ร้อยป่า
ตอนที่ 16
“ตอนเด็กๆผมน้อยใจคิดว่าตัวเองเกิดมา
ผิดปกติ ห้ามโนชกับช้างบอกใครเรื่องหัวใจอยู่ข้างขวาจนหลวงตาท่านสอนว่าหัวใจอยู่ผิดที่ยังดีกว่าจิตสำนึกอยู่ผิดทาง ขอแค่เป็นคนดีหัวใจจะอยู่ข้างไหนก็ไม่สำคัญ”
“เสือโชคดีที่มีหลวงตา”
“หลวงตาเป็นยิ่งกว่าพ่อของผม เออแป๋ว แม่แบบกุญแจที่แป๋วให้น่าจะหล่นตอนผมโดนโยนทิ้งน้ำ”
“แป๋วจะหาทางอื่นเอากุญแจมา ตอนนี้พ่อเลี้ยงไว้ใจแป๋วแล้ว ไม่ให้ลูกน้องตามเฝ้า”
“แต่ยังไงแป๋วก็ต้องระวังตัว ถ้าผมเห็นว่าสถานการณ์สุ่มเสี่ยงมาก ผมจะยุติปฏิบัติการสายลับพิทักษ์ไพร”
“ปฏิบัติการนี้ต้องสำเร็จ เสือเชื่อมือแป๋วสิ”
เสือห่วงแฟนสาวมาก สวมกอดเธออีกครั้งด้วยความรักและเป็นห่วง
“หัวใจผมไม่ได้อยู่ข้างขวาหรอก หัวใจผมอยู่ที่แป๋ว แป๋วดูแลหัวใจผมให้ดีนะ”
“ค่ะ”
เสียงรถจอดหน้าบ้าน เสือแง้มหน้าต่างเห็นรถผู้ใหญ่เทิ้มก็รีบบอกแป๋ว
“ผู้ใหญ่เทิ้มมา ผมจะไปส่งแป๋วที่บ้านพ่อเลี้ยง”
“ถ้าคนของพ่อเลี้ยงเห็นเสือล่ะ”
“ผมเตรียมการไว้แล้ว” เสือมีทั้งหมวกและผ้าสำหรับคาดหน้า แล้วก็แว่นตาดำอีกอัน
แค่นี้เสือก็นั่งรถผู้ใหญ่เทิ้มไปส่งแป๋วได้โดยไม่มีใครจำเขาได้ ผู้ใหญ่เทิ้มจอดรถห่างจากบ้านพ่อเลี้ยงอิทธิพอสมควรให้แป๋วลง
“กลับกันได้แล้วค่ะ เดี๋ยวคนของพ่อเลี้ยงมาเห็น”
“ผมจะรอให้ชัวร์ว่าแป๋วปลอดภัย พ่อเลี้ยงไม่สงสัยที่แป๋วออกมานาน”
“โอเค งั้นเดี๋ยวแป๋วโทร.มาส่งข่าว”
สองคนนั่งในรถมองตามแป๋วเดินไปทางบ้านพ่อเลี้ยงอิทธิ แล้วเสือก็เปรยขึ้นมาด้วยความเป็นห่วงแป๋วมาก
“ผู้ใหญ่รู้ไหมครับ ไม่มีปฏิบัติการไหนบีบหัวใจผมมากเท่านี้จริงๆ”
ผู้ใหญ่เทิ้มเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะรู้ว่าเสือรักผู้หญิงคนนี้จริง แม้มีหญิงอื่นพยายามแทรกกลางเสือก็ไม่เคยสนใจ
ooooooo
แป๋วกลับเข้าบ้านมาโดยไม่มีลูกน้องคนไหนของพ่อเลี้ยงอิทธิสงสัยหรือจับตามอง เธอเดินเรื่อยเข้ามาถึงห้องโถงได้ยินเสียงอิทธิคุยโทรศัพท์ก็ชะงักหยุดฟัง
“ท่านเคลียร์เส้นทางเรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ วันพุธนี้ผมต้องส่งไม้ให้ลูกค้า...อะไรนะครับ ท่านจะวางมือ ได้ยังไงครับ เดือนก่อนผมเพิ่งจ่ายท่าน 4 แสน”
อิทธิยังพูดไม่จบแต่อีกฝ่ายตัดสายทิ้งไปแล้ว พอเขาโทร.กลับไปอีกทีทางนั้นก็ไม่ยอมรับสาย
“เอาเงินกูแล้วจะเบี้ยวงั้นเหรอ” อิทธิทั้งโกรธและเจ็บใจผลุนผลันออกไปที่ห้องเก็บเมล็ดพันธุ์ข้าวโพด โดยไม่รู้ว่าแป๋วแอบตามมาสอดส่อง
เหมือนโชคเข้าข้าง!! อารามรีบร้อนทำให้พ่อเลี้ยงเปิดประตูแล้วลืมปิด แป๋วมองเข้าไปเห็นเขาหยิบแฟ้มจากกระสอบใบหนึ่งแล้วกลับออกมา แต่คราวนี้เขาไม่ลืมล็อกกุญแจห้องก่อนเดินไปด้วยท่าทีร้อนใจ
แป๋วแอบตามห่างๆด้วยความสงสัย ได้ยินเสียงพ่อเลี้ยงตะโกนเรียกไอ้เชิด ครู่เดียวไอ้เชิดก็วิ่งหน้าตั้งมาจากข้างบ้าน
“เอากุญแจรถมาฉันจะไปข้างนอก”
“ครับพ่อเลี้ยง”
ไอ้เชิดเห็นพ่อเลี้ยงหัวเสียก็รีบวิ่งเข้าบ้านแล้วกลับออกมาพร้อมกุญแจรถอย่างรวดเร็วทันใจ
จากนั้นอิทธิก็ขับรถออกจากบ้านไปด้วยอาการฉุนเฉียว ทิ้งให้ไอ้เชิดยืนเกาหัวแกรกๆ บ่นอย่างงุนงง
“พ่อเลี้ยงโมโหอะไรวะ”
แป๋วแอบมองตลอดเวลา สงสัยว่าพ่อเลี้ยงไปไหนและเอาแฟ้มนั้นไปทำไม เธอรีบหลบมาโทร.รายงานเสือที่ยังอยู่กับผู้ใหญ่เทิ้ม โดยแป๋วคาดว่าพ่อเลี้ยงน่าจะออกไปหาคนที่รับสินบน
เสือไม่รอช้าให้ผู้ใหญ่เทิ้มขับรถสะกดรอยตามรถ พ่อเลี้ยงอิทธิไปจนกระทั่งถึงร้านอาหารแห่งหนึ่ง แล้วตามเข้าไปซุ่มดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ
พ่อเลี้ยงอิทธิมาถึงทีหลังคนที่นัดให้มาเจอ ชายคนนั้นใส่เครื่องแบบตำรวจ ตำแหน่งรองผู้การฯ
