สารวัตรใหญ่

“อ้าว ทำไมล่ะครับ”

“คือเราลดพิเศษให้แขกของหมวดพิทยาธรเสมอค่ะ เพราะเป็นแขกประจำ”

“ใช่ครับ เป็นโปรโมชันของที่นี่ครับ ถ้าแนะนำแขกมาพักบ่อยๆก็จะได้ห้องพักราคาพิเศษ แผนการตลาดของเขาแหละครับ”

ใหญ่พยักหน้าเข้าใจ จากนั้นก็จ่ายเงินแล้วลงทะเบียนตามระเบียบ...เสร็จเรื่อง ใหญ่ให้พิทยาธรกลับได้เลย เขาขึ้นลิฟต์ไปหาห้องเอง จังหวะนี้พนักงานของโรงแรมผ่านมาเห็นก็รู้ว่าเป็นลูกค้าใหม่จึงเข้ามาเสนอตัวพาไปโดยไม่รู้ว่าเขาเป็นตำรวจ

เมื่อถึงห้องพนักงานไขกุญแจเปิดประตูให้และพูดจาเป็นกันเอง “เฮียจะเอาหมอนวดมั้ย มีหลายรุ่นแล้วแต่เฮียชอบนะ เด็กๆก็มี รุ่นใหญ่ก็มี”

ใหญ่คาดไม่ถึง แต่ก็ถามออกไป “รุ่นเด็กอายุเท่าไหร่”

“14-15 เด็กมัธยมแท้เลยเฮีย ตอนเช้าเฮียไปส่งหน้าโรงเรียนได้เลย ถ้าไม่ชอบเด็ก รุ่นใหญ่ก็มีหลายอายุ ถ้าจะเอาแบบนวดเฉยๆก็ต้องพวกรุ่นป้า 40-50”

ใหญ่อึ้งกิมกี่ หลอกถามข้อมูลไปเรื่อย “พวกนี้พักในโรงแรมหรือว่าต้องไปตามข้างนอก”

“เด็กบางคนกินอยู่ในนี้แหละครับ แต่ถ้านักเรียนต้องโทร.ไปตาม เฮียยังไม่ต้องตอบตอนนี้ก็ได้ เอาเบอร์ผมไว้นะ ดึกๆค่อยโทร.ก็ได้” พนักงานจดเบอร์โทร.ใส่กระดาษส่งให้ แถมพูดพ่วงท้ายว่า “ยาก็มีนะเฮีย มีทุกอย่าง เฮียจะ

เอาอะไรบอกมา เดี๋ยวหาให้ ไม่แพง”

ใหญ่อึ้งแล้วอึ้งอีก ไม่รู้จะพูดอะไร นอกจากคำว่าขอบใจ...

ooooooo

หลังจากนั้นใหญ่โทร.หาคำแพงที่รอสายจากเขาครึ่งค่อนวันด้วยความเป็นห่วง เธอดีใจมากรับสายสามีเสียงใส “สวัสดีค่ะคุณใหญ่”

“คำแพงกำลังทำอะไรอยู่ครับ”

“ดูข่าว แล้วก็รอโทรศัพท์อยู่ค่ะ”

“ขอโทษนะที่ผมโทร.มาช้าไปหน่อย พอดีเพิ่งถึงห้องพัก”

“ที่โน่นเป็นไงบ้างคะ”

“ถ้าผมมาอยู่ก็คงมีหลายเรื่องให้จัดการเลย แค่มาพักโรงแรมก็เจอทั้งเรื่องขายบริการ แล้วก็ยาเสพติด งานที่นี่คงไม่สบายนักหรอก”

“งานหนักแค่ไหนคำแพงก็จะคอยอยู่เคียงข้างคุณค่ะ แล้วนี่ทานข้าวหรือยังคะ”

“จริงสิ ลืมไปเลย”

“คุณใหญ่ไปหาอะไรทานก่อนนะคะ นี่ก็เลยเวลาแล้ว เดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะ”