สองนรี

สองผลักคุณใหญ่จนเซ คนถูกผลักตกใจคาดไม่ถึงว่าเธอจะกล้าหือชี้หน้าด่าว่าเป็นงูเห่าแว้งกัดเจ้าของ สองตัดพ้อตัวเองทำเพื่อคุณใหญ่มาตั้งแต่เด็ก อยากได้อะไรเธอยกให้ได้ทุกอย่าง เธอยอมแต่งงานกับศานต์ก็เพื่อคุณใหญ่นี่ยังน้อยไปอีกใช่ไหม หรือคุณใหญ่จะให้เธอตายไปก่อนถึงจะมีความสุข

“ใช่ ถ้าไม่มีเธอฉันคงมีความสุขกว่านี้ ไปสิ... ไปตายซะ”

“ถึงสองตาย คุณอาตม์ก็ไม่รักคุณใหญ่ค่ะ ความรักไม่ใช่ของเล่นที่จะขอกันได้ ถ้าคุณใหญ่ยังไม่รู้จักความรักอย่างน้อยคุณใหญ่ต้องรักตัวเองนะคะ รักตัวเองให้มากๆ ไม่ต้องวิ่งหาความรักอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้”

“ไม่ต้องมาสอนฉัน ฉันเกลียดเธอ ฉันเกลียดทุกคน” คุณใหญ่ผลักสองกระเด็น “เธอคิดว่าทุกคนรักเธอ...เธอมีความสุขที่เหนือกว่าฉันใช่ไหม ฉันจะแย่งคุณอาตม์จากเธอแล้วฉันจะคอยดูว่าถึงวันที่เขาทิ้งเธอ เธอจะยังพูดถึงเรื่องความรักบ้าบอนี้หรือเปล่า แล้วจำให้ขึ้นใจถ้าเขาไม่รักฉัน เธอก็อย่าหวังว่าเขาจะเอาเธอ” คุณใหญ่คว้าข้าวของใกล้มือปาใส่สองก่อนผละไป พะวงดาวเสียใจกับการกระทำของลูกถึงกับปล่อยโฮ

ปรียาสบตาสองเป็นทำนองให้ไปปลอบพะวงดาวหน่อย สองเข้าไปกอดท่านไว้ พะวงดาวคร่ำครวญที่ไม่บังคับหลานไปเมืองนอกเพราะไม่อยากฝืนใจและไม่อยากพรากหลานจากแม่อีก แล้วบอกกับปรียาว่านี่คงเป็นกรรมของตน ผลกรรมที่ตนเคยทำลายครอบครัวของเธอ ปรียาเข้ามาจับมือพะวงดาวไว้

“เธออย่าคิดอย่างนั้นเลย เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว เธอทำไปเพราะรักพี่ชายรักหลาน ฉันเองก็รักคุณธนุสและลูกของฉัน เราต่างเริ่มต้นจากความรัก แต่ด้วยทิฐิทำให้เราต้องทำร้ายกันเอง ลงท้ายคนที่เจ็บปวดที่สุดคือคนที่เรารัก ถ้าจะเป็นความผิดของใคร เราก็ต้องร่วมรับผิดชอบด้วยกัน”

“ฉันขอบใจที่เธอให้อภัยฉัน...ฉันขอโทษ” พะวงดาวจับมือปรียาไว้ “ในฐานะแม่ของใหญ่ ฉันปฏิเสธความผิดไม่ได้หรอก ฉันเลี้ยงลูกไม่ดี ลูกถึงเป็นคนอย่างนี้”

สองโอบกอดพะวงดาวไว้ปลอบว่าสักวันคุณใหญ่ต้องเข้าใจและรู้ว่าท่านรักเธอมากแค่ไหน...

แม้พะวงดาวจะกลับไปแล้วแต่ปรียายังคงครุ่นคิดถึงคำพูดของเธอเรื่องการเลี้ยงลูกเพราะตัวเองก็เลี้ยงหนึ่งได้ไม่ดี สองเข้ามานั่งข้างๆบอกว่าดีใจมากที่แม่กับอาดาวปรับความเข้าใจกันได้ ทำให้ตนกลายเป็นลูกที่โชคดีมีแม่ที่รักถึงสองคน แล้วบอกท่านว่าเป็นห่วงพี่หนึ่ง อยากให้ท่านให้อภัยพี่หนึ่ง ปรียาได้แต่นั่งนิ่งไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ

ooooooo