ใต้ปีกปักษา
ตอนที่ 8
เย็นนี้เองที่สนามบินนานาชาติของไทย เบนไปหาเจ้าหน้าที่สนามบิน เจ้าหน้าที่แจ้งว่า
“กัปตันอคินติดต่อมาแล้วครับกำลังจะนำเครื่องลงพร้อมกับตัวคนร้าย”
“ดีมาก เก่งมากไอ้คิน” เบนดีใจมาก หันไปสั่งเจ้าหน้าที่ให้ออกไปประจำที่ตามแผน
ooooooo
อคินนำเครื่องปักหัวทิ้งดิ่งลงแล้วค่อยๆกลับมาอยู่ในแนวระนาบ บอกริศาให้มาช่วยตนเดี๋ยวจะบอกให้ว่าต้องทำยังไงบ้าง ริศาไม่มั่นใจ อคินบอกว่าเราช่วยกัน มันต้องทำได้ จู่ๆริศาก็คอพับวูบไป
ในความฝันของริศาได้เจอปู่อัศนี ปู่บอกให้ริศากลับไปเดี๋ยวนี้ ต้องไปช่วยอคิน ริศาบอกว่าเกินความสามารถของตนแล้ว
“ทำได้ หนูทำได้ทุกอย่าง ปู่จะคอยช่วยหนูอีกคน ไม่ต้องกลัว...เดี๋ยวเรามาช่วยกัน”
แล้วปู่อัศนีก็เข้าสิงริศา ช่วยจนอคินสามารถบินในระนาบปกติได้อีกครั้ง
“ไม่นึกเลยว่าจะได้มาขับเครื่องบินกับหลานตัวเอง” ปู่อัศนีมองอคินอย่างภาคภูมิใจ
ในที่สุดเครื่องบินของบลูไคท์ก็ลงแตะพื้นรันเวย์ควันโขมง รถดับเพลิงเข้าเตรียมพร้อมทันที เจ้าหน้าที่ดับเพลิงฉีดน้ำหล่อเลี้ยงเครื่อง เจ้าหน้าที่พยาบาลประคองวีรนุชออกมาขึ้นรถพยาบาลและให้ออกซิเจน ใส่กุญแจมือฟ็อกซ์ที่ยังสลึมสลือพาเดินลงจากเครื่อง
อคินประคองริศาลงมาในสภาพที่แย่ไม่ต่างกัน เจ้าหน้าที่พยาบาลรีบพาไปปฐมพยาบาลทันที
พอฟ็อกซ์อาการดีขึ้น มองไปรอบๆเห็นธงชาติไทยปลิวไสว ก้มมองตัวเองเห็นถูกใส่กุญแจมือก็โวยวายให้ปล่อย ตนเป็นเจ้าชายเฟอร์ดินาน ซาลองยาน แห่งหมู่เกาะอาวี เบนบอกว่าไม่ต้องแนะนำตัวเพราะมีประวัติยาวเหยียดอยู่แล้ว และเวลานี้ท่านถูกจับกุม ฟ็อกซ์ถามว่าข้อหาอะไร เบนบอกว่า
“ผู้ก่อการร้าย ทางประเทศอาวีคงยินดีมากที่อินดาน่าและไทยร่วมมือกันจับตัวคุณกลับไปลงโทษได้สักที”
“ยังไม่รวมก่อวินาศกรรมบนเครื่องบินและฆาตกรรม แค่นี้ก็น่าจะพอให้ตายอยู่ในคุกแล้ว” อคินเสริม
ฟ็อกซ์แทบคลั่ง ผลักเจ้าหน้าที่ที่คุมตัวพุ่งเข้าแย่งปืนจากเจ้าหน้าที่ทหารเล็งใส่อคินลั่นไกทันที ริศากระโดดผลักอคินพ้นวิถีกระสุน
แต่ที่แท้ขณะฟ็อกซ์ลั่นไกนั้น มีเสียงปังดังขึ้นก่อน คนที่ยิงคือเบนนั่นเอง ฟ็อกซ์เลือดทะลักจากอกล้มลงตายคาที่
เบนพุ่งเข้าหาอคินที่ประคองริศาขึ้นมามือสั่น อคินเอ่ยขอบคุณเบน ริศาบอกอคินว่าตนไม่เป็นอะไรและขอบคุณพี่เบนมาก
“ไม่เป็นไรครับ ไอ้อคินมันเคยช่วยพี่ คราวนี้พี่ก็ช่วยมัน”
“จบแล้วสาริศา เรื่องทั้งหมดมันจบแล้ว” อคินกอดริศาไว้แน่น
ooooooo
ที่บ้านปู่สันติ...คืนนี้ริศาไปยืนอยู่ริมน้ำคนเดียว อคินเดินไปหาถามว่าเป็นยังไงบ้าง ริศาบอกว่ายังเวียนหัวอยู่เหมือนกัน อคินบอกว่าสภาวะอากาศแบบนั้นคนธรรมดาทนไม่ไหวหรอก เธอเก่งมาก
“ริศาทำได้เพราะมีพี่อคินและคุณปู่คอยช่วยต่างหากค่ะ”
