ร้อยป่า
ตอนที่ 1
แป๋วจ้องเสือเขม็งโกรธมาก จากนั้นเธอออกจากโรงพักไป เสือผ่อนลมหายใจยาวกลัดกลุ้มเพราะตัวเองทำสาวที่หลงรักโกรธ พงษ์หัวหน้าที่หน่วยฯยืนมองมา เขาได้ยินทุกอย่างที่เสือคุยกับสาวสวยคนนั้น
“อ้าว...พี่มาได้ยังไงครับ” เสือทัก
“ไอ้วัต ไอ้ศร มันกลับไปบ้านพัก ให้พี่มาอยู่กับเสือแทน คุณทรงธรรมสารภาพมั้ย”
“เดาว่าไม่ครับ”
จริงอย่างที่เสือคาดเดา...ทรงธรรมปฏิเสธทุกข้อกล่าวหาใส่หน้าตำรวจด้วยท่าทีฉุนเฉียว เมื่อตำรวจบอกว่าเจ้าหน้าที่ป่าไม้พบไม้ผิดกฎหมายในสวนป่าของเขา ทรงธรรมก็ยังปฏิเสธไม่รู้ว่าไม้มาได้ยังไง
“คุณซื้อไม้จากใครครับ”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่รู้ ไม่รู้ไม้มาจากไหน”
ขณะนั้นแป๋วที่ตั้งใจออกไปกดเงินมาประกันตัวพ่อเพิ่งรู้ว่ากระเป๋าสตางค์หาย เธอรีบใช้มือถือของพ่อที่มีเบอร์อิทธิโทร.ไป แต่อิทธินึกว่าทรงธรรมโทร.มาพอรับสายก็ถามทันทีว่าตำรวจว่ายังไงบ้าง
“นี่แป๋วเองค่ะพ่อเลี้ยง”
“ตำรวจปล่อยพ่อแป๋วหรือยัง”
“ยังค่ะ พ่อเลี้ยงคะกระเป๋าตังค์แป๋วหาย น่าจะหล่นที่งาน พ่อเลี้ยงให้คนหาให้ทีนะคะ”
“ได้ อาจะหาให้”
“พ่อเลี้ยงรู้ไหมคะทำไมพวกป่าไม้ถึงกล่าวหาคุณพ่อ”
“แป๋วมั่นใจว่าพ่อไม่ผิดก็สู้คดี อย่ายอมติดคุกฟรี”
“แป๋วไม่ยอมให้คุณพ่อติดคุกหรอกค่ะ ยังไงเจอกระเป๋าตังค์แล้วโทร.บอกด้วยนะคะ แป๋วจะไปเอา”
“ไม่ต้อง อาจะให้คนขับรถไปให้ที่โรงพัก ส่วนเรื่องพ่อแป๋วน่ะอาจะช่วย อาไม่เคยทิ้งเพื่อน”
“ขอบคุณมากค่ะพ่อเลี้ยง”
แป๋ววางสายจากอิทธิแล้วตัดสินใจโทร.หาแม่เพราะกลัวไม่เจอกระเป๋าสตางค์แล้วจะไม่ได้ประกันตัวพ่อ
หญิงตกใจมากกับข่าวร้ายของสามี รีบบอกทรงยศลูกชายที่กำลังจะออกไปเที่ยวผับกับเพื่อนว่าพ่อถูกจับอยู่โรงพัก
“เรื่องอะไรครับ”
“ไปคุยในรถ เราต้องไปแพร่ คุณพ่อถูกจับที่แพร่”
“ขับรถกว่าจะถึงก็เช้า ไปเครื่องเร็วกว่าครับ”
“แต่เครื่องบินไปแพร่หมดแล้ว”
“เราไปลงเชียงใหม่แล้วหารถต่อไปแพร่ ผมจะเช็กตั๋วเครื่องบิน” พูดจบทรงยศรีบเช็กตั๋วผ่านแอปมือถือทันที
ooooooo
แสงทองเจอกระเป๋าสตางค์ของแป๋วในงานแต่ไม่ยอมบอกอิทธิที่มาถาม...ส่วนที่โรงพัก แป๋วกลับเข้ามาแต่ไม่ยอมมองหน้าเสือ ท่าทางเธอยังเคืองเขาไม่หาย พงษ์จับตามองทั้งคู่แล้วพูดกับเสือว่าถ้าลำบากใจก็วางมือได้ ตนรับไม้ต่อเอง
“ทำไมผมต้องลำบากใจครับ”
“ก็เสือกับผู้หญิงคนนั้น...”
“เราเป็นเพื่อนกันครับ...พี่พงษ์ครับ ผมจะแจ้งความให้ตำรวจจับลูกน้องพ่อเลี้ยง หมอนั่นหนีจากที่เกิดเหตุ”
“ไอ้ศรเล่าให้ฟังแล้ว เสียเวลาน่าเสือ พี่เคยจับไอ้พลครั้งนึงพร้อมของกลางไม้เถื่อน มันไม่ซัดทอดพ่อเลี้ยง ไอ้พลภักดีกับพ่อเลี้ยงมาก เคยรับกระสุนแทนพ่อเลี้ยงมาแล้ว”
“ถึงขนาดยอมตายแทน”
“พ่อเลี้ยงถึงให้มันเป็นมือขวา ตอนพี่จับมัน พ่อเลี้ยงก็มาประกันตัวออกไปอย่างไว”
“กฎหมายบ้านเรามันอ่อน พวกบุกรุกป่าถึงลอยนวล ต้องรอให้ป่าหมด พวกที่อยู่บนหอคอยถึงจะแก้กฎหมาย เพิ่มบทลงโทษ” เสือพูดอย่างแค้นใจ ส่วนพงษ์หน้าตาเฉยๆ เหมือนชินชากับปัญหาทำนองนี้
ทางด้านพ่อเลี้ยงอิทธิพอกลับจากงานเลี้ยงวันเกิดถึงบ้านในคืนนั้นก็รีบไปคุยกับพลที่มารออยู่หลังบ้าน
“ทำงานยังไงให้พลาด”
“ผมขอโทษครับ”
“หนีรอดมาได้ก็ดีแล้ว นี่มีเจ้าหน้าที่ป่าไม้คนใหม่มา ไปสืบดูซิใช่เสือ กลิ่นสัก หรือเปล่า”
“ครับพ่อเลี้ยง”
“ไปได้แล้ว ฉันจะโทร.เคลียร์ให้คุณทรงธรรม”
