ร้อยป่า
ตอนที่ 16
แป๋วชะงักเล็กน้อยก่อนจะหาข้ออ้าง “ไม่ต้องหรอกค่ะ แป๋วอาจคุยกับครูนาน”
“คงไม่เป็นชั่วโมงหรอกมั้ง”
“ถึงขนาดนี้แล้ว พ่อเลี้ยงยังไม่ไว้ใจแป๋วอีกเหรอคะ”
“อาวางใจอยู่แล้ว แป๋วไม่กล้าทำอะไรลับหลังอาเพราะมีคุกเป็นเดิมพัน”
นอกจากคำพูดแล้ว พ่อเลี้ยงอิทธิยังใช้แววตาทรงอำนาจข่มแป๋วด้วย แป๋วซ่อนความไม่พอใจ ยืนมองรถแล่นจากไปจนลับตาก่อนจะเดินลิ่วไปทางบ้านผู้ใหญ่เทิ้ม ไม่ใช่โรงเรียนที่ครูบัวเงินสอนหนังสือ
ooooooo
เมื่อถึงหน้าบ้านผู้ใหญ่เทิ้ม แป๋วกวาดตามองจนแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ ก่อนจะเคาะประตูร้องบอกคนในบ้าน
“แป๋วเองค่ะ”
ทันใดมือแข็งแรงก็โผล่มาดึงเธอเข้าไปข้างใน
เสือนั่นเอง! เขายังไม่ตาย หนุ่มสาวสวมกอดกันแน่นจนเสือเจ็บแผลถูกยิงตรงอกซ้าย แป๋วตกใจรีบคลายอ้อมกอด
“แป๋วขอโทษ เจ็บมากมั้ย”
“ผมไม่เป็นไร หนักกว่านี้ก็เจอมาแล้ว”
“รู้ไหมตอนเห็นเสือโดนยิงล้มลง แป๋วใจแทบขาด ถ้าเสือตายขึ้นมาจริงๆ แป๋วต้องตายตาม”
“แป๋วช่วยชีวิตผมไว้”
เหตุการณ์วันนั้น...หลังจากเสือโดนแป๋วยิงล้มลง เขาแกล้งนอนนิ่งเพื่อให้ทุกคนเชื่อว่าเขาตายแล้ว ส่วนแป๋วก็ตื่นตระหนกมือที่ถือปืนสั่นเทา
กระทั่งโดนพ่อเลี้ยงอิทธิแย่งปืนไป
“แป๋วคิดถูกแล้วที่รักษาชีวิตตัวเองไว้ก่อน”
“พ่อเลี้ยงบีบให้แป๋วยิงเสือ”
“ลึกๆแป๋วก็อยากให้มันตาย...มันนอกใจแป๋ว แป๋วเลยยิงหัวใจมัน”
“อาจเป็นอย่างพ่อเลี้ยงพูดก็ได้ค่ะ”
“เชิดเอาศพไอ้เสือไปฝังในป่า”
“จากตรงนี้เข้าป่ามันไกล หาที่ทิ้งศพใกล้ๆ เถอะค่ะ”
“แต่อาอยากฝังให้เห็นว่ามันตายจริง”
“ยิงเข้าหัวใจไม่ตายก็ปาฏิหาริย์แล้วล่ะค่ะ แป๋วว่าเราจะน่าหาประโยชน์จากการตายของเสือ”
“ยังไง”
“ชาวบ้านศรัทธาเสือมาก พวกเขาลุกขึ้นมาสู้กับพ่อเลี้ยงก็เพราะเสือ คิดดูสิคะ ถ้าชาวบ้านเห็นเสือตายต้องใจฝ่อกันหมด”
“แป๋วพูดถูก ลองไม่มีหัวขบวนพวกชาวบ้านก็ก้มหัวให้อาเหมือนเดิม”
“เราเอาศพเสือทิ้งแม่น้ำหลังวัดดีกว่า”
พ่อเลี้ยงอิทธิคล้อยตามแป๋ว สั่งลูกน้องเอาศพเสือไปโยนทิ้งแม่น้ำ คาดว่าไม่เกินสามวันศพต้องลอยให้ชาวบ้านเห็น แป๋วกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ขณะยืนมองร่างเสือค่อยๆจมน้ำ อิทธิเห็นก็อดถามไม่ได้
“นี่แป๋วยังรักไอ้เสือใช่มั้ย”
“ทั้งรักทั้งแค้นค่ะ ขอแป๋วอยู่คนเดียวนะคะ แป๋วอยากลาเสือ”
“อาจะไปรอที่รถ”
ทันทีที่พ่อเลี้ยงอิทธิกับลูกน้องเดินพ้นสายตา แป๋วรีบโทร.หามาโนช บอกให้มาช่วยเสือโดยเร็ว หลังจากแป๋วกลับไปได้ไม่นาน มาโนชมากับช้างช่วยกันหามเสือขึ้นจากน้ำแล้วพาส่งโรงพยาบาลจนรอดปลอดภัย
แป๋วกลับมาถึงบ้านสักพักก็ได้ฟังข่าวดีจากช้างว่าหมอผ่าเอากระสุนออกแล้ว ตอนนี้เสือปลอดภัย
“ตอนนั้นแป๋วจำเป็นต้องยิงเสือ”
“เสือเล่าให้เราฟังแล้ว หลังจากนี้เสือจะไปซ่อนตัวที่บ้านผู้ใหญ่เทิ้ม”
นั่นคือเหตุการณ์ทั้งหมดในวันนั้น...แต่วันนี้เสือหายเกือบเป็นปกติ เขายิ้มสะใจที่หลอกพ่อเลี้ยงอิทธิได้
“พ่อเลี้ยงหลงเชื่อ เห็นผมโดนยิงเข้าหัวใจเลยคิดว่าตาย”
“ก็เหมือนตอนที่แป๋วเห็นเสือโดนนักเลงเอามีดปักหัวใจก็คิดว่าตายแน่ จนแป๋วมารู้ความลับของเสือ”
ย้อนไปเมื่อสิบปีก่อน สมัยเรียนมัยธยมปลายเสือเคยช่วยแป๋วจากนักเลงหน้าวัด เป็นเหตุให้เสือโดนมีดปักอกซ้ายแต่ไม่ตาย ซึ่งแป๋วมารู้ทีหลังว่าเพราะความผิดปกติของร่างกายเสือช่วยไว้
ความผิดปกติที่ว่านั้นก็คือเสือมีหัวใจอยู่ข้างขวา...วันเกิดเหตุแป๋วจึงตัดสินใจยิงอกข้างซ้ายของเสือ แล้วช่วยกันตบตาพ่อเลี้ยงอิทธิจนเสือรอดชีวิตมาได้อีกครั้ง
“ธรรมชาติให้เสือเกิดมามีหัวใจอยู่ข้างขวาเพื่อให้เสือรอดชีวิต”
