ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 13
คำว่าครั้งสุดท้ายทำให้ดาวประดับตัดสินใจเด็ดขาดจะออกไปหาพ่อบุญธรรมให้ได้ เดชามั่นใจว่าแผนตัวเองต้องได้ผล ต่างจากนพดลที่ยังไม่เชื่อ
“นายแน่ใจเหรอว่าเธอจะมา”
“นายเป็นห่วงเรื่องของนายเถอะ ทางนี้ปล่อยให้ฉันจัดการเอง”
“แล้วนายจะทำอะไรเธอ”
เดชายิ้มเหี้ยม เอ่ยเสียงเย็น “ก็ในเมื่อพินัยกรรมบอกว่าทุกอย่างจะต้องเป็นของคนที่นามสกุลเขมวัฒน์เท่านั้น เราก็แค่ทำให้โลกนี้ไม่มีนามสกุลนี้อีกต่อไป”
ขณะที่พวกนพดลวางแผนฆ่าดาวประดับ ไพโรจน์ไม่วางใจช่อแพรร้อยเปอร์เซ็นต์ ตัดสินใจโทร.หาศิวกร
“สวัสดีครับ นั่นคุณไพโรจน์เหรอครับ”
“ครับ ผมได้เบอร์คุณมาจากเพื่อนคุณ”
“มีอะไรครับ หรือว่าคุณดาวไม่รับสายคุณ”
“ผมต้องการคุยกับคุณ ตอนนี้คุณดาวอยู่กับคุณใช่ไหมครับ”
ศิวกรไม่ได้ตอบ ไพโรจน์ก็ไม่มีเวลาซักเพราะร้อนใจเรื่องพินัยกรรม
“ผมอยากให้คุณพาคุณดาวไปอยู่ที่อื่น”
“ทำไมครับ”
“เพราะคุณดาวคืออีกคนที่มีสิทธิ์ในทรัพย์สินของเขมวัฒน์กรุ๊ป ผมคิดว่าคุณคงได้ยินเรื่องคุณช่อแพรถูกปลดจากเขมวัฒน์กรุ๊ปแล้ว”
“ครับ”
“นพดลกับพวกกรรมการพยายามจะยึดเขมวัฒน์ ผมไม่รู้หรอกว่าพวกมันจะทำอะไรแต่ผมเชื่อว่าใครที่นามสกุลเขมวัฒน์จะต้องเป็นเป้าหมายของพวกมันแน่นอน”
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะไม่ยอมให้ใครทำอันตรายเธอได้อย่างเด็ดขาด”
ศิวกรวางสายด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
ooooooo
คำเตือนจากไพโรจน์ทำให้ศิวกรทวีความห่วงใยที่มีต่อดาวประดับ แต่ไม่ทันทำอะไร ดาวประดับก็แอบปีนหนีออกจากห้องและขโมยรถ ของเขาไปหาปราณนท์ที่โรงพยาบาล
ศิวกรพยายามขัดขวางแต่ไม่สำเร็จ ได้แต่โทร.ไปยับยั้ง
“คุณจะไปไหน”
“นายไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้ไปหานายนพดล”
“แล้วคุณจะไปไหน”
“โรงพยาบาล”
“มีอะไรเหรอคุณ”
“ไม่มีอะไรหรอก นายไม่ต้องห่วง ฉันดูแลตัวเองได้”
“แต่ตอนนี้คุณไม่ควรไปไหนคนเดียวนะ”
“แต่นี่มันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉัน
จะได้คุยกับพ่อ ไม่ต้องห่วง...ฉันจะรีบไปรีบกลับ”
“เดี๋ยวก่อนคุณ...”
ไม่ทันแล้ว ดาวประดับวางสายและไม่ยอมรับสายจากศิวกรอีกเลย เธอเป็นห่วงพ่อบุญธรรมจนไม่ได้สะระตะถึงเหตุผล
ศิวกรรู้ดีว่าถ่วงเวลาไปคงไม่มีประโยชน์ ตัดสินใจโทร.หาธาดาให้ตามไปช่วยเธอที่โรงพยาบาล ซึ่งเป็นเวลาที่ธาดาเพิ่งจะได้ผลตรวจดีเอ็นเอของคนที่ทำร้ายดาวประดับมาพอดี
ooooooo
ช่อแพรย่ามใจคิดว่าแก้เกมได้จึงกลับบ้านเขมวัฒน์และมาทันได้ยินเสียงเชิญขวัญพูดโทรศัพท์กับใครบางคน
“เธอยังไม่กลับ พี่คิดว่าฉันไม่รู้หรือไงใครจะคิดว่ามันจะกล้า ถ้าเธอกลับมาเมื่อไหร่ฉันจะรีบโทร.บอกแล้วกัน”
เชิญขวัญพูดกับเดชานั่นเอง สีหน้าเคร่งเครียดที่ตนหละหลวมปล่อยให้ช่อแพรหนีไปได้ พลันต้องหน้าเสียเมื่อช่อแพรที่เพิ่งกลับมาเข้าประชิดตัวและกระชากเสียงถาม
“คุยกับใคร”
“ขวัญตกใจที่คุณช่อหายไปเลยโทร.บอกเพื่อนให้ช่วยตามหาน่ะค่ะ คุณช่อไปไหนมาคะ”
“ไม่มีอะไร แค่ไปหาอะไรสนุกๆทำ เธอน่าจะเห็นสีหน้าของไอ้พวกที่คิดจะยึดเขมวัฒน์ของฉันนะ พอพวกนั้นรู้ว่าสิ่งที่พวกมันทำเปล่าประโยชน์ หน้ามันเป็นยังไง”
เชิญขวัญพยายามเก็บอาการทั้งที่ในใจพลุ่งพล่าน ช่อแพรค่อนข้างมั่นใจว่าพยาบาลสาวมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องบ้าๆที่เกิดกับเธอ แกล้งพูดกวนประสาท
“หน้ามันเป็นแบบนี้ไง”
“อะไรกันคะคุณช่อ”
