สุภาพบุรุษชาวดิน

สรวิชญ์มองหน้าอ้น เขาก็ไม่รู้ ตอบมั่วว่าคงไม่ใช่ น่าจะส่งตัวแทนมาเหมือนทุกครั้งมากกว่า

“แต่ผมได้ข่าวมาว่าครั้งนี้เขาจะมาเองนะครับ” อีกคนยืนยัน สรวิชญ์พูดตามน้ำว่างั้นเหรอ...

หนูดีกระซิบถามอ้อว่าพ่อเลี้ยงชัชชนนี่สำคัญมากหรือ หุ้นส่วนคนอื่นๆท่าทางจะสนใจมาก อ้อบอกว่าเขาถือหุ้นของบริษัทมากที่สุดรองจากครอบครัวตน แต่แปลกมากเขาซื้อหุ้นมาเป็นปีแล้วแต่ไม่เคยมาประชุมหรือสนใจอะไรเลย ให้คนสนิทมาตลอด แต่ครั้งนี้ทำไมมาเอง?

พอดีเลขาเข้ามาบอกสรวิชญ์ว่าพ่อเลี้ยงชัชชนมาถึงแล้ว ทุกคนมองหน้ากันอย่างแปลกใจ แล้วมองไปทางประตูทางเข้าโรงแรมเห็นพวกการ์ดเดินมาเปิดประตู อินทัชเดินมาเคลียร์ทางให้แล้วทั้งหมดก็โค้งคำนับ...

พ่อเลี้ยงชัชชนเดินสง่าเข้ามา เขาคือวศินนั่นเอง! สรวิชญ์เห็นถึงกับชะงักอุทาน “วศิน” อ้อพึมพำ “นั่นพี่วศินนี่” หนูดีอึ้งสนิทอุทานเสียงแผ่ว “นายสาคู!!”

ooooooo