ร้อยป่า
ตอนที่ 16
แป๋วหมุนแก้วไวน์แรงเกินไปทำให้ไวน์กระฉอก อิทธิเลยสบโอกาสจับมือแป๋ว
“หมุนเบาๆแบบนี้”
พ่อเลี้ยงอิทธิจับมือแป๋วหมุนแก้วไวน์ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เขาแตะต้องเธอ พ่อม่ายหนุ่มใหญ่รู้สึกดีมากๆ มองหญิงสาวคราวลูกนัยน์ตาหวานฉ่ำอย่างสิเน่หา
ตรงกันข้ามกับแป๋วที่สายตาเธอบ่งบอกชัดเจนว่าไม่พอใจ เพราะรู้ทันว่าพ่อเลี้ยงกำลังแต๊ะอั๋ง อิทธิก็รู้แต่ทำทีหยอกเย้าจับมือเธอไม่ยอมปล่อย ซ้ำยังมองเธอตาเป็นประกายวิบวับยิ่งกว่าเดิม
แป๋วทนไม่ไหวดึงมือออกแล้วขอตัว แต่ต้องชะงักเพราะอิทธิขอร้อง
“อยู่คุยกับอาก่อนสิ คืนนี้อากาศดีนะ ว่ามั้ย”
“ค่ะ อากาศดี”
“แป๋วเคยถามอาว่าทำไมไม่แต่งงานใหม่ซะที อาไม่เจอผู้หญิงถูกใจน่ะ อาชอบผู้หญิงตาสวย ปากเป็นกระจับ ยิ้มน่ารัก ที่สำคัญช่วยงานอาได้”
ทุกอย่างที่เขาพูดมารวมอยู่ในแป๋วทั้งหมด แต่แป๋วทำไขสือ
“ผู้ชายระดับพ่อเลี้ยง เดี๋ยวก็เจอผู้หญิงคนนั้นค่ะ”
“อาว่า...อาเจอแล้ว”
พ่อเลี้ยงอิทธิคุกคามแป๋วหนักขึ้น แววตาเขาเจ้าชู้มากจนแป๋วอึดอัดทำตัวไม่ถูก
“นี่แป๋วเขินอาเหรอ”
“เปล่าค่ะ”
“งั้นหลบตาอาทำไม แป๋วรู้ไหมตาแป๋วสวยมาก”
แทนที่แป๋วจะยิ้มรับคำชม เธอกลับชักสีหน้าไม่พอใจ แต่อีกฝ่ายไม่ใส่ใจ ยังคงพล่ามต่อไปอย่างหวังผล
“ไอ้เสือมันก็ตายแล้ว แป๋วน่าจะเปิดใจให้คนใหม่...คนใกล้ตัว”
พ่อเลี้ยงอิทธิรุกคืบหนักจะจับมือเธออีก แป๋วเลยไม่ทนลุกหนีทันที
“แป๋วเวียนหัว ขอตัวนะคะ”
แป๋วเดินลิ่วกลับห้องก่อนจะโดนแต๊ะอั๋งมากกว่านี้ พอเข้าห้องปิดล็อกดีแล้วก็คว้าโทรศัพท์มือถือจะโทร.ไปฟ้องเสือ แต่ฉับพลันก็เปลี่ยนใจกลัวเสือจะมาเอาเรื่องพ่อเลี้ยง จึงโทร.ไประบายความไม่สบายใจกับบัวเงินแทน
“คุณแป๋ว...ที่บ้านพ่อเลี้ยงเป็นไงมั่งจ๊ะ”
“พ่อเลี้ยงจีบแป๋วค่ะ”
“เขาทำได้ยังไงจ๊ะ คุณแป๋วรุ่นลูกเขาเลยนะ”
“ครูอย่าบอกเสือนะคะ ถ้าเสือรู้ต้องบุกมาเอาเรื่องพ่อเลี้ยงแน่”
“จ้ะ ฉันจะไม่บอกคุณเสือ คุณแป๋วล้มเลิกปฏิบัติการเถอะจ้ะ”
“ไม่ค่ะ แป๋วต้องหาหลักฐานจับพ่อเลี้ยงให้ได้ นี่ก็หาทางขโมยกุญแจห้องเก็บหลักฐานอยู่”
“อันที่จริงพ่อเลี้ยงชอบคุณแป๋วก็มีประโยชน์นะจ๊ะ”
“ประโยชน์ยังไงคะ”
“คุณแป๋วจะได้หลอกล่อเขาง่ายขึ้นไงจ๊ะ”
“จริงด้วย ขอบคุณครูมากเลยนะคะที่พูดให้แป๋วฉุกคิด”
แป๋ววางสายแล้วยิ้มพราย มองเห็นแง่ดีที่พ่อเลี้ยงสนใจเธอในเชิงชู้สาว
ooooooo
ช่วงค่ำวันเดียวกันที่พิษณุโลก อนิรุทธิ์ขับรถพาแสงทองออกจากรีสอร์ตไปที่ร้านขายยาเพื่อปรึกษาเภสัชกรเพราะแสงทองมีอาการแพ้ท้องค่อนข้างมาก
เมื่อถึงร้านขายยาอนิรุทธิ์ให้แสงทองลงไปคนเดียวเพราะเขายังกลัวเป็นเป้าสายตาของตำรวจ แสงทองเล่าอาการแพ้ท้องให้เภสัชกรฟังอย่างละเอียด ก่อนจะได้ยาไว้กินเจ็ดวันพร้อมคำแนะนำให้ไปพบแพทย์และให้หมอสั่งยาจะดีกว่าซื้อยากินเอง
อนิรุทธิ์จอดรถรอหน้าร้าน เห็นตำรวจอยู่ไม่ไกลก็ใจคอไม่ดี กดแตรเร่งแสงทองที่ยังอยู่ในร้าน อารามรีบร้อนทำให้หญิงสาวคว้าถุงยากับโทรศัพท์มือถือออกมาแต่ลืมกระเป๋าสตางค์ทิ้งไว้โดยที่เภสัชกรก็ไม่ทันเห็น
จังหวะนั้นมีลูกค้ารายอื่นสวนเข้าไปซื้อยาแก้ปวด เขารู้ว่ากระเป๋าสตางค์เป็นของผู้หญิงที่เพิ่งสวนกันแต่ไม่คิดจะเอาออกไปให้ ทำงุบงิบแอบเก็บเอาไว้กับตัวเองแล้วเดินออกมาหน้าตาเฉยพร้อมยาแก้ปวดที่มาซื้อ
แสงทองเข้ามานั่งในรถที่อนิรุทธิ์จอดรออยู่ ชายหนุ่มพูดร้อนรนว่าเมื่อสักครู่รถตำรวจผ่านมาเลยตกใจกลัวว่าจะมาจับเขา
“เรารีบกลับเถอะค่ะ”
