ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"
ตอนที่ 1
“ลื้อซี้ซั้วต่านาอาเส็ง” อาม่าไม่ชอบใจ ภูผาได้แต่ถอนใจเพราะเคยชินกับข้อกล่าวหานี้ เอาเงินยื่นให้ป๊าบอกว่าน่าจะพอค่าซ่อมเก้าอี้
เส็งจ้องหน้าภูผาแล้วมองเงินในมือ แต่ไม่ทัน จะทำอะไร มือของเต็กหลีก็ยื่นเข้ามาคว้าเงินไปบอกว่า
“ยังขาดอีก 10 บาท ลื้อค้างค่าน้ำตาลอั๊วมานาน แล้วนะอาเส็ง จ่ายมาซะดีๆ”
เส็งพยายามต่อรองขอเอาเงินไปซ่อมร้านก่อน
“พรุ่งนี้ลื้อต้องมาจ่ายให้อั๊ว ไม่งั้นอั๊วจะไม่ขายน้ำตาลให้ลื้อ ลื้อจะได้ขายกาแฟจืดๆ เมียลื้อก็จะได้ขายขนมจืดๆแน่”
พอเต็กหลีไป เส็งก็ด่าภูผา “ไอ้ตัวซวย มึงโง่ไม่เห็นไอ้เต็กหลีมันเดินเข้ามาเรอะถึงควักเงินออกมา แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาซ่อมเก้าอี้ ฮะ!”
อาม่าพยายามปกป้องภูผา แต่เส็งก็ยังโทษว่าไม่ใช่เพราะมันหรือเราถึงต้องลำบากกันแบบนี้ มีแต่เอาความฉิบหายมาให้ อาม่าเลยเรียกภูผาให้ไปช่วยทำกับข้าวไปให้พ้นหน้าเส็งเสีย แต่เส็งก็ยังระบายอารมณ์ว่า
“กูน่าจะปล่อยให้มันตายในกองไฟตั้งแต่วันนั้นแล้ว”
เลยถูกอาม่าหันกลับปราดเข้าตบปากเส็ง เพียะ!!
ooooooo
เช้านี้...เวหาไปถึงโรงเรียนก็นั่งอ่านหนังสือใต้ต้นไม้คนเดียว พอเงยขึ้นก็สะดุดตานักเรียนสาวสวยที่กำลังนั่งแกะห่อของขวัญเล็กๆ เพียงแว่บเดียวที่เห็น เวหาก็หลงรักทันที
สาวสวยนั้นคือทอรัก เธอเป็นลูกสาวของคุณหญิงดารกากับคุณหมอเจ้าของโรงพยาบาล เพื่อนหญิงพาเพื่อนชายที่ท่าทางเขินๆ เอาของขวัญวันเกิดมามอบให้ทอรัก ทอรักยิ้มหวานน่ารัก ทำให้ดูยิ่งน่าหลงใหล
“เวหา ติวหนังสือให้หน่อยได้ไหม” สร้อยกับเพื่อนเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะ เห็นสายตาเวหามองอะไรอยู่ สร้อยมองตามไปเห็นทอรักหันมาสบตาเวหาพอดี เธอยิ้มเขินๆให้ สร้อยชักสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก
ที่บ้านพิทักษ์กิจ ดารกาแม่ของทอรักกำลังเลือกเครื่องประดับให้เข้ากับชุดที่ใส่ แต่งให้นวลฉวีเลขาของตนดู นวลฉวีชมว่าเข้ากันที่สุดเลย ดารกาสั่งให้นวลฉวีไปหยิบรองเท้าสีที่เข้ากับชุดมาให้ พลันก็ชะงักเมื่อเห็นทินราชเดินเข้ามา นวลฉวีรีบหลบไปอย่างรู้หน้าที่ ดารกาชักสีหน้าถามทันทีว่า
“ฉันว่าคุณเก็บของใช้ส่วนตัวคุณไปหมดแล้วนะ แล้วนี่กลับมาทำไม ลืมอะไรอีกเหรอ”
ทินราชเงียบอย่างไม่อยากต่อปากต่อคำด้วย ดารกาเหน็บตามหลังว่า
“อย่าบอกนะว่าไม่ทันไรนังเมียน้อยมันทิ้งคุณไปแล้ว แล้วจะกลับมาขอคืนดีกับฉัน”
ทินราชบอกว่าตนมาหาลูกสาว ดารกาเสียงสูงเหน็บว่า เพิ่งรู้ว่าคุณคิดถึงลูกเป็น
