พ่อมดเจ้าเสน่ห์

โรมพยายามพูดกับณิศราแต่เธอไม่ตอบเดินหนี เขากังวลใจแต่ต้องทำดีกับกุลนภาให้ตายใจ เพื่อสืบว่าเธอเป็นคนทำร้ายณิศราหรือเปล่า...กุลนภาพยายามพูดให้ร้ายณิศราว่าเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองตั้งแต่เด็ก ตอนจบ ม.ปลายก็บังคับมาริสาให้เรียนพยาบาลเป็นเพื่อนตัวเอง ทั้งที่มาริสาเรียนเก่ง สามารถสอบเรียนหมอได้เหมือนพี่ๆคนอื่น เรื่องนี้ทำให้ณิศราโดนทำโทษตัดค่าขนม

ปรารถนาเข้ามาขัดจังหวะอีก กุลนภาไม่พอใจชวนโรมกลับไปทำงาน แต่ปรารถนาให้เธอไปคนเดียวเพราะมีเรื่องอยากคุยกับโรม หยดย้อยรีบอาสาเดินไปเป็นเพื่อนกุลนภา เธอหน้าง้ำด้วยความโกรธที่โรมไม่ตามไปด้วย

ปรารถนาเปิดฉากถามโรมว่ามีแฟนหรือยัง  เขารับว่ามีแล้ว เธอยิ้มล้อว่าใช่ณิศราไหม โรมแทบสำลักยิ้มอายๆ ...กุลนภาเดินหงุดหงิดไปบ่นกับวิวรรณว่าเกลียดปรารถนาอาของเธอ ที่จะหาแฟนให้โรมทั้งที่โรมมีทีท่าจะจีบตน วันนี้เขาไปดักรอตนที่หน้าบ้านแล้วขับรถตามกันมา

ด้านโรมพยายามหาโอกาสคุยกับณิศรา เธอเดินหนีจนเขาต้องใช้พลังเวทมนตร์ทำให้ทุกคนบริเวณนั้นหายวับไปเพื่อคุยกับเธอให้ได้ หญิงสาวโวยว่าเขาเป็นแค่ลูกจ้างไม่มีสิทธิ์มาบังคับ

“ทำไมคุณถึงโกรธผม” โรมยิงคำถามใส่ เธอปฏิเสธ เขาเสกกระจกบานใหญ่ให้เธอส่อง “ผมพูดคุณอาจจะไม่เชื่อ ดูหน้าตัวเองในกระจกเลย...เห็นรึยัง” โรมให้ณิศราดูหน้าที่บึ้งตึงของเธอ

“หน้าฉันก็เป็นอย่างนี้แหละ ถ้าจะให้หน้าระรื่นก็เชิญไปหาพี่กุล”

“ผมไม่ได้มีอะไรกับคุณกุลนภา”

“ฉันไม่สน จะมีหรือไม่มีฉันก็ไม่สน!” โรมไม่เชื่อ ณิศรายืนกรานว่าไม่สน

โรมดีดนิ้ว กระจกกลายร่างเป็นพรมมี่ พรมมี่โวยว่าตนมีศักดิ์ศรี ไม่พอใจที่มาเปลี่ยนให้เป็นกระจกดื้อๆ โรมไม่สนใจอุ้มณิศราขึ้นนั่งบนพรมสั่งพรมให้เหาะไปทันที...พรมพาทั้งสองผ่านก้อนเมฆ ณิศรานั่งนิ่ง 

โรมมองเธอนิ่งเช่นกัน ผ่านไปพักใหญ่เขาก็ถามเธอหายโกรธหรือยัง พรมแทรกขึ้นว่าหนวกหู โรมเอ็ดให้พรมอยู่ส่วนพรม พรมจึงสวนว่า

“ก็อยากจะอยู่หรอก แต่คนกับพ่อมดดันมาอยู่บนพรม พรมก็เลยไม่ได้อยู่ส่วนพรม”

ณิศราเสียงเข้มสั่งให้พากลับโรงพยาบาล พรมเบนหน้าจะกลับ โรมสั่งไม่ให้กลับและอ้างตัวเป็นเจ้านาย พรมจนแต้มไม่กล้าหืออีก...โรมอธิบายให้ณิศราฟังว่าตนไม่ได้มีอะไรกับกุลนภา แต่มีเหตุที่ตนต้องไปกินข้าวกับเธอและต้องไปส่งเธอเย็นนี้ ตนยังบอกไม่ได้จนกว่าจะแน่ใจ ณิศรายิ่งงอนตะโกนลั่นว่าจะกลับ โรมจึงดึงเธอเข้ามาจูบ เธอผลักเขาออกทำหน้าโกรธ โรมท้าให้ตะโกนอีก เธอจ้องหน้าเขาแล้วย้ำว่าจะกลับ โรมถอนใจจำต้องยอม