ร้อยป่า
ตอนที่ 17
ผู้ใหญ่เทิ้มทักขึ้นมา ทำให้ลุงอินต้องรีบเปลี่ยนคำพูดใหม่
“ฝากลูกสาวด้วยนะผู้กอง เห็นบัวเงินหัวอ่อนอย่างนี้ บทจะดื้อขึ้นมาก็ไม่เบาหรอก วันไหนผิดใจหมางใจกันก็ให้นึกถึงวันที่รักกันใหม่ๆ อะไรให้อภัยได้ก็อภัย รักเอ็นดูบัวเงินมากๆนะครับ”
“ผมจะรักบัวเงินให้มากเท่าที่ลุงอินรักครับ”
“ยังจะเรียกลุงอีก”
“พ่ออิน” มาโนชพูดเขินๆ
“บัวเงินเอ๊ย...แต่งงานแล้วต้องย้ายตามสามี รักษาเนื้อรักษาตัวนะลูก พ่อต้องคิดถึงเอ็งมากแน่ๆ”
“ฉันไม่อยากทิ้งพ่อไว้คนเดียวเลยจ้ะ”
“ครูครับ ผมมีของขวัญแต่งงานให้ครู ผมย้ายมาอยู่ประจำที่โรงพักเด่นชัยแล้ว”
“หมวด...เอ่อ...ผู้กองไม่ต้องย้ายไปที่อื่น?”
มาโนชยิ้มรับ แป๋วดีใจกับทั้งคู่ พูดกับบัวเงินว่า
“เห็นไหมคะครู แป๋วบอกแล้วทุกปัญหามีทางออก”
“แป๋วเล่าให้ผมฟังว่าครูไม่อยากย้ายจากบ้านห้วยแม่ปั๋ง ผมเลยขอนายมาอยู่ประจำที่แพร่ครับ”
“เพื่อนผมชอบงานสายสืบ ย้ายไปโน่นไปนี่ประจำ โนชรักครูมากถึงยอมเสียสละเพื่อครู”
บัวเงินเห็นจริงอย่างที่เสือพูด บอกว่าตนโชคดีได้สามีแสนประเสริฐ แต่มาโนชเสริมว่าเราสองคนโชคดีต่างหากที่มีกันและกัน ช้างเลยอดแซวไม่ได้
“โนช แกนี่บุญหล่นทับยิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่ 1 ได้กลับมาเป็นตำรวจ ได้เลื่อนขั้น แล้วก็ได้เมียสวย”
“คนทำบุญมาดีก็งี้แหละ”
คำพูดนั้นของมาโนชทำให้เสือคิดถึงหลวงตา
“ถ้าหลวงตายังอยู่ต้องภูมิใจในตัวแกมาก”
“แกสองคนด้วย หลวงตาสอนพวกเราให้ยึดมั่นในความดี แล้ววันนึงความดีจะตอบแทนเรา”
“วันนี้ฉันเห็นแล้วว่าเป็นจริงอย่างหลวงตาสอน”
“คนเราทำดีย่อมได้ดี มันเป็นสัจธรรมของชีวิต” เสือสรุปอย่างสวยงามท่ามกลางสีหน้ายิ้มแย้มของทุกคนที่เห็นด้วยอย่างยิ่ง
ooooooo
แสงทองทำใจเรื่องอนิรุทธิ์ติดคุกและหมั่นมาเยี่ยมเขาจนกระทั่งท้องเธอใหญ่เห็นชัด บอกให้เขารู้ว่าได้ลูกชาย อนิรุทธิ์ดีใจแต่กว่าเขาจะได้ออกไปลูกคงโตมาก
แสงทองสงสารเขามาก ให้กำลังใจว่าเขาเป็นนักโทษชั้นดี ติดไม่กี่ปีก็ได้ออก แต่ไม่ว่านานแค่ไหนเธอกับลูกก็จะรอ...
หลายวันผ่านไป ทีมพิทักษ์ไพรถูกย้ายออกจากหน่วยฯเดิมที่แพร่ เสือและลูกทีมเก็บสัมภาระออกจากบ้านพักโดยมีแป๋วในฐานะภรรยาของเสือตามไปด้วย แต่ก่อนออกเดินทางเสือกับแป๋วได้เจอแสงทองที่ตั้งใจมาเพราะมีธุระสำคัญ
“เมื่อวานฉันโทร.หาคุณเสือรู้ว่าจะย้ายวันนี้เลยรีบมา นี่โฉนดบ้านเธอ ฉันเอามาคืน”
“ขอบคุณมากค่ะ แต่ฉันไม่กลับบ้านที่กรุงเทพฯแล้วล่ะ คงต้องขาย บ้านคุณที่แพร่ล่ะได้คืนรึยัง”
“ทางการยึดทรัพย์พ่อฉันให้ตกเป็นของแผ่นดิน ก็สมควรแล้วล่ะ พ่อฉันกอบโกยผลประโยชน์จากแผ่นดินจากป่ามาเยอะ ตอนนี้ฉันย้ายไปอยู่บ้านรุทที่กรุงเทพฯ”
“รุทเป็นไงมั่งคะ”
“พอจะปรับตัวกับชีวิตในคุกได้แล้ว”
“ไว้ไปกรุงเทพฯเมื่อไหร่ฉันจะไปเยี่ยมรุท”
“รุทต้องดีใจที่เจอเธอ...คุณเสือคะ แสงขอโทษที่เคยสร้างปัญหาให้ เรายังเป็นเพื่อนกันใช่ไหมคะ”
“คุณคลอดเมื่อไหร่โทร.บอกนะ ผมจะมาอุ้มหลาน”
“คุณสองคนก็รีบมีลูกล่ะ ลูกของเราจะได้เป็นเพื่อนเล่นกัน”
“นี่ผมกับแป๋วก็ลุ้นอยู่ครับ หลังจากพยายามอย่างหนักมาทุกคืน”
“บ้า! เสือพูดอะไรเนี่ย อายเขา”
