ตุ๊กตาผี
ตอนที่ 4
สายกับปลารู้ว่าละม่อมเป็นตัวการแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่เห็นคาตา ธนิดากับอติรุจก็ไม่พอใจแต่เลือกไม่ต่อปากต่อคำให้เสียอารมณ์และพาแป้งร่ำไปกินขนมข้างนอกแทน
เหล่าตุ๊กตาผีโกรธพวกจันที่แกล้งแป้งร่ำเลยแผลงฤทธิ์ใส่จนผวาทั้งบ้าน กระทั่งพิชิตกับม่านฟ้ากลับมาพร้อมสายสิญจน์เจ็ดสีของอาจารย์สมิงทั้งหมดเลย
โต้กลับ พูดจาถากถางและท้าทายเหล่าตุ๊กตาผี
สายกับปลามองสถานการณ์ในบ้านด้วยความหนักใจ เมื่อธนิดากลับมาพร้อมแป้งร่ำจึงรีบรายงาน
ธนิดาถอนใจหน่ายๆ ยิ่งถูกพิชิตค่อนแคะเรื่องผีนวลทิพย์ยิ่งรำคาญชักสีหน้าใส่
พิชิตเตือนเสียงเรียบ “น้าเตือนด้วยความหวังดีนะหนูนิด”
“ถ้าไม่คิดร้ายกับผีก็ไม่ต้องกลัวผีหลอก...หรือว่าพวกคุณคิด!”
ธนิดาตอกไม่ไว้หน้า พวกพิชิตไม่พอใจแต่ไม่กล้าทำอะไรรุนแรง ผีนวลทิพย์กลัวหลานสาวเพลี่ยงพล้ำ
ขอความช่วยเหลือจากเหล่าตุ๊กตาผีให้สั่งสอนพวกพิชิต เหล่าตุ๊กตาผีตอบรับด้วยความยินดี ไม่หวั่นกลัวสายสิญจน์ของอาจารย์สมิงแม้แต่น้อยเพราะจะเข้าไปหลอกพวกพิชิตในฝัน!
ooooooo
ครอบครัวพิชิตรวมทั้งละม่อมถูกเหล่าตุ๊กตาผีเล่นงานจนแทบไม่ได้นอนทั้งคืน ม่านฟ้าประสาทเสียมาก เช่นเดียวกับจันที่โวยวายใส่ธนิดาแต่เช้าของวันต่อมาว่าเป็นตัวการส่งเหล่าตุ๊กตาผีมาหลอกหลอน
พิชิตถอนใจหนักหน่วง ทั้งหลอนทั้งกลัวจนเครียดจัดแต่ยังไม่อยากทำใจยอมรับความจริง ธนิดาไม่สน
คำพูดแดกดันของพวกพิชิตตอกเสียงห้วน
“ฉันบอกพวกคุณแล้วไง ถ้าเราไม่คิดร้ายต่อเขา เขาก็ไม่ทำอะไรพวกคุณหรอก ดี...ต่อไปจะได้ระวัง...สิ่งที่พวกคุณโดนยังไม่เท่ากับที่แป้งร่ำโดนรังแกหรอก”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งม่านฟ้าให้มองตามก่อนกระฟัด กระเฟียดใส่พิชิต “ฟ้าบอกคุณแล้วว่าสายสิญจน์อาจารย์สมิงช่วยอะไรเราไม่ได้ คุณต้องหาวิธีปราบผีนะ ไม่งั้นเราจะอยู่ในบ้านนี้อย่างไม่มีความสุข”
สิ่งที่เกิดกับพวกพิชิตทำให้ธนิดาฉุกคิดว่าทั้งหมดอาจเป็นฝีมือนวลทิพย์จึงชวนแป้งร่ำไปทำบุญด้วยกัน หวังอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้วิญญาณน้าสะใภ้ไม่ก่อกรรมอีก ผีนวลทิพย์ซึ้งใจความหวังดีของธนิดาแต่ไม่ละ
ความแค้นง่ายๆ
“โธ่...นิดจ๋า...พวกเขาทำร้ายน้าไว้มาก แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับพวกเขา”
ผีนวลทิพย์ไม่ได้ขัดขวางการไปวัดของธนิดากับแป้งร่ำ ตามไปด้วยแต่ก็ต้องกระเด็นออกจากตุ๊กตาวาวาของลูกสาว แป้งร่ำร้องไห้จะออกจากวัดเพราะสัมผัสได้ถึงวิญญาณของแม่แต่ธนิดาไม่รู้เรื่อง ปลอบเสียงอ่อน
