ตอนที่ 4
“แล้วถ้าเจ้าพิชิตไล่นายออกจากงานล่ะจะทำไง”
“ถึงตกงานผมก็ต้องช่วยคุณนิดกับน้องแป้งร่ำจนถึงที่สุดครับลุง”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งให้เทพมองตาม พึมพำไล่หลังยิ้มๆ
“หึๆ...นี่แหละความรัก”
ม่านฟ้าเจ็บใจที่เผาตุ๊กตาของแป้งร่ำไม่สำเร็จ พาลเคืองถึงอติรุจที่ยับยั้งไฟอาคมของอาจารย์สมิงจนได้
“ถ้าพระในคอมันดับไฟอาคมของอาจารย์สมิงได้ก็เท่ากับวิชาของอาจารย์สมิงถูกท้าทาย...เราจะทำยังไงกัน”
พิชิตก็หงุดหงิดไม่แพ้กัน โพล่งเสียงห้วน “ก็ไล่ไอ้อติรุจออกไปสิ มันจะได้ไม่มาช่วยยัยนิดกับแป้งร่ำ”
ม่านฟ้าชะงัก ติงเสียงอ่อน “สินค้าลอตใหม่เรายังต้องพึ่งพาคุณรุจ ทั้งออกแบบ ทั้งผลิต ทั้ง...”
“รับคนใหม่เข้ามาสิ คนมีฝีมือเยอะแยะไป หรือว่าคุณเองที่มีปัญหา”
พิชิตตอกอย่างหัวเสีย ทั้งโกรธทั้งหึงพาลมั่วไปหมด ม่านฟ้ากลัวเสียแผนของเริงวุฒิและยังไม่อยากให้ไล่อติรุจออกรีบปรับอารมณ์เป็นออดอ้อน โถมตัวกอดเขาอย่างเอาใจ
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ...ฟ้าแค่กังวลว่านังนิดมันจะหาเรื่องไล่เราออกจากบ้านนี้ต่างหาก ยิ่งตอนนี้มันโกรธที่เราเผาตุ๊กตาบ้าบอนั่นด้วย...ฟ้าว่าเราอดทนอีกสักระยะ เรื่องนายอติรุจค่อยหาทางแก้ไขทีหลัง”
ผีนวลทิพย์นั่งมองแป้งร่ำนอนหลับทั้งน้ำตาด้วยท่าทางเศร้าๆ ยิ่งเห็นตุ๊กตาวาวามีรอยไหม้ยิ่งแค้นใจ
“ลูกเอ๊ย...ตัวแค่นี้ต้องผจญกับคนใจร้ายรอบตัว ลูกแม่...แม่สงสารหนูเหลือเกิน”
เหล่าตุ๊กตาผีสงสาร อาสาช่วยกำราบพวกพิชิตแต่ผีนวลทิพย์ยืนกรานปฏิเสธ “ขอบใจพวกเธอทุกคน ต่อไปนี้ฉันจะไม่ยอมให้เรื่องเลวร้ายยังงี้เกิดขึ้นอีก...แม่ขอโทษ...แม่สัญญาว่าต่อไปนี้แม่จะดูแลหนูให้ดีกว่านี้”
ooooooo
ธนิดาพยายามข่มอารมณ์ไม่เสวนากับพวกพิชิตอีก แต่เช้าวันต่อมาก็ตบะแตกเมื่อถูกพิชิตกับม่านฟ้ากวนประสาทหาเรื่องตำหนิเธอที่พาอติรุจเข้าบ้านกลางดึก
ม่านฟ้าสบโอกาสแดกดันธนิดาเพราะหมั่นไส้ที่อติรุจอยู่ข้างอีกฝ่าย ธนิดาทนไม่ไหวโต้กลับ
“ต้องหอบข้าวของมาอยู่บ้านผู้ชายเลยใช่ไหมคะถึงจะดูดี”
“อย่ามาแขวะฉันนะ...ฉันพูดตามความจริง”
“เก็บความจริงไว้แล้วพูดกันเรื่องความชั่วที่พวกคุณทำเมื่อคืนดีกว่า สนุกนักเหรอ...รังแกเด็ก เอาตุ๊กตาของเล่นเด็กไปเผา จิตใจพวกคุณทำด้วยอะไร”
น้ำเสียงแข็งกร้าวของธนิดาทำให้พิชิตใจไม่ดี พยายามไกล่เกลี่ย
“น้าทำเพื่อความสงบสุขของทุกคนในบ้าน...
เมื่อบ้านมีผีก็ต้องหาหมอผีมาปราบ น้าหวังดีต่อทุกคน จริงๆนะนิด”
ธนิดาตอกเสียงเรียบ “บ้านนี้...ไม่มีผี”
จัน พุดและพิชัยที่เคยโดนเหล่าตุ๊กตาผีหลอกจนหลอนช่วยกันเถียงแต่ธนิดาไม่ยี่หระ










