สารวัตรใหญ่
ตอนที่ 2
“มีธุระอะไรที่พระลาน”
“ผมมาดูลาดเลา”
“ลาดเลา? ลาดเลาอะไรของคุณ”
“ลาดเลาเกี่ยวกับงานใหม่ ผมจะมาทำงานที่นี่ครับ”
“งานอะไร”
ใหญ่ชั่งใจเล็กน้อยว่าจะบอกความจริงดีหรือไม่ แต่ที่สุดก็ตัดสินใจบอก “งานตำรวจครับ ผมย้ายสังกัดมารับงานที่ สภ.พระลาน ผม...พันตำรวจตรีใหญ่ เวโรจน์”
ใหญ่ลุกขึ้นทำความเคารพ อเนกผงะไม่คาดคิด
ที่หน้าห้อง จ่าสองคนแอบฟังการสอบสวนได้ยินอย่างนั้นก็สะดุ้ง ประณตแปลกใจรีบเดินมาถามว่ามีอะไร
“ก็ผู้ชายที่อยู่ในห้องสอบสวนคือพันตำรวจตรีใหญ่ เวโรจน์”
“ใครวะ พันตำรวจตรีใหญ่ เวโรจน์”
นายดาบกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่พอดี รีบหยิบมาให้เพื่อนตำรวจดูข่าวหน้าหนึ่งเมื่อหลายวันก่อน
ซึ่งเป็นข่าวของใหญ่ที่จับแก๊งค้ายาและช่วยชีวิตคน
ทั้งหมู่บ้าน
ส่วนในห้องสอบสวน อเนกเห็นข่าวนี้แล้วเช่นกันทางโทรศัพท์มือถือ เขาอ่านออกเสียงในทำนองเย้ยเหยียดเนื่องจากใหญ่ย้ายข้ามสังกัดมาแย่งที่นั่งคนในโควตาของเขา
“พันตำรวจตรีใหญ่ เวโรจน์ วีรบุรุษตำรวจตระเวนชายแดนคนล่าสุด นำกำลังตำรวจเข้าทลายแหล่งผลิตเฮโรอีนที่ใหญ่ที่สุด ปะทะต่อสู้กับกำลังคุ้มกันของผู้ค้ายาเสพติดจนตัวเองได้รับบาดเจ็บ กรมตำรวจปูนบำเหน็จให้โดยแต่งตั้งให้มาเป็นสารวัตรประจำสถานีตำรวจภูธรอำเภอพระลาน...นี่คุณหายดีแล้วเหรอ”
“ครับ”
“คงได้รางวัลจากการยึดเฮโรอีนของกลางมา
ไม่น้อยเลยสินะ”
ใหญ่นิ่งเงียบไม่ตอบ ทำให้อเนกยิ่งอยากรู้
“ว่าไง ได้มาเท่าไหร่ นึกไม่ออกหรือไง”
“ศาลยังไม่ตัดสินคดีครับ แต่ถึงตัดสินแล้วก็ยังต้องแบ่งกันหลายคน”
อเนกพยายามหาช่องโจมตีเขาต่อ “เอาละ ถ้างั้นตอบผมมาหน่อยซิว่าคุณเป็นตำรวจประสาอะไร คน
ถูกปล้นทั้งคันรถ แต่คุณกลับนั่งเฉยๆ ทำไมไม่ต่อสู้ขัดขวาง ปล่อยให้ชาวบ้านตกเป็นเหยื่อโจรอย่างเลือดเย็น”
“ผมไม่กล้าต่อสู้หรอกครับ”
“อ้าว...ไหนว่าเป็นวีรบุรุษ ตชด. ผ่านมาตั้งหลายศพ หรือว่าไอ้ศพที่คุณสังหารน่ะคุณเอาแต่แอบซุ่มยิง ไม่เปิดโอกาสให้ฝ่ายตรงข้ามเขาต่อสู้ใช่ไหม”
ใหญ่พยายามใจเย็นตอบนิ่มๆ ไม่ก้าวร้าว แต่ก็ไม่ยอมแพ้แม้แต่ประเด็นเดียว
“ผมไม่กล้าต่อสู้ก็เพราะฝ่ายผู้ร้ายมีทั้งระเบิด
