ตอนที่ 10
ทางเอื้อมตัดสินใจมาสถานที่ที่ระบุว่าให้กู้เงินนอกระบบ กำพลสะกดรอยตามเก็บภาพและส่งไปที่หน่วย แคทกับอดิศักดิ์มองภาพที่กำพลส่งมาแล้วตรวจสอบ พบว่าคนที่เอื้อมไปพบเป็นนักเลงสังกัดเจ้าพ่อคนหนึ่ง ที่มีหมายจับหลายคดี และอยู่ในเครือข่ายของนายเลียง
เมื่อกำพลรู้ข้อมูลก็ยิ่งเชื่อว่าเอื้อมเป็นสายของสิ่งเอ็ง ขอกำลังเสริมเข้าจับกุม แคทให้รายงานกริชก่อน แต่กำพลบอกว่าติดต่อสารวัตรไม่ได้ แคทกับอดิศักดิ์จึงตัดสินใจไปสมทบและให้ถือเป็นการประสบเหตุซึ่งหน้า ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจะได้ไม่กระทบสารวัตร
ทั้งสามซุ่มมองเห็นเอื้อมรับเงินจำนวนสองแสน มีนักเลงคุมสี่ห้าคน ก็กรูเข้าจับกุม เอื้อมตกใจงงไปหมดว่าเกิดอะไรขึ้น กำพลใส่กุญแจมือเอื้อม...
เมื่อกริชกลับมา อุกฤษณ์ แคทและอดิศักดิ์รายงาน คาดว่าเงินที่เอื้อมได้เป็นค่าจ้าง กริชมีสีหน้าผิดหวัง แคทขอโทษกริชที่ตัดสินใจทำไปโดยพลการ
ในห้องสอบสวน เอื้อมเสียใจที่เพื่อนร่วมงานเข้าใจตัวเองผิด กำพลโกรธมากกว่าใคร กริชพูดถึงประวัติของเอื้อมว่าดูคลุมเครือ เรียนจบปริญญาตรีแล้วไปทำงานบริษัทของเลียงซึ่งเกี่ยวข้องกับสิ่งเอ็ง แล้วจู่ๆก็เปลี่ยนมาเข้าหน่วยงานตำรวจจากการฝากฝังของผู้ใหญ่
“ใช่ครับ ผมเปลี่ยนมาทำงานกับสารวัตร ก็เพราะผมอยากเป็นตำรวจ อยากเก่งอย่างสารวัตร ผมไม่ได้มีเป้าหมายแอบแฝงอย่างที่ทุกคนเข้าใจ”
กำพลทุบโต๊ะเปรี้ยงชี้หน้า “อยากเป็นตำรวจแล้วทำไมไม่สอบเข้าโรงเรียนตำรวจ ไปเสียเวลาเรียนปริญญาตรีทำไม”
“ผมทำเพื่อพ่อ พ่ออยากให้ผมจบปริญญาตรี ไม่อยากให้เป็นตำรวจ”
“แต่ดูเหมือนนายจะเกี่ยวพันกับนายเลียงมาตั้งแต่ก่อนเป็นตำรวจ แล้วครั้งนี้ก็เหมือนกัน อย่าบอกนะว่าไม่รู้ว่าเดินเข้าไปกู้เงินนอกระบบจากบริษัทของนายเลียง” กริชถามเสียงเข้ม
เอื้อมน้ำตาคลอที่ไม่มีใครเชื่อในความบริสุทธิ์ของตน...ทุกคนเสียความรู้สึก ไม่อยากเชื่อว่าเอื้อมกู้เงินไปให้พ่อเพราะบ้านกำลังจะโดนยึด แต่กริชคิดในใจว่าคงต้องแอบสืบเรื่องนี้ลำพัง
ooooooo
ในบ้านชีพ เขากำลังอ่านข่าวธีระกับดารณีจากอินเตอร์เน็ต มรกตโทร.เข้ามาถาม สนใจข่าวธีระถูกฆาตกรรมหรือข่าวดารณีถูกลักพาตัว ชีพแกล้งเรียกมรกตว่าหินเขียวและเย้าว่า
“คุณหินเขียว เราแต่งงานกันเลยดีกว่า เพราะทุกวันนี้ไม่ว่าผมจะทำอะไร ขยับไปทางไหน ผมก็จะมีคุณอยู่ข้างๆเสมอเลยนะ”
“อืม...ฉันว่าคุณน่าจะสนใจข่าวคุณดารณี มากกว่านะ เพราะดูเหมือนเธอจะเป็นนักเรียนรุ่นเดียวกับใครน้า...รู้สึกจะชื่อคมน์ สรคุปต์ อะไรเนี่ยแหละ”
“แล้วรู้ไหมเธอโดนลักพาตัวไปที่ไหน”
“ลองถามนายสิงห์ดูสิ บางทีเขาน่าจะรู้เรื่องนี้ดีกว่าใคร”










