ร้อยป่า
ตอนที่ 16
คราวนี้แป๋วไม่บึ้งตึงใส่เขาเหมือนที่ผ่านมา เธอยิ้มตอบเพราะหวังหลอกล่อเขาให้ตายใจ
“ยิ้มให้อาแบบนี้ หายโกรธอาแล้วสิ”
“แหม...ก็เมื่อคืนพ่อเลี้ยงรุกหนักไม่ให้แป๋วตั้งตัวเลย อยากได้ของดีต้องใจเย็นค่ะ”
“เผอิญอาเป็นคนใจร้อนน่ะ แล้วนี่แป๋วจะไปไหน”
“แป๋วฝันถึงพี่ยศ อยากทำสังฆทานให้เขาค่ะ”
“เที่ยงนี้อามีนัดซะด้วย...เชิด ไอ้เชิด” อิทธิตะโกนเรียกลูกน้องมาแล้วสั่ง “แกขับรถพาแป๋วไปวัดทีซิ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ แป๋วขับเองได้ คุ้นทางที่แพร่แล้ว”
“ใครรู้อาให้แป๋วขับรถเองต้องว่าอาไม่ดูแล แป๋วเป็นผู้หญิงของอานะ”
“พ่อเลี้ยงชอบผู้หญิงเก่งไม่ใช่เหรอคะ แป๋วพึ่งตัวเองได้ก็น่าจะพอใจ”
“ผู้หญิงน่ะต่อให้เก่งแค่ไหนก็ต้องมีผู้ชายดูแล”
“ยุคนี้ผู้ชายกับผู้หญิงเท่าเทียมกันค่ะ”
“อย่าเถียง...อาไม่ชอบ”
“โอเค แป๋วจะค่อยๆเรียนรู้ค่ะ อะไรที่พ่อเลี้ยงไม่ชอบแป๋วจะไม่ทำ”
พูดจบแป๋วส่งยิ้มหวาน แสร้งจำยอมโดยดีไม่มีเงื่อนไข
ooooooo
เชิดขับรถพาแป๋วไปวัดไม่ไกลบ้านพ่อเลี้ยงอิทธิมากนัก แป๋วมาถวายสังฆทานอย่างที่พูดไว้ เสร็จแล้วเดินออกมาพลางครุ่นคิดว่าจะทำยังไงถึงจะสลัดไอ้เชิดได้เพราะเธอนัดแสงทองไว้
“ถวายสังฆทานแล้วค่อยสบายใจ ฉันอยากไปนั่งกินกาแฟที่ร้าน เชิดกลับก่อนนะ”
“พ่อเลี้ยงให้ผมดูแลคุณแป๋วครับ”
“เราไม่บอก พ่อเลี้ยงก็ไม่รู้หรอกน่า ตอนนี้พ่อเลี้ยงไม่อยู่บ้านด้วย เอาเป็นว่าฉันจะกลับก่อนพ่อเลี้ยงก็แล้วกัน”
“ไม่ได้ครับ ผมต้องไปด้วย”
“ให้ฉันมีเวลาส่วนตัวมั่งไม่ได้รึไง ตามติดจนจะเป็นเงาแล้วเนี่ย รำคาญ!!”
แป๋วทำเป็นหงุดหงิดโมโหเดินหนี แต่เชิดยังตามมาขวาง
“หลีกไป”
เชิดยืนนิ่งไม่หลีก แป๋วโกรธจะเปลี่ยนทางแต่โดนมันคว้าแขนไว้อย่างเร็ว
“นี่กล้าแตะฉันเหรอ แกก็ได้ยินพ่อเลี้ยงพูดว่าฉันเป็นผู้หญิงของพ่อเลี้ยง”
เชิดหน้าซีดตกใจรีบปล่อยแขนแป๋วทันที
“กลัวเจ้านายจังนะ ฉันจะฟ้องพ่อเลี้ยงว่าเชิดกระชากแขนฉันแทบหลุด”
“ทำอย่างงั้นไม่ได้นะครับ ผมต้องโดนเล่นงานแน่”
“เอารีโมตรถมา” เชิดยังนิ่งลังเล แป๋วเลยต้องขู่ “ฉันจะโทร.ฟ้องพ่อเลี้ยงเดี๋ยวนี้”
“ก็ได้ครับ” เชิดส่งรีโมตรถให้อย่างกลัวๆ
“พูดดีๆไม่ฟัง ต้องให้ขู่”
แป๋วอมยิ้มสมใจ เดินมาขึ้นรถแล้วมุ่งหน้าไปร้านกาแฟที่นัดแสงทองไว้ เวลานั้นเองอนิรุทธิ์พาแสงทองมาถึงหน้าร้านแล้ว ชายหนุ่มจอดรถดูลาดเลาเพื่อความปลอดภัย
“แสงโทร.หาแป๋วสิ มาถึงรึยัง”
แสงทองกำลังจะทำตามที่อนิรุทธิ์บอก แต่เหลือบไปเห็นรถบ้านพ่อเธอแล่นมา
“มาโน่นแล้วค่ะ แสงจำรถที่บ้านได้”
แป๋วขับรถมาคนเดียว เธอไม่ได้สนใจมองรถอนิรุทธิ์เพราะไม่คุ้นตา แต่แสงทองกับอนิรุทธิ์มองจากในรถเห็นแป๋วชัดเจนและรอจนกระทั่งเธอเดินเข้าไปในร้าน
“รุทรอในรถนะคะ”
“เดี๋ยวแสง ดูให้ชัวร์ก่อนมีใครตามแป๋วมารึเปล่า”
สองคนรอบคอบมาก นั่งกวาดตามองออกไปนอกรถเพราะกลัวจะมีคนของพ่อเลี้ยงอิทธิตามแป๋วมา
ooooooo
แป๋วเข้าไปนั่งรอในร้านค่อนข้างนานจนเลยเวลานัด พอเงยหน้าตั้งท่าจะบ่นก็พอดีเห็นแสงทองเดินมายืนตรงหน้า แสงทองเดินผ่านโต๊ะที่ผู้ชายสองคนนั่งโดยไม่ทันสังเกตว่าเขาคือมาโนช กับช้างเพื่อนสนิทของเสือนั่นเอง
มาโนชกับช้างใส่แว่นดำพรางใบหน้า คอยจับตามองผู้หญิงสองคนคุยกันโดยที่แสงทองไม่ยอมนั่งลง
“พาสปอร์ตฉันล่ะ”
“รุทล่ะคะ ไม่มาด้วยเหรอ”
“ก็บอกแล้วไง รุทไม่ได้อยู่กับฉัน”
“ฉันไม่เชื่อ คุณบอกให้รุทมอบตัวเถอะ”
“เอาพาสปอร์ตมา”
“พวกคุณหนีโทษจะยิ่งหนักนะคะ”
