สวยซ่อนคม
ตอนที่ 13
“เจียอิงไม่รู้ว่าฉันไปฮ่องกง ฉันไม่ได้ไปพบกับเขา อาเหลียงนัดคนที่นั่นไว้ให้เป็นผู้ช่วยฉันจนนำตัวอ้ายผิงออกมาจากบ้านของหมอคนนั้นได้สำเร็จ”
“หมอคนที่เคยมาหาพี่เจียอิงที่บ้านอันซินใช่ไหม ดูท่าทางเขาเป็นคนดี”
สุ้ยไถ่ส่ายหน้าไม่เห็นด้วย “คนที่ช่วยคนไม่ดีจะเรียกว่าเป็นคนดีได้ยังไง หมอนั่นแหละจะต้องเป็นคนโดนความผิดทั้งหมด งานนี้เจียอิงลอยตัวได้อีก นางฉลาดลึกซึ้งมาก”
“แล้วนี่พี่เจียอิงรู้ไหมว่านายคนใหญ่พาพี่อ้ายผิงออกมา”
“เธอถามเหมือนอาฟาน ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้ไหม ไม่มีใครคาดเดาได้ทั้งนั้น แต่เราก็ไม่ควรกลัวอยู่กับความไม่รู้ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดจริงไหม...ก่อนมาโรงพยาบาลฉันโทร.เรียกซินแสให้กลับมารักษาอาปาของเธอตามเดิมเพราะเธอคงยังห่วงอาการของอ้ายผิง ฉันไม่อยากให้เธอเทียวไปเทียวมา มันจะเหนื่อยเกินไป”
ซุนหลิงซึ้งใจที่เขาแคร์และใส่ใจเรื่องครอบครัวเธอเสมอ สุ้ยไถ่ยิ้มบางๆให้แล้วบอกเรื่องเซียะเนี้ย
“เซียะเนี้ยท่านกินยาที่เจียอิงให้เข้าไปมากต้องบำบัดด้วยอาหารสุขภาพ ฉันจะบอกป้อเจ๊กำชับเด็กให้เอาใจใส่เป็นพิเศษ ส่วนอย่างอื่นค่อยว่ากันอีกที”
“นายคนใหญ่ห่วงแต่คนอื่น แล้วเรื่องนายน้อยล่ะคะ”
“ฉันสั่งคนออกตามทุกเส้นทางที่เขาไป เวลานี้ฉันเหมือนคนห่วงหน้าพะวงหลัง อยากจะไปด้วยตัวเองแต่ก็ห่วงเหลาไท่ ห่วงเธอและห่วงอ้ายผิง ถ้าเจียอิงกลับมาพวกเธอจะทำกันอย่างไร”
“นั่นสิ แล้วถ้าเขากลับมานายคนใหญ่จะทำยังไง คนเดียวที่จะหยุดพี่เจียอิงได้คือนายคนใหญ่”
สุ้ยไถ่ถอนใจหนักหน่วง “ฉันรู้...เวลานี้เจียอิงได้ชื่อว่าเป็นเมียฉัน ฉะนั้นถ้าเขายอมรับผิดและหยุดการกระทำที่เลวร้ายต่อทุกคน ฉันก็จะแต่งงานกับเขา นี่คือคำตอบของฉัน...หวังว่าเธอคงพอใจ”
พูดจบก็ผละไปเงียบๆ ทิ้งซุนหลิงให้มองตามน้ำตาคลอ...ขออย่าให้เป็นเช่นนั้นเลย
ooooooo
เจียอิงยังจมปลักกับความคิดตัวเอง โดย เฉพาะเรื่องเหมยกระโดดตึกตาย ความรู้สึกผิดถาโถมจนเธอหลอนฝันร้ายว่าแม่มาหาและขอร้องให้เธอช่วย
ภาพใบหน้าของเหมยมีเลือดท่วมตัวทำให้เจียอิงสะดุ้งตื่น
“ยกโทษให้ฉันนะ ฉันไม่ได้ลืมม้า ไม่ได้ทิ้งม้า แต่ฉันไม่มีทางเลือกจริงๆ ฉันเสียใจ อย่าโกรธฉันเลย”
เจียอิงเดินโซซัดโซเซรอบห้องพักในโรงแรมหรู พลันสายตาก็เหลือบเห็นมีดปอกผลไม้เล่มเล็กบนพื้น!
อารมณ์ชั่ววูบทำให้เจียอิงคิดตัดช่องน้อยลาโลกนี้ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจเมื่อหันไปเห็นเงาสะท้อนของตัวเองจากกระจก...ด้านมืดของเธอที่โผล่มาเตือนสติ
“เธอจะให้พวกมันได้หัวเราะเยาะเธอกับแม่ใช่ไหมว่าเป็นไอ้พวกขี้แพ้”
