ร้อยป่า
ตอนที่ 17
รุ่งเช้าเสือกับผู้ใหญ่เทิ้มเตรียมความพร้อมบรรจุกระสุนปืนไว้เต็มอัตรา
“วันนี้เราจะพาคุณแป๋วกลับมาครับคุณเสือ”
“ผู้ใหญ่พกกระสุนสำรองติดตัวด้วยนะครับเผื่อสถานการณ์บานปลาย”
“ครับคุณเสือ ผมรอวันนี้มานาน วันโค่นพ่อเลี้ยงอิทธิ”
ขณะเดียวกันนั้นมาโนชกับกุญชรก็พร้อมลุยแล้วเหมือนกัน สองหนุ่มถือปืนออกจากบ้านมาที่รถ บัวเงินมาเห็นพอดีถามพวกเขาว่าจะไปไหนกันแต่เช้า
“เราจะร่วมปฏิบัติการกับเสือครับ”
“ปฏิบัติการสายลับพิทักษ์ไพรน่ะเหรอจ๊ะ”
“ครับ มันใกล้จบแล้วครับครู”
“คุณแป๋วได้กุญแจดอกใหม่มาแล้วเหรอจ๊ะ”
“โนช...เราต้องรีบไป” ช้างแทรกขึ้นมา ทำให้มาโนชรวบรัดตัดบทบอกบัวเงินว่า “ครูรอฟังข่าวดีนะครับ”
ทางด้านลูกทีมพิทักษ์ไพรของเสือก็พร้อมมาก เดช แคน และโจ้กำลังจะออกจากบ้านพัก แสวงร่างกายไม่อำนวยไปด้วยไม่ได้ เขาส่งกำลังใจให้น้องๆพร้อมมอบปืนสำรองอีกกระบอกให้เดชไว้
“พี่น่าจะไปด้วยกันนะ”
“พี่ไม่เอาตัวเองไปเป็นภาระทีมหรอก พวกเอ็งรีบไปเถอะเสือรออยู่”
แสวงตบไหล่รุ่นน้องทั้งสามคนอย่างให้กำลังใจ เมื่อพวกเขาไปถึงจุดนัดหมายไม่ไกลจากบ้านพ่อเลี้ยงอิทธิก็พบว่าเสือกับผู้ใหญ่เทิ้มและมาโนชกับช้างรออยู่ก่อนแล้ว
“มากันครบแล้ว ฟูลทีม”
“เราต้องรอสัญญาณจากแป๋วก่อน” เสือพูดจบก็จับตามองไปทางบ้านพ่อเลี้ยงอิทธิอย่างมาดหมาย
ooooooo
ขณะนั้นแป๋วยืนหน้าห้องพ่อเลี้ยงอิทธิอย่างกล้าๆกลัวๆ รู้สึกรังเกียจสิ่งที่กำลังจะทำ แต่มันเป็นทางเดียวที่จะได้กุญแจดอกสำคัญนั้นมา จึงรวบรวมความกล้าเคาะประตูเริ่มปฏิบัติภารกิจสุดเสี่ยง
พ่อเลี้ยงอิทธิเปิดประตู สีหน้าเขาแปลกใจไม่น้อยเมื่อเห็นแป๋ว
“จะไปข้างนอกเหรอคะ”
“อามีนัด อาจจะกลับเย็น บ่ายนี้แป๋วมีส่งไม้ อย่าลืมล่ะ”
พ่อเลี้ยงอิทธิหยิบกุญแจใส่กระเป๋ากางเกงด้านซ้าย แป๋วจ้องเขม็งที่เป้าหมาย
“คือ...แป๋วจะยอมเป็นของพ่อเลี้ยงค่ะ”
พ่อม่ายหนุ่มใหญ่ชะงักแปลกใจ “บทจะยอม ก็ยอมง่ายๆ”
“ฟังเงื่อนไขก่อนค่ะ ข้อแรกแป๋วต้องได้ส่วนแบ่งจากงานของพ่อเลี้ยง 30% ข้อสองห้ามพ่อเลี้ยงมีผู้หญิงอื่นนอกจากแป๋ว”
“อาให้ไม่ได้ทั้งสองข้อ”
คำตอบพ่อเลี้ยงอิทธิเล่นเอาแป๋วอึ้งไปนิดก่อนส่งสายตายั่วยวนพลางปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดๆเผยให้เห็นเนินอกขาวผ่อง
“สาวรุ่นนี่เต่งตึงอวบอิ่ม”
“ทีนี้ทำตามเงื่อนไขได้รึยังคะ”
“อาให้ข้อแรกข้อเดียว แต่แค่ 10%”
“ตกลงค่ะ”
ทันทีที่เธอตอบตกลง พ่อเลี้ยงอิทธิซึ่งถูกปลุกอารมณ์ก็เข้าโรมรันพันตู แป๋วขยะแขยงมากแต่จำต้องปล่อยไปก่อนเพราะเป้าหมายของเธอคือกุญแจในกระเป๋ากางเกงของเขา
แป๋วพยายามล้วงกุญแจในขณะที่อิทธิก็ตั้งหน้าตั้งตาจะเผด็จศึกเธอ กระทั่งเขาพาเธอไปที่เตียงแล้วโถมตัวลงทับซุกไซ้ใบหน้าบริเวณซอกคอ แป๋วขยะแขยงอยากผลักเขาให้กระเด็นแต่ทำไม่ได้
“ใจเย็นสิคะพ่อเลี้ยง”
อิทธิไม่พูด เอาแต่รุกอย่างเดียว แป๋วล้วงกระเป๋ากางเกงของเขาเกือบจะได้กุญแจอยู่แล้ว แต่เขาดันจับมือเธอสองข้างมาขึงไว้เหนือหัว
“อาต้องลงโทษแป๋วที่มาปลุกอารมณ์อาแต่เช้า”
แป๋วโดนอิทธิกอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างหื่นกระหาย ขืนปล่อยต่อไปเธอต้องตกเป็นของเขาแน่ๆ แป๋วตัดสินใจในนาทีนั้นใช้แขนดันตัวเขาออกห่างแล้วยกเท้าถีบจนเขาตกเตียง
“โอ๊ย! แป๋วจะเอาไงเนี่ย มายั่วอาแล้วก็ไม่ยอม”
แป๋วรีบรวบเสื้อปิดทรวงอก จังหวะนี้ไอ้เชิดเปิดประตูพุ่งพรวดเข้ามา มันผงะเมื่อเห็นแป๋วอยู่บนเตียง
“มึงมีอะไร” พ่อเลี้ยงตวาด
“คุณแสงทองมาครับ”
