคลอเคลียง้องอนเอาใจก็ไม่เล่นด้วย
ภาสกรกลุ้มใจ ออกจากห้องนอนมาเดินเล่นที่ระเบียง เจอขวัญเรือนนั่งรับลมอยู่ก่อนแล้ว สองคนคุยกันถูกคอ ภาสกรรู้สึกได้ถึงความมีน้ำใจและความห่วงใยที่เธอมีต่อภานุโรจน์ ก็ยิ่งประทับใจในตัวเธอ
ooooooo
ผ่านไปหนึ่งวันเต็มๆที่หญิงเล็กกับดาริกาคาดคั้นรุจน์กับเอื้อยไม่สำเร็จ สองคนปากแข็งไม่ยอมบอกว่าภัทรยศพาชายใหญ่กับภรรยาไปไหน สองสาวจึงหาทางสืบด้วยตัวเอง
คืนที่สองสำหรับการมาเที่ยวพักผ่อน ภัทรยศชวนชายใหญ่กับภรรยาไปเที่ยวงานวัดที่อยู่ไม่ไกลบ้านพัก เช่นเดียวกับภาสกรก็อยากเอาใจภุมวารีจึงพามาเที่ยวที่นี่ด้วยเหมือนกัน
นวลกับภุมวารีใส่เสื้อผ้าสีเดียวกันโดยบังเอิญ ช่วงที่เกิดเหตุชุลมุนเพราะมีชายฉกรรจ์สองกลุ่มแย่งสาวรำวงจนมีเรื่องถึงขั้นยิงกัน สองสาวพลัดหลงจากคนของตน ภุมวารีวิ่งหนีไปเจอชายใหญ่ ส่วนนวลเจอภาสกรอยู่อีกทาง
ชายใหญ่ลากภุมวารีไปขึ้นรถเพื่อกลับบ้านพัก ขณะที่ภาสกรก็ดึงมือนวลวิ่งหนี ภุมวารีกลัวความลับแตกจึงปล่อยเลยตามเลยนั่งรถไปกับชายใหญ่และภัทรยศ แล้วค่อยคิดหาทางหนีออกมา ฝ่ายภาสกรกับนวลที่ยังอยู่ในงานวัด นวลไม่รู้จักเขาจึงปัดป้องไม่ยอมไปด้วย แถมยังถามว่าเขาเป็นใคร ภาสกรจึงเดาได้ว่าผู้หญิงคนนี้คือนวล เพราะภุมวารีเพิ่งบอกเมื่อวานว่านวลตัวจริงอยู่ที่นี่
นวลนึกย้อนเหตุการณ์ที่เคยเจอภาสกรที่กระทรวงต่างประเทศแล้วเอื้อยเรียกเขาว่าภาสกร...นวลตกใจมากและพยายามวิ่งหนีพร้อมตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ ภาสกรเห็นท่าไม่ดีจำเป็นต้องชกท้องเธอให้หมดสติ จากนั้นก็ประคองพามาที่รถ ตั้งใจนำไปทิ้งไว้แถวบ้านพักหลังใหญ่
แต่เวลานี้ภุมวารีถึงบ้านหลังนั้นแล้ว เธอวิ่งหนีจากชายใหญ่และภัทรยศกลับมาที่บ้านป้าของขวัญเรือน รีบเข้าบ้านด้วยท่าทีร้อนรน สั่งขวัญเรือนห้ามเปิดไฟและให้รีบเข้านอนเสีย
ขวัญเรือนสงสัยว่าทำไมอีกฝ่ายกลับมาคนเดียว ทั้งที่ออกไปกับภาสกร แต่พอสอบถามภุมวารีก็แว้ดใส่ว่าไม่เกี่ยวกับเธอ
“เกี่ยวค่ะ ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นฉันจำเป็นต้องรับรู้ เพราะนี่คือบ้านคุณป้าของฉัน”
“อย่ามาอวดดีกับฉันนะ”
“แต่คุณนวลทำเหมือนกับหนีใครมา แล้วก็มาไม่พร้อมกับคุณภาสกรด้วย”
“เอ๊ะ!” ภุมวารีโมโหจะเล่นงานขวัญเรือน ภาสกรลงจากรถพอดีรีบเข้ามาห้าม
“ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณนวลกับผมพลัดหลงกัน ที่งานมีนักเลงตีกัน คุณนวลคงจะตกใจ”
“พอใจหรือยัง ถ้าพอใจแล้วก็ไปนอน ฉันจะคุยกับคุณภาส”
ขวัญเรือนยอมเดินกลับไป ภุมวารีมองตามหมั่นไส้ แล้วรีบกระซิบบอกภาสกรว่าตนเกือบโดนจับได้
“ผมรู้” ภาสกรตอบเบาๆ ขยับออกจากด้านหลังรถ เผยให้เห็นนวลที่สลบอยู่...ภุมวารีตกใจแทบอุทานออกมา
เวลาเดียวกันนั้นชายใหญ่กับภัทรยศถือไฟฉายส่องตามชายหาด ผ่านไปสักพักเจอนวลนอนหมดสติอยู่กับพื้นทราย...ภุมวารีกับภาสกรแอบมองอยู่มุมหนึ่ง เห็นชายใหญ่อุ้มนวลกลับบ้านก็โล่งใจ
“แต่ถ้านังนวลมันฟื้นขึ้นมา มันต้องพูดแน่ๆว่าเกิดอะไรขึ้น เราต้องรีบไปจากที่นี่กันนะคะคุณภาส”
ภุมวารีทำให้ภาสกรเครียดขึ้นมาอีก ไม่อยากทำลายความสุขของน้องชาย แต่ก็รู้ว่าไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ
ooooooo
