ตอนที่ 13
เจียอิงสติแตกมาก อยากโถมตัวกอดแม่
ใจแทบขาดแต่ทำไม่ได้กลัวเรื่องที่ตนทำกับหมอโซวจะถูกขุดคุ้ย หญิงสาวร้องไห้วิ่งหนีออกจากบริเวณนั้นเพื่อหาที่ตั้งหลักเพราะคงไม่ดีแน่หากมีใครสงสัยอาการพิรุธของเธอ...
เหลาไท่กับซุนหลิงโดยสารรถมากับเหลียงตามคำสั่งสุ้ยไถ่ เห็นชายแปลกหน้าในรถก็อดมองด้วยความสงสัยไม่ได้ เหลียงเห็นดังนั้นจึงแนะนำฟู่กุ้ย
อย่างเป็นทางการ
“ฟู่กุ้ยช่วยงานผมกับนายคนใหญ่อยู่ที่ฮ่องกง เขากลับมาพร้อมนายคนใหญ่ครับ”
“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นล่ะอาเหลียง”
“นายคนใหญ่สั่งให้ผมมารับเหลาไท่กับคุณหนูฟังเท่านั้นครับ”
เหลียงไม่ได้ให้คำตอบใดๆจนซุนหลิงใจไม่ดี มือเย็นเฉียบเพราะสังหรณ์บางอย่าง เหลาไท่ต้องปลอบ
“อย่าเพิ่งคิดในแง่ร้าย อาจไม่มีอะไรก็ได้”
และแล้วการรอคอยก็สิ้นสุด เหลียงกับฟู่กุ้ยพาเหลาไท่และซุนหลิงมาถึงโรงพยาบาลตำรวจ
สุ้ยไถ่มารอรับอยู่แล้ว เหลาไท่ดีใจมากโถมตัวกอดหลานชายคนโต
“ขอบคุณคุณพระ ขอบคุณอากง ใหญ่ปลอดภัยดี ย่ากำลังนึกห่วงอยู่พอดี”
“ผมไม่เป็นไรครับคุณย่า”
สุ้ยไถ่ค่อยๆคลายอ้อมกอดกับย่า หันหาเด็กสาวในอุปการะที่เขาคิดถึงทุกลมหายใจ
“สบายดีหรือซุนหลิง”
ซุนหลิงพูดไม่ออก ได้แต่พยักหน้าแทนคำบอกว่าเธอสบายดี สุ้ยไถ่ยิ้มรับบางๆแล้วถามถึงน้องชายฝาแฝด
“ทำไมส่งไห้ไม่มาด้วยล่ะครับคุณย่า”
เหลาไท่อึ้งอึดใจก่อนเฉไฉถามเรื่องอื่น
“เรื่องส่งไห้เอาไว้พูดกัน ว่าแต่หลานให้ย่ากับซุนหลิงมาที่นี่ทำไม ถามอาเหลียงก็ไม่รู้เรื่อง”
สุ้ยไถ่ถอนใจยาว หนักใจแต่ก็ตัดสินใจบอกเรื่องอ้ายผิง
“ผมจะพาเหลาไท่กับซุนหลิงไปพบคนคนหนึ่ง แต่ก่อนจะเข้าห้องนั้นผมขอสัญญาจากย่ากับซุนหลิงว่าจะต้องเข้มแข็งและเตรียมใจให้พร้อมเพราะมันเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายทั้งหมดแต่มันก็จะตอบโจทย์เราได้ทุกข้อ”
เหลาไท่กับซุนหลิงสัญญา สุ้ยไถ่จึงเดินนำ
ทั้งสองเข้าห้องพัก ใบหน้าคุ้นตาและรูปร่างบอบบางมีเครื่องช่วยหายใจและสายระโยงระยางรอบตัว
ตรงหน้าทำให้เหลาไท่กับซุนหลิงอ้าปากค้าง
สุ้ยไถ่เข้าใจอารมณ์สองสาว เอ่ยเสียงเรียบ “นี่คือฟังอ้ายผิง...อ้ายผิงตัวจริงที่ผมตามหา”
เหลาไท่ตะลึงมากแต่คงไม่เท่าซุนหลิงที่ตั้งตัวไม่ติดเป็นลมหมดสติตรงนั้นนั่นเอง!
ooooooo
ขณะที่เรื่องตัวจริงของอ้ายผิงถูกเฉลยที่เมืองไทย เจียอิงหรืออ้ายผิงตัวปลอมกำลังคลั่งที่สูญเสียแม่
“ม้า...ม้าทิ้งหนูไปทำไม ทำไมม้าต้องทำอย่างนี้ ม้าจะให้หนูมีบาปติดตัวไปตลอดชีวิตใช่ไหม!”
เจียอิงประสาทเสียมาก ความรู้สึกมากมายถาโถมแทบตั้งรับไม่ไหว ทั้งเรื่องหมอโซวและเรื่องเหมยแม่แท้ๆ กระนั้นหญิงสาวก็ไม่เคยโทษตัวเองเพราะเชื่อมาตลอดว่าตนทำสิ่งถูกต้องทวงความยุติธรรมให้ตัวเองกับแม่ หญิงสาวไม่กล้ากลับไปที่อพาร์ตเมนต์หมอโซว ได้แต่โบกแท็กซี่ให้ไปส่งโรงแรมเพื่อหลบหน้าผู้คนสักพัก










