พ่อมดเจ้าเสน่ห์

ณิศราเดินออกมาเจอมาริสาจึงถามถึงอาการของแมทธิว เธอตอบว่าดีขึ้นแล้ว ณิศราหมดห่วงเดินแยกไป มาริสารู้สึกเหมือนมีใครจับตามองตลอดเวลา...ณิศรายืนรอลิฟต์ปะปนกับคนอื่นๆ แต่พอลิฟต์มาเธอเดินเข้าไปไม่มีใครเดินตาม จึงสังเกตเห็นว่าทุกคนหยุดนิ่ง เสียงโรมบอกว่าเดี๋ยวคนอื่นๆก็ขึ้นลิฟต์อีกตัว เธอเชิดหน้าใส่ที่เขาใช้เวทมนตร์ตามใจตัวเองอีก

โรมพาณิศรามาเดินเล่นในดินแดนเวทมนตร์ โมนาเห็นรีบกลายร่างเป็นนกเกาะต้นไม้มอง ณิศราเริ่มผ่อนคลายกับความสวยงามของสถานที่ แต่ก็ไม่ลืมที่จะต่อว่าเขาเรื่องที่กุลนภามาโวยวาย โรมบอกว่าช่วงนี้ตนวุ่นมาก หญิงสาวให้เขาไปบอกกุลนภาเอง โรมงอนง้อ

“ไม่มีใครสำคัญกับผมมากไปกว่าหนูณิ” ทันใดมีน้ำหยดลงบนมือโรม เขาเข้าใจว่าเป็นน้ำค้างจากต้นไม้ ไม่เห็นว่าเป็นน้ำตาจากนกซึ่งก็คือโมนา โรมอยากให้ณิศราเคยชินกับที่นี่

“ที่นี่สวยมากก็จริง แต่ก็เหมือนประเทศสวยๆ ที่เราแค่ไปท่องเที่ยวแล้วก็กลับมาบ้าน ไม่ใช่ที่ที่เราอยากอยู่ตลอดไป...แล้วโลกมนุษย์สำหรับคุณล่ะ คุณคิดว่าเป็นยังไง”

“มันดูสับสน วุ่นวายไปหมด...”

“ไม่ใช่ที่ที่คุณคิดจะอยู่ตลอดไปเหมือนกันใช่ไหม เราต่างกันมากนะ...พาฉันกลับเถอะ”

โรมพูดไม่ออก มองคนรักด้วยแววตาเศร้าๆ ณิศราเองก็เสียใจไม่แพ้เขา

ooooooo