ตุ๊กตาผี
ตอนที่ 4
“เอาสายสิญจน์ของทุกคนมารวมกันน่าจะยาวพอ... แล้วเอาไปมัดตุ๊กตา”
แผนของพิชิตทำให้ม่านฟ้าแสยะยิ้ม “สะกดพวกมันไว้ เสร็จแล้วเอาไปเผาไฟให้หมด...ผีนังทิพย์ก็ไม่มีบริวารคอยช่วย ถ้าจะกำจัดผีนังทิพย์ก็คงไม่ใช่เรื่องยาก!”
ooooooo
ขณะที่พิชิตกับม่านฟ้าคิดแผนชั่วจะเอาเหล่าตุ๊กตาของแป้งร่ำไปเผา อติรุจปรับทุกข์กับเทพด้วยความเป็นห่วงธนิดา ทั้งเรื่องที่พวกพิชิตหาเรื่องไม่หยุดหย่อน สถานะของแป้งร่ำที่ไม่เคยมีใครยอมรับ แถมผีนวลทิพย์ก็อาละวาดหนัก หลอกพวกพิชิตจนขวัญผวาทั้งบ้าน
เทพถอนใจหนักหน่วง “ถ้าลุงเป็นคุณทิพย์ลุงก็ทำ โดนคุณพิชิตหักหลังแบบนี้...ว่าแต่รุจเชื่อเรื่องพวกนี้รึเปล่า”
“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ...ผมกับไอ้หมวดเคยเห็นวิญญาณคุณทิพย์”
คำบอกเล่าของหลานชายทำให้เทพอ้าปากค้าง อติรุจยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง
“ผมเคยเห็นทั้งที่โรงงานและที่บ้าน แต่คุณนิดไม่ยอมเชื่อ”
“คุณนิดเธอเป็นเด็กรุ่นใหม่ไม่เชื่ออะไรง่ายๆหรอก... ไปนอนเถอะ ดึกมากแล้ว”
“คืนนี้ผมคงนอนไม่หลับหรอกครับ ขอทำงานต่อดีกว่า”
อติรุจคร่ำเคร่งกับงานด่วนที่พิชิตสั่งเมื่อวันก่อน ไม่รู้เลยว่าแป้งร่ำกำลังลำบากเพราะถูกม่านฟ้าจับมัดในห้องนอนของตัวเองโดยมีพิชิตส่งสายตาสาแก่ใจอยู่ข้างๆ
“แป้งร่ำ...เดี๋ยวอาเผาตุ๊กตาพวกนี้เสร็จอาก็จะปล่อยหนู ทำตัวดีๆล่ะ ไม่งั้นอาจะเอาหนูไปล่ามไว้ที่สวนหลังบ้านให้ยุงกินจนเลือดหมดตัวแล้วก็ตาย...ตายเหมือนไอ้ธาดาพ่อของหนูดีไหม”
ผีนวลทิพย์รับรู้ว่าลูกสาวมีภัยก็จะช่วย แต่เพราะพิชิตเอาสายสิญจน์มัดตุ๊กตาวาวาเธอเลยทำไม่ได้
“เกิดอะไรขึ้น...ทำไมฉันขยับตัวไม่ได้”
เสียงร้องไห้ของแป้งร่ำที่ถูกมัดกับเตียงทำให้ผีนวลทิพย์หัวใจแทบสลาย กรีดร้องเสียงดัง
“อย่านะ...อย่าทำอะไรลูกฉันนะ ทำไมคุณใจร้ายยังงี้คุณพิชิต...ฮือๆ...คุณหลอกว่ารักลูกฉัน ปล่อยแป้งร่ำนะ ปล่อย...นิดช่วยด้วย ช่วยน้องด้วย ฮือๆ...รุจ...อติรุจ...ช่วยน้องด้วย”
ผีนวลทิพย์ส่งกระแสจิตเรียกอติรุจออกจากบ้านได้สำเร็จ เขาโทร.หาคมสันแต่อีกฝ่ายติดพันงานยังออกมาไม่ได้ จัน พุดและพิชิตได้ยินเสียงคนรีบไปดูเห็นพิชิตกับม่านฟ้าจะเผาตุ๊กตาของแป้งร่ำก็ลงมือช่วยอย่างแข็งขัน ผีนวลทิพย์เจ็บแค้นมากที่เห็นสภาพลูกสาว ไหนจะเหล่าตุ๊กตาที่นอนกองรวมกันกลางลานหน้าบ้านรอเวลาเผา
“ถ้าฉันรอดไปได้ฉันจะไม่ให้อภัยพวกแกแม้แต่คนเดียว!”
