ร้อยป่า
ตอนที่ 17
ค่ำคืนนี้พ่อเลี้ยงอิทธิแต่งตัวหล่อมายืนรอหน้าบ้าน ไม่นานนักแป๋วซึ่งอยู่ในชุดสวยเป็นพิเศษก็เดินยิ้มสดใสออกมาควงแขนเขา
“วันนี้ครึ้มอกครึ้มใจอะไรถึงชวนอาไปกินข้าวนอกบ้าน”
“กับคนพิเศษก็พิเศษทุกวันแหละค่ะ”
แป๋วแสร้งยิ้มหวานเพราะคืนนี้เธอมีแผนการร่วมกับพวกเสือที่กำลังซุ่มรอจังหวะอยู่นอกบ้าน
พ่อเลี้ยงอิทธิไม่เอะใจเลยแม้แต่น้อย เดินควงแขนแป๋วมาขึ้นรถที่เชิดเปิดประตูให้ แล้วพ่อเลี้ยงก็ขับรถออกไปโดยมีแป๋วนั่งเคียงข้างแต่กวาดสายตามองหาพวกเสือที่น่าจะเตรียมตัวพร้อมแล้ว
เสือยืมรถชาวบ้านมาใช้เพื่อไม่ให้เป็นเป้าสายตาของพ่อเลี้ยงอิทธิ แล้วทิ้งระยะห่างพอสมควรโดยในรถมีมาโนชกับช้างอยู่ด้วย
เมื่อพ่อเลี้ยงอิทธิขับรถมาจอดหน้าร้านอาหารหรูหราแห่งหนึ่ง แป๋วกวาดตามองหาพวกเสือแต่ยังไม่เห็น
ขณะนั้นเสือจอดรถมุมหนึ่งห่างออกไป สามหนุ่มอยู่ในชุดรัดกุมและพรางใบหน้ากันมาอย่างดี เสือถามเพื่อนรักสองคนว่า
“พวกแกพร้อมมั้ย”
“พร้อมมาก”
“ตอนปฏิบัติการอย่าเผลอพูดนะโว้ย”
“ฉันเจอพ่อเลี้ยงไม่กี่หน เขาจำเสียงฉันไม่ได้หรอก”
“อย่าเสี่ยงเลยช้าง”
“เออ ฉันจะไม่พูดซักแอะ”
หลังจากซักซ้อมความพร้อมตามแผนกันแล้ว มาโนชกับช้างที่ใส่หมวกไอ้โม่งก็ลงจากรถเพื่อไปปล้นพ่อเลี้ยงอิทธิ แต่จู่ๆดันมีตำรวจสองคนเดินออกจากร้านมาพอดี โจรสมัครเล่นสองคนเลยต้องเบรกกันตัวโก่งแล้วรีบวิ่งกลับมาขึ้นรถ
“เกือบไปแล้วไหมล่ะ” ช้างบ่นใจหายใจคว่ำ จากนั้นทั้งหมดก็ก้มหลบแอบมองพ่อเลี้ยงอิทธิทักทายตำรวจสองนาย ครู่เดียวสองฝ่ายก็แยกย้าย ตำรวจขึ้นรถขับออกไป ส่วนพ่อเลี้ยงอิทธิพาแป๋วเข้าร้านอาหาร
เมื่อการปล้นโดนขัดจังหวะเสียแล้ว ทำให้พวกเสือต้องเปลี่ยนแผนเป็นรอปล้นพ่อเลี้ยงอิทธิตอนขากลับ แต่เสือกระวนกระวายไม่สบายใจเพราะแป๋วต้องอยู่กับพ่อเลี้ยงสองต่อสอง จึงบอกช้างกับมาโนชว่า
“ฉันจะไปแอบดูแป๋วกับพ่อเลี้ยง”
“ฉันไปด้วย” ช้างรีบพูด
“อย่าเลย พ่อเลี้ยงเห็นแกจะเสียแผน”
พูดจบเสือลงจากรถเดินเข้าร้านอย่างระมัดระวังสุดๆ
ooooooo
ที่โต๊ะอาหารในมุมค่อนข้างส่วนตัว พ่อเลี้ยงอิทธินั่งมองสาวสวยตรงหน้าด้วยสายตาพึงพอใจ
“คืนนี้แป๋วสวยมาก”
แป๋วยิ้มรับคำชมแล้วหยอกกลับอย่างมีจริต
“เคยมีใครบอกไหมคะว่าพ่อเลี้ยงหล่อสมาร์ทกว่าพวกหนุ่มๆอีก”
“อาได้ยินจนชิน...บางคนเวลาสูญเสียคนรักจะหาคนใหม่มาช่วยให้ลืม แป๋วเป็นแบบนั้นรึเปล่า”
“พ่อเลี้ยงไม่ได้เป็นตัวช่วยให้แป๋วลืมเสือค่ะ แป๋วหมดรักเสือแล้วต่างหาก”
“ก็เลยเปิดใจให้อา?”
“พูดว่าให้โอกาสจะดีกว่าค่ะ อยู่ที่พ่อเลี้ยงจะทำให้ศัตรูคนนี้กลายเป็นคนใกล้ตัวได้ไหม”
“ผู้หญิงคนไหนที่อาต้องการ....อาไม่เคยไม่ได้”
“แต่แป๋วไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นของพ่อเลี้ยงค่ะ อยากได้ใจแป๋วก็ต้องให้ใจก่อน”
“ปกติอาต้องได้ตัวก่อน”
แป๋วชะงัก ทำหน้ามุ่ยค้อนอย่างน่ารัก พ่อเลี้ยงอิทธิรีบกลับคำ
“อาพูดเล่นน่ะ”
พอดีบริกรยกอาหารมาเสิร์ฟ แป๋วทำเป็นตื่นเต้นกับอาหารหน้าตาดีราคาแพง
“ขอแป๋วถ่ายรูปก่อนนะคะ”
แป๋วใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปอาหารบนโต๊ะอย่างเพลิดเพลิน พ่อเลี้ยงอิทธิจับตามองกิริยาอาการของเธออย่างหลงใหล แต่เสือที่แอบดูอยู่หน้าตึงไม่พอใจ
ooooooo
