ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 13
เดชาอธิบายเสียเองว่า “คิดว่าคนอย่างช่อแพรจะยอมแพ้ง่ายๆหรือไง ตอนนี้เป็นเวลาสำคัญมาก ฉันเชื่อว่าช่อแพรจะทำทุกอย่างไม่ให้เราเอาเขมวัฒน์กรุ๊ปไปได้ง่ายๆ เพราะฉะนั้นเราจะต้องมีคนที่คอยจับตาดูเธอเอาไว้”
“แล้วฉันจะต้องอยู่กับนังบ้านั่นถึงเมื่อไหร่”
“ก็จนกว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นของพวกเราโดยสมบูรณ์ไง”
นพดลพยักหน้ารับก่อนทบทวนข้อมูลที่รู้มาให้ทุกคนฟัง
“ตามระเบียบที่พวกมันวางเอาไว้บอกว่าประธานคนใหม่จะต้องรับตำแหน่งและแสดงวิสัยทัศน์ของบริษัทภายในสิบห้าวัน”
เดชาแสยะยิ้ม คาดหวังถึงชัยชนะที่อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม
ooooooo
วิทยาพยายามปกปิดเรื่องแผลที่ถูกศิวกรใช้ปากกาปักแขนเมื่อวันก่อน ธาดาไม่รู้เรื่องนี้แต่เล่าเรื่องดาวประดับถูกลอบทำร้ายให้พ่อฟัง
“หนูดาวเนี่ยนะ แล้วหนูดาวเป็นอะไรไหม”
“ไม่เป็นไรแต่ก็บาดเจ็บนิดหน่อยแหละพ่อ”
“แล้วคนร้ายมันได้อะไรไปบ้าง”
“เท่าที่ดูผมว่าคนร้ายมันไม่ประสงค์ต่อทรัพย์”
“แล้วมันต้องการอะไร”
จ่าหนุ่มใหญ่ซักลูกชายเพื่อหาทางเอาตัวรอด แต่ธาดาไม่ได้ให้ความกระจ่างใดๆ
“ตอนนี้มันเป็นไปได้ทุกประเด็น รอดูหลักฐานกับทำการสอบสวนมากกว่านี้ถึงจะบอกได้”
สีหน้าครุ่นคิดของพ่อทำให้ธาดาอดเย้าไม่ได้
“อะไรของพ่อเนี่ย แอบถามความลับราชการอีกแล้วนะ”
“เอ้า...ก็ฉันเป็นตำรวจเก่านี่หว่า ลืมแล้วหรือไงไอ้หมา”
วิทยาแกล้งกลบเกลื่อนพิรุธ ก่อนผงะเมื่อเจออีกคำถามจากลูกชาย
“เออพ่อ เลือดออกอะไรตรงไหนหรือเปล่า พอดีวันก่อนผมเห็นทิชชูเปื้อนเลือดในถังขยะน่ะ”
“อ๋อ...เลือดกำเดามันออกน่ะ อากาศมันร้อนมั้ง”
“จริงเหรอพ่อ”
คำย้อนถามทำให้วิทยาเสียวสันหลังวาบ ก่อนถอนใจโล่งอกเมื่อได้ยินประโยคแซวของลูกชาย
“ไม่ใช่ดูหนังโป๊แล้วเลือดกำเดาแตกนะ”
“เดี๋ยวหัวแกจะแตกแทน ไปล่ะ ไอ้หมานี่ชวนคุยจังวุ้ย”
ที่แท้วิทยาจะรีบไปจัดการฆ่าดาวประดับตามคำสั่งช่อแพร จ่าหนุ่มใหญ่ลักลอบเข้าบ้านศิวกรอีกครั้ง โดยล่อให้ดาวประดับออกมาดูรถของศิวกรที่จู่ๆสัญญาณกันขโมยดังขึ้นมา
เวลาเดียวกันที่บ้านเขมวัฒน์...ช่อแพรไม่ยอมแพ้ ตัดใจใช้มีดแทงตัวเองเลือดอาบ ทำให้ยาหมดฤทธิ์แล้วตะเกียกตะกายออกจากห้องไปบังคับขอมือถือจากสาวใช้มาโทร.หาวิทยา
วิทยาเกือบฆ่าดาวประดับได้แล้วหากศิวกรไม่มาช่วย โชคดีที่จ่าหนุ่มใหญ่สวมหมวกไอ้โม่ง เลยไม่มีใครเห็นหน้า กระนั้นแผลเดิมที่แขนก็ปริเลือดไหลเป็นทางจากการปะทะกัน สร้างความทรมานเป็นอันมาก ระหว่างนี้เองช่อแพรโทร.มาหาเขาน้ำเสียงของช่อแพรอ่อนแรงเพราะเสียเลือดมาก วิทยานิ่วหน้าแปลกใจ
“ทำไมเสียงคุณเป็นแบบนั้น แล้วนี่เบอร์ใครครับ”
“ฉันไม่มีเวลาอธิบาย ฉันจะโทร.มาบอกว่าฉันไม่ต้องการฆ่าดาวประดับแล้ว”
“ทำไมครับ”
“ทำตามที่ฉันบอกก็พอ!”
ช่อแพรพูดจบก็วางสายทันที ทิ้งให้วิทยางุนงงว่าเกิดอะไรขึ้นกับช่อแพรกันแน่
ooooooo
ดาวประดับใจคอไม่ดีเพราะเหตุลอบ ทำร้ายเมื่อคืน รุ่งขึ้นเธอตัดสินใจจะโทร.หาธาดา แต่ศิวกรมาเห็นเสียก่อน
“โทร.หาใครเหรอคุณ”
“ฉันจะโทร.บอกธาดาเรื่องเมื่อคืน”
“เรายังไม่รู้เป็นฝีมือใคร ผมไม่อยากให้คุณโทร.หาใครทั้งนั้น”
“ทำไม”
ศิวกรสังหรณ์ใจไม่ดีแต่ไม่อยากบอกให้เธอเป็นกังวล เฉไฉเปลี่ยนเรื่อง
“คุณขึ้นไปเก็บของเถอะ ผมจะพาคุณไปอยู่ที่อื่น”
“หมายความว่าไง”
“ตอนนี้เราไม่รู้ว่าใครต้องการชีวิตคุณถ้าเรายังอยู่ที่นี่ผมกลัวว่าคุณจะไม่ปลอดภัย”
“ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น นายก็เห็นว่าพวกนั้นปล้นทุกอย่างที่เป็นของเขมวัฒน์ไป...แล้วนายจะให้ฉันหนีเหรอ”
“แต่การหนีมันไม่ใช่การยอมแพ้ เราแค่ถอยไปตั้งหลักเพื่อให้เรารู้ว่าเรากำลังสู้อยู่กับใคร”
“ไม่...ยังไงฉันก็จะอยู่ที่นี่”
