สองนรี

“คุณเอากระเป๋าเสื้อผ้าของคุณแม่วางไว้ทางด้านโน้นก่อนนะคะ เดี๋ยวสองเข้าไปทำความสะอาดห้องคุณแม่อีกหน่อย” สองพูดจบเดินไปทางห้องพักของปรียา...

หนึ่งกำลังจะกลับแต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงร้องเรียกยิ่งยวดดังขึ้น หันขวับเห็นแม่กำลังเดินไปหายิ่งยวด จ้ำพรวดๆกลับมาถามแม่ว่ามาที่นี่ทำไม ปรียาไม่สนใจจะมองเธอด้วยซ้ำ ขอกุญแจรถจากยิ่งยวดจะเอากระเป๋าถือที่ลืมไว้ แล้วเดินไปที่รถ หนึ่งตามมาคาดคั้น แม่มาทำอะไรที่นี่ ปรียาทำเหมือนเธอเป็นอากาศธาตุ เดินต่อไปไม่ใส่ใจ หนึ่งคว้าแขนแม่ไว้ นี่แม่จะมาอยู่กับสองหรือ

“ฉันย้ายมาอยู่กับลูกสอง ลูกของฉัน” ปรียาดึงแขนหนึ่งออกจะเดินต่อ ยิ่งยวดกลัวมีเรื่องเข้ามาเตือนหนึ่ง

“คุณรับปากผมแล้ว คุณกลับไปเถอะ ผมต้องไปดูแลงานที่ลำปางพักหนึ่ง ผมว่าคุณปรียามาอยู่กับคุณสองดีแล้ว คุณสองดูแลแม่คุณได้”

ooooooo

ปรียาได้ของที่ต้องการจัดแจงจะกลับเข้าข้างในไม่สนใจเสียงเรียกของหนึ่ง เธอจะตามไปรั้งตัวท่านแต่ยิ่งยวดรวบตัวไว้ได้ก่อน เธอไม่ยอมแพ้ดิ้นรนจนเป็นอิสระ รีบวิ่งตามแม่เข้ามาด้านในแกลเลอรีเห็นอาตม์ขนกระเป๋าเสื้อผ้าแม่มาวาง ร้องถามว่านี่กระเป๋าแม่ของเธอใช่ไหม เขายังไม่ทันตอบเธอเข้ามาแย่งแต่เขายื้อไว้

“คุณหนึ่งอย่าครับ...คุณหนึ่ง”

“ปล่อยนะ ฉันจะเอากระเป๋าของคุณแม่ฉัน คุณอย่ายุ่ง” หนึ่งเห็นอาตม์ไม่ยอมปล่อยมือจากกระเป๋าก็ทุบตีอุตลุด “เอากระเป๋าแม่ฉันมาให้ฉัน แม่ต้องไปอยู่กับฉัน”

หนึ่งผลักอาตม์กระเด็นแล้วลากกระเป๋าถูลู่ถูกังออกไป ปรียาตามมาขวางไว้สั่งให้หยุดเดี๋ยวนี้ หนึ่งยืนกรานแม่ต้องไปอยู่กับเธอ เธอจะไม่ยอมให้ท่านไปอยู่กับสองเด็ดขาด แล้วลากกระเป๋าต่อไป ปรียาตบหน้าหนึ่งพร้อมสั่งให้หยุด เธอกลับหันอีกข้างให้ท่านตบ เมื่อเห็นปรียายืนเฉยก็จับมือแม่มาตบหน้าตัวเอง

“แม่ตบหนึ่งอีกสิแม่ แม่ตบหนึ่ง หนึ่งดีใจนะที่แม่รักหนึ่ง เวลาหนึ่งทำผิดแม่ก็จะด่าว่าหนึ่ง แม่ตีหนึ่ง อย่างน้อยหนึ่งก็รู้ว่าแม่รักหนึ่ง...แม่ด่าหนึ่งตีหนึ่งนะ หนึ่งขอร้อง” หนึ่งจับมือปรียาฟาดหน้าฟาดตาตัวเอง ปรียากลัวพฤติกรรมไม่ปกติของลูก ผงะถอยหนี หนึ่งยังตามมาอ้อนวอนให้ท่านตบตีตัวเองอีก อาตม์กับยิ่งยวดที่ยืนคุมเชิงอยู่เห็นพฤติกรรมของหนึ่งก็ตกใจ ปรียาทนไม่ไหวด่าลูกว่าบ้าไปแล้ว อาตม์เข้าไปช่วยขอร้อง

“คุณหนึ่งครับ ผมว่าคุณหนึ่งกลับไปก่อนเถอะครับ”

“เพราะคุณอยากเอาใจยัยสอง คุณถึงคอย ช่วยมันแย่งตัวคุณแม่ฉันมา คุณคอยเสี้ยมให้คุณแม่เกลียดฉัน ไอ้ชาติชั่ว” หนึ่งตบตีอาตม์ไม่ยั้ง เขาได้แต่ปัดป้องพร้อมกับขอร้องให้หยุด เธอไม่ฟังยังคงทุบตีเขา ยิ่งยวดต้องเข้ามาจับตัวเธอ สั่งให้พอได้แล้ว เธอยิ่งคลั่งหนักคราวนี้ขึ้นมึงขึ้นกูกับยิ่งยวด

“ปล่อยกู...ปล่อยกู” หนึ่งโวยวายราวกับคนเสียสติ อาตม์ต้องเข้าไปช่วยยิ่งยวดจับตัวเธออีกแรง ปรียาเห็นลูกทั้งดิ้นทั้งตะโกนอย่างบ้าคลั่งก็ตกใจถอยกรูด หนึ่งดิ้นจนหมดแรงทรุดลงไปกองกับพื้น