ใต้ปีกปักษา

ศรันย์บอกอรนิภาว่าอยากปรับความเข้าใจกับริศา อรนิภาจึงพาไป แต่พอเจอริศา ศรันย์ก็เผยโฉมหน้าเข้ากอดปล้ำริศา มัดมือและเอากริชออกมา หันเห็นอรนิภาหันหลังเดินไปก็จับมามัดไว้อีกคน

ริศาแกล้งออดอ้อนศรันย์หาทางแก้ปัญหา เห็นวีรนุชหลบอยู่หลังพุ่มไม้ก็โบกมือไล่ไม่อยากให้ได้รับ อันตราย วีรนุชหยิบก้อนหินแถวนั้นวิ่งเข้าไปทุบหัวศรันย์แต่พลาดถูกศรันย์จับมัดไปอีกคน

ศรันย์อยู่ในสภาพคลั่ง จับริศามัดขึงไว้กับโต๊ะอาหารบอกว่าถึงเวลากินอาหารมื้อใหญ่แล้ว

แต่พอหยิบมีดกับส้อมขึ้นมาก็ถูกอคินต่อยจนมีดกับส้อมกระเด็น ศรันย์สะใจมากที่เห็นอคินประกาศว่าเขาฆ่าพ่อตนแต่กลับเป็นฮีโร่ อคินบอกว่าตนไม่ได้ทำ ศรันย์อ้างว่ามิสเตอร์ฟ็อกซ์เป็นคนบอกตนด้วยตัวเอง ศรันย์เอากริชออกมาย่างสามขุมเข้าหาอคินยกกริชจะแทง

พริบตานั้นทุกอย่างก็หยุดนิ่งเหมือนถูกสาป

มือศรันย์เงื้อกริชจะแทงอคินถูกตรึงค้างกลางอากาศ อคินกับริศาเห็นปู่อัศนีในชุดขาวหน้าตาอิ่มเอิบกว่าปกติอุทานพร้อมกัน

“คุณปู่...”

ร่างอัศนีมีแสงเรืองๆออกมา ทันใดศรันย์ก็กระตุกแรงๆ แล้วอัศนีก็บันดาลให้เห็นภาพความเลวร้ายของตัวเองในอดีตปรากฏให้เห็น ศรันย์ช็อก แล้วอัศนีก็มอบศรันย์ให้ตำรวจจัดการตามกฎหมายต่อไป

ตำรวจเข้าจับกุมศรันย์ เขาตะโกนให้จับอคินเพราะเป็นคนฆ่าพ่อตน ตำรวจจึงบอกว่า ทางกองปราบไปพบศพของศรุตโดยบังเอิญเมื่อไปค้นห้องใต้ดินของฟ็อกซ์ พบศพของศรุตถูกแช่แข็งอยู่กับศพอื่นอีกสองศพ ตำรวจสรุปว่า เชื่อว่าเครื่องบลูไคท์ตกครั้งแรกศรุตน่าจะรู้เห็นด้วยเลยมีการฆ่าปิดปากกันขึ้น

ศรันต์น้ำตาไหลตะโกนซ้ำๆว่ามันหลอกผมให้ผมแก้แค้นอคิน แล้วหมดสติไป

เมื่อเหตุการณ์สงบ อรนิภาละอายใจกับสิ่งที่ตนเองทำ เดินร้องไห้ออกไปเงียบๆ

ooooooo

ช่วยอคินกับริศาพ้นอันตรายแล้ว อัศนีบอกอนงค์ว่าตั้งแต่สร้อยถึงมือเธอเขาก็จะให้ตนขึ้นไป...อัศนีมองขึ้นไปเบื้องบน อนงค์อนุโมทนาสาธุและขอให้ปลีกตัวจากนางฟ้าลงมาดูหลานบ้าง

แต่เพราะอยุทธยังไม่เคยมีประสบการณ์กับอัศนีเขาจึงไม่เชื่อและไม่มีความผูกพันกับพ่อที่ทิ้งเขากับแม่ไป จนอคินต้องขอให้อยุทธเปิดใจ อยุทธก็ยังเฉย กระทั่งป้านิ่มซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่สาวของสารัตถ์เล่าความจริงทั้งหมดให้ฟัง และอนงค์ก็เอาล็อกเกตรูปพ่อให้ดู อัศนีก็พาเขาไปสู่อดีตเห็นถึงความรักความห่วงใยของพ่อที่มีต่อแม่และลูกทั้งที่เสียชีวิตไปแล้วก็ยังเฝ้าติดตามจนเจอและมอบสร้อยกับล็อกเกตให้ถึงมืออนงค์

อยุทธซึ้งใจโผกอดพ่อและอนงค์ก็เข้าไปกอดด้วยอีกคน ป้านิ่มกับริศามองอย่างตื้นตันใจ ป้านิ่มถามว่า

“เขากอดกันทั้งบ้านใช่ไหมจ๊ะ”

“ใช่ค่ะ...คุณป้า”

อยุทธบอกว่าตนยังมีเรื่องอยากเล่าให้พ่อฟังอีกมาก อัศนีบอกว่าลูกเล่าได้เสมอ พ่ออยู่ในตัว ในใจลูก

อนงค์ขอบคุณอัศนีที่เกิดมาได้ใช้ชีวิตด้วยกันอยู่ช่วงหนึ่ง

“คนเรา...มีช่วงเวลาที่มีความสุขกันคนละไม่นานหรอก อนงค์...ชีวิตนี้ไม่เที่ยงแต่ความตายนั้นเที่ยง แม้ตัวพี่จะตายไปแล้ว แต่ความรักของพี่ยังอยู่ อนงค์คงเคยเห็นผู้คนมากมายที่ชีวิตเขาอยู่ยืนยาวร่วมกัน แต่ความรัก...ตายไปนานแล้ว”

“ความรักของเรา...ก็จะยังอยู่ตลอดไป” อนงค์กับอัศนีมองหน้า...และเต้นรำกันอย่างมีความสุข