ร้อยป่า
ตอนที่ 1
ขณะนั้นเองบรรยากาศงานขันโตกในโรงแรมกำลังคึกคักเพราะแสงทองลูกสาวคนงามของพ่อเลี้ยงอิทธิปรากฏตัวในชุดเจ้านางฝ่ายเหนือ ประโคมเครื่องประดับวูบวาบแวววาว แต่งหน้าเข้มจัด ใส่เล็บยาวเตรียมฟ้อนโชว์
แป๋วกับพ่อนั่งโต๊ะเดียวกับอิทธิ แป๋วจับตามองสาวงามที่เพิ่งปรากฏตัวพลางชื่นชมว่าสวยมาก
“ลูกสาวอาน่ะ ชื่อแสงทอง”
“หน้าก็สวย ชื่อก็เพราะ...แสงทอง”
แสงทองกรีดกรายเยื้องย่างเข้ามาพูดกระชดกระช้อยใส่ไมโครโฟน
“สวัสดีค่ะ แสงขออนุญาตพูดกลางนะคะ มีแขกมาจากกรุงเทพฯเยอะ แสงขอเป็นตัวแทนทุกคนอวยพรพ่อ ให้มีสุขภาพแข็งแรง เป็นที่รักที่เคารพของทุกคน ความดีที่พ่อสั่งสมมาจะปกปักรักษาให้พ่ออายุยืนยาว อยู่กับพวกเราถึง 100 ปีเลยนะคะพ่อ”
“ผมจะอยู่ถึงร้อยปี หวังว่าคงไม่มีใครเบื่อหน้าผมนะครับ”
แขกเหรื่อยิ้มชอบใจอารมณ์ขันของพ่อเลี้ยงอิทธิ จากนั้นแสงทองก็มอบของขวัญสุดพิเศษด้วยการฟ้อนรำตามจังหวะเพลงล้านนาอ่อนช้อยงดงามจนแขกในงานต่างพากันชื่นชมและถ่ายคลิปไว้ด้วยความประทับใจ
ooooooo
วัตขับรถพาเสือกับศรสะกดรอยตามรถขนไม้เถื่อนมาถึงสวนป่าแห่งหนึ่งแล้วจอดซุ่มดูลาดเลาอยู่ห่างๆ
เสือใช้กล้องส่องทางไกลส่องความเคลื่อนไหวในสวนป่า บอกให้ดูลาดเลาไปเรื่อยๆก่อน แต่ศรไม่ฟังเดินออกจากที่ซ่อนไปซุ่มดูใกล้แนวรั้วสวนป่า วัตร้องเรียกให้กลับมาเพราะกลัวพวกมันเห็นแต่ศรก็ไม่สน
ในที่สุดโดนดีจนได้!! พวกพลไหวตัวเพราะเห็นหัวคนผลุบโผล่ตรงรั้ว เสือเลยไม่ทันได้บุกก็มีห่ากระสุนปืนถาโถมออกมาจากสวนป่าจนต้องอ้อมไปด้านข้าง เมื่อพลสั่งลูกน้องเอารถออกข้างหลังอย่าให้มันยึดไม้ได้ สองฝ่ายจึงเกิดการปะทะกันดุเดือดและศรเกือบโดนยิงถ้าเสือไม่เข้ามาช่วยไว้ทันท่วงที
พลพยายามจะโทร.รายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้พ่อเลี้ยงอิทธิรู้ แต่เสียงดนตรีในงานเลี้ยงวันเกิดดังมากทำให้อิทธิไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ ขณะที่แป๋วซึ่งเพลินกับการถ่ายคลิปแสงทองฟ้อนรำอยู่ก็ต้องผละออกนอกงานไปรับสายจากแม่ที่โทร.เข้ามา
เมื่อลูกสาวออกห่างไปทรงธรรมจึงมีโอกาสคุยกับอิทธิเรื่องส่งของได้สะดวก
“ผู้หลักผู้ใหญ่เมืองแพร่มากันครบ เพราะอย่างนี้สินะพ่อเลี้ยงถึงส่งของวันนี้”
“พวกคนใหญ่คนโตน่ะไปไหนมาไหนมีตำรวจติดตาม ตำรวจแห่มาที่นี่กันเกือบหมด ไม่มีด่านสกัด งานวันเกิดผมล่อนกมาติดตาข่ายเป็นฝูง” อิทธิพูดแล้วหัวเราะอย่างย่ามใจ
หารู้ไม่ว่าเวลานี้ลูกน้องของอิทธิโดนรวบตัวหมดแล้วยกเว้นพลคนเดียวที่หนีไปได้ เสือทั้งใช้ลูกขู่ทั้งหว่านล้อมให้ลูกน้องซัดทอดนายทุนแต่ไม่เป็นผล ซึ่งวัตรู้แกวอยู่แล้วบอกว่าพวกมันไม่พูดเพราะกลัวพ่อเลี้ยง
“พ่อเลี้ยง?”
“พ่อเลี้ยงอิทธิ ไอ้คนที่หนีไปได้น่ะเป็นมือขวาพ่อเลี้ยงอิทธิ”
“ก็รู้ว่าเป็นใคร ทำไมถึงไม่ไปจับ”
“จับไปก็เท่านั้น พลน่ะไม่ซัดทอดพ่อเลี้ยงหรอก พยานคนอื่นก็กลัวไม่กล้าพูด”
“อาจมีคนยอมพูด...เจ้าของสวนป่าที่นี่”
“คุณทรงธรรม” วัตพูดชื่อนั้นออกมา เสือชะงักไปนิดก่อนพึมพำว่าชื่อพ่อแป๋ว แต่พอวัตถามพูดอะไร เสือก็ปฏิเสธว่าไม่มีอะไร แต่ในใจนึกไปถึงวันที่เจอแป๋วแล้วเธอบอกว่าพ่อของเธอขึ้นลงแพร่ตลอดเพื่อไปดูสวนป่า เสือเลยกังวลว่าจะใช่สวนป่าแห่งนี้หรือไม่?
ooooooo
