ร้อยป่า
ตอนที่ 16
อนิรุทธิ์ออกรถไปอย่างเร็ว เมื่อถึงรีสอร์ตก็จัดแจงเอายาแก้แพ้ท้องให้แสงทองกินอย่างห่วงใยรักใคร่
“กินยาแพ้ท้องแล้วน่าจะดีขึ้น”
“หวังว่าอย่างนั้นค่ะ รุทคะ แสงนอนคิดมาหลายคืน ตัดสินใจได้แล้วว่าแสงจะหนีไปเมืองนอกกับรุท”
อนิรุทธิ์สวมกอดแสงทองด้วยความดีใจ
“แสงคิดถูกแล้ว อยู่ที่นั่นเราไม่ต้องกังวลว่าตำรวจจะมาจับผม ผมจะได้ทำหน้าที่พ่อ หน้าที่สามีได้เต็มที่”
“รุทจะพาแสงกับลูกไปอยู่ไหนคะ”
“ประเทศในยุโรปซักประเทศ พรุ่งนี้เราเข้ากรุงเทพฯนะ แสงจะได้ทำพาสปอร์ต อาทิตย์เดียวก็ได้แล้ว”
“งั้นเราก็เดินทางได้อาทิตย์หน้า”
“ผมจะซื้อตั๋วเครื่องบินเดี๋ยวนี้เลย ไฟลท์ไหนว่างก็จองไฟลท์นั้น ถึงยุโรปแล้วค่อยตั้งหลัก”
อนิรุทธิ์เร่งรีบเปิดเว็บสายการบินจากโทรศัพท์มือถือ
“ใช้บัตรเครดิตแสงนะคะ เอาบัตรเครดิตรุทซื้อตำรวจตามความเคลื่อนไหวทางการเงินได้”
“ดีนะที่แสงเตือน ผมลืมคิด”
“เดี๋ยวแสงเอาบัตรเครดิตให้ค่ะ”
แต่แล้วแสงทองหากระเป๋าสตางค์ไม่เจอ เพิ่งรู้ว่ามันหายไป อนิรุทธิ์คิดว่าหล่นอยู่ในรถจึงออกไปช่วยกันหาแต่ก็ไม่เจอ
“ไม่มี...บัตรประชาชนแสงอยู่ในกระเป๋ารึเปล่า”
“อยู่ค่ะ”
“ไม่มีบัตรประชาชนก็ทำพาสปอร์ตไม่ได้”
“แสงจะแจ้งความบัตรหายแล้วทำบัตรใหม่ค่ะ”
“ทำบัตรใหม่ต้องใช้ทะเบียนบ้าน ผมเคยทำมาแล้ว”
“แต่แสงไม่มีทะเบียนบ้าน”
“งั้นก็ทำพาสปอร์ตไม่ได้”
“แสงก็ออกนอกประเทศไม่ได้สิคะ”
แสงทองเศร้าเลย อนิรุทธิ์ตั้งสติคิดทบทวนครู่เดียวก็นึกได้ว่าอาจลืมไว้ที่ร้านขายยา สองคนจึงนั่งรถออกไปที่นั่นอีกครั้ง
ooooooo
ระหว่างทางอนิรุทธิ์สอดส่ายสายตาระวังตัวแจ ถึงร้านขายยาก็ปล่อยให้แสงทองลงไปคนเดียวเหมือนเดิม แต่หาอยู่พักหนึ่งก็ไม่เจอทั้งที่เภสัชกรให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
“ไม่เจอเลยค่ะ”
“คุ้นๆว่าวางไว้แถวนี้นะคะ”
“ลูกค้าคนนั้นต้องหยิบไปแน่ๆเลย มีคนเข้ามาซื้อยาหลังจากคุณค่ะ”
“คนแถวนี้รึเปล่าคะ ฉันอยากได้บัตรในกระเป๋าคืน”
“ไม่คุ้นหน้าเลยค่ะ น่าจะเป็นคนที่อื่น”
ในที่สุดแสงทองก็เดินหน้าเครียดกลับมาขึ้นรถ อนิรุทธิ์เห็นสีหน้าของเธอก็เดาได้ทันทีว่าไม่เจอกระเป๋าสตางค์
“ไม่เจอใช่ไหมครับ”
“ค่ะ”
“ถ้างั้นเราก็หนีไปเมืองนอกไม่ได้แล้ว”
“เราก็ให้คนที่ทำพาสปอร์ตปลอมให้รุททำให้แสงอีกเล่มสิคะ”
“ลุงชาติโกรธผมมาก ไม่ทำให้หรอก”
สองคนนั่งกลุ้มหนักในรถว่าจะแก้ปัญหาเรื่องพาสปอร์ตยังไงได้ พลันแสงทองก็พูดโพล่งขึ้นมา
“แสงรู้แล้วค่ะใครช่วยได้”
แป๋วนั่นเองที่แสงทองนึกถึง...แสงทองโทร.หาแป๋วทันทีที่กลับเข้าห้องพักภายในรีสอร์ต
“คุณจะให้ฉันเอาพาสปอร์ตไปให้”
“พาสปอร์ตฉันอยู่ในตู้เสื้อผ้า หาไม่ยากหรอก”
“คุณจะหนีไปเมืองนอกกับรุทเหรอคะ”
“เปล่า ฉันไม่ได้อยู่กับรุท เขาทิ้งฉันทิ้งลูก”
“ทิ้งอะไรกัน รุทกลับมาหาคุณ”
“มาแล้วก็เผ่นแล้ว เขากลัวโดนตำรวจจับ ธนิษฐา...ถ้าไม่ได้ฉันช่วยรับผิดแทนป่านนี้เธอโดนพ่อฉันไล่ออกจากบ้านแล้ว เธอต้องตอบแทนบุญคุณฉันนะ”
“ก็ได้ค่ะ ฉันจะเอาพาสปอร์ตไปให้”
“พรุ่งนี้ฉันจะโทร.บอกว่าเจอกันที่ไหนกี่โมง”
พอแสงทองวางสาย อนิรุทธิ์ถามทันที
“แป๋วจะช่วยเราใช่ไหม”
“ต้องทวงบุญคุณถึงยอมช่วยค่ะ”
ฝ่ายแป๋วที่แน่ใจว่าแสงทองโกหกก็ครุ่นคิดลังเลว่าจะช่วยเธอดีหรือไม่ แต่พอวันรุ่งขึ้นแป๋วก็แต่งตัวเตรียมออกจากบ้าน พ่อเลี้ยงอิทธิกำลังคุยโทรศัพท์เหลือบเห็นแป๋วสะพายกระเป๋าก็รีบตัดบทขอวางสายแล้วเดินยิ้มแย้มไปหาเธอ
