ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"
ตอนที่ 1
อาม่าตกใจ เมื่อเส็งยืนยันก็หันถามเดือนว่า
ลื้อก็เห็นด้วยหรือ อาม่าโมโหมากบอกว่าทุกวันนี้ภูผาก็ส่งตัวเองเรียนอยู่แล้ว ถามว่ามันเคยขอเงินพวกลื้อหรือ เส็งตะแบงว่า
“แต่มันก็ควรออกมาช่วยทำงานเพื่อส่งพี่ชายมันเรียน” อาม่าด่าว่าลื้อมันรักลูกลำเอียง “จะไม่ให้ลำเอียงได้ยังไง ก็ไอ้ภูผามันเกเรม้าก็เห็น เรียนก็ไม่ดีเหมือนพี่มัน แล้วมันจะเรียนไปทำไม”
“ก็มันเป็นเพราะลื้อนั่นแหละ ถ้าลูกลื้อเลวมันก็เป็นเพราะลื้อ”
“มันเลวอั๊วก็จะไม่เลี้ยงมัน”
“ก็เอาสิ ถ้าอาภูผาไม่ได้เรียน อาเวหาก็ไม่ต้องเรียน เอาโฉนดอั๊วคืนมา!!!”
“ม้าให้อั๊วมาแล้วนะ” เส็งรีบเก็บโฉนดใส่ในอกเสื้อ ทันที
ภูผาเสียใจมากที่พ่อไม่ให้ตนเรียนหนังสืออีก เวหาบอกว่าจะช่วยพูดกับพ่อให้แต่เขาต้องไม่ไปก่อเรื่องอีก
“ถ้านายทำตัวดีๆเรื่องคงไม่เป็นแบบนี้ เพราะนายมันชอบหาเรื่อง พ่อถึงได้เกลียดนาย”
ภูผากำมือแน่น มองพี่ชายอย่างเจ็บปวดที่ย้ำว่าพ่อเกลียดตน เวหามองหน้าถามว่าตนพูดอะไรผิดหรือ
ภูผาไม่ตอบแต่ชกกำแพงผ่านหน้าเวหาไปอย่างเจ็บปวดใจจนมือแตก แล้วหุนหันเดินออกจากห้องไป
ภูผาวิ่งไปที่ลานโล่ง ทิ้งตัวลงนอนกับพื้นหญ้าน้ำตาไหล คิดถึงคำสอนของอาม่าตอนตัวเองเพิ่งสิบขวบ
“...อาภูผา อดทนไว้นะ ลื้อต้องเอาความดีและความขยัน พิสูจน์ตัวเองให้ป๊าลื้อเห็น แล้ววันนึงป๊าลื้อ จะเข้าใจ ว่าลื้อไม่ใช่ตัวซวย”
ภูผาหลับตาลง แต่น้ำตายังไหลไม่หยุด...
เช้าวันรุ่งขึ้น ภูผาไปก้มๆเงยๆหาถุงเงินที่สนามฟุตบอล ธนากรมาเจอถามว่ามีเงินเยอะหรือ ภูผาบอกว่าไม่เยอะ แต่เป็นถุงที่อาม่าเย็บให้
ต่อมาเจอสมคิดที่แถวก๊อกน้ำโรงเรียน สมคิดขอบใจเรื่องเมื่อวาน แล้วเอาถุงเงินเปล่าคืนให้ภูผา
บอกว่าเงินเอาไว้วันหลังจะคืนให้ ภูผาโมโหว่าสมคิดเอาเงินตนไปใช้ สมคิดวิ่งหนีท้าว่าอยากได้ก็จับตนให้ได้ ภูผาไล่กวดสมคิดด้วยความโมโห เพื่อนนักเรียนที่ห้องต่างโผล่หน้าต่างดูกันสลอน
สุดท้ายทั้งสองถูกครูลงโทษไปยืนขาเดียวกางแขนคาบไม้บรรทัดที่หน้าห้อง...
ooooooo
เวหาเดินมากับทอรัก ผ่านห้องน้ำทอรักบอกให้รอเดี๋ยวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป สร้อยกับเพื่อนที่จ้องหาเรื่องทอรักบอกเวหาว่าทอรักให้มาบอกว่าไม่ต้องรอแล้วเพราะเธอปวดท้องมากคงเข้านาน
ตนจะรอทอรักเอง
