พ่อมดเจ้าเสน่ห์

หลังจากที่จันกับมาริสาช่วยกันปลอบใจตลับว่าสิ่งที่เธอทำได้บุญโข ตลับกลับถอนใจไม่ได้รู้สึกดีด้วยเพราะบุญก็ส่วนบุญ บาปก็ส่วนบาป...มาริสาเดินไปส่งตลับที่ตึกใหญ่ ตลับกลับชวนให้เดินไปที่ลานหลังตึก แล้วมองบรรยากาศวังเวงบริเวณนั้นอย่างเศร้าใจ

มาริสารู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นอย่างประหลาดเพราะรู้ประวัติสถานที่แห่งนี้ดี ตลับเอื้อมมือมากุมมือ...

พอเดินกลับตลับเกิดหน้ามืดจะเป็นลม มาริสาประคองเดินจนถึงตึกใหญ่ แมทธิวออกมาเจอรีบเข้าช่วย มาริสาหลบตาขอตัวกลับทันที ตลับเห็นท่าทีทั้งสองก็รู้ว่าต้องมีปัญหากัน ตลับให้แมทธิวไปส่งที่ห้อง แล้วย้ำเรื่องแหวนเพชรเจิดจรัสอีกว่าตนตั้งใจให้เขา แมทธิวออกตัวว่าสารกิจอยากได้ ให้น้องไปดีกว่า ตลับถอนใจ

“ยิ่งพูดอย่างนี้ย่ายิ่งต้องให้แมท แหวนวงนี้ไม่เหมาะกับตากิจหรือใครทั้งนั้นนอกจากแมทคนเดียว รับไว้เถอะ ย่ารู้โดยสัญชาตญาณว่าแหวนนี้ต้องเป็นของแมท...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ย่ารักแมทเสมอ...” ตลับกำชับหนักหนา โดยที่ตัวเองก็ไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น

แมทธิวกลับถึงห้อง หยิบแหวนออกมาดูอย่างครุ่นคิด ทำไมย่าถึงต้องการให้แหวนนี้กับตน จึงกำแหวนไว้ในมือแล้วหลับตาตั้งสมาธิ ทันใดภาพนครเวทมนตร์ปรากฏขึ้นในห้วงความคิด เขาเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงหน้าบ้านนาดาล มีหน้าต่างเปิดอยู่จึงชะโงกเข้าไปมอง เห็นฮันนาอุ้มลูกฝาแฝดอยู่กับนาดาล เขามองภาพนั้นอย่างเพลิดเพลิน นาดาลหันมา แมทธิวกับนาดาลเผชิญหน้ากันในห้วงความคิด แมทธิวผงะตกใจลืมตาขึ้นมองแหวนในมือด้วยความหวาดหวั่น...

ด้านนาดาลเห็นผ่านลูกแก้วก็ดีใจ “เจ้าเห็นพ่อแล้ว แมทธิวลูกรัก เพชรเจิดจรัสเป็นของนครเวทมนตร์ มันคือสื่อกลางระหว่างคนในนครเวทมนตร์ด้วยกัน...ระหว่างพ่อกับเจ้า ขอบคุณคุณยายทาฮีร่า ไม่ว่าท่านจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม”...

รุ่งเช้าแมทธิวยืนรอมาริสาระหว่างทางเดินไปตึกใหญ่ เธอเห็นเดินเลี่ยงหนี เขาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยแต่เธอกลับให้เขาไปคุยกับคนที่พร้อมจะฟังเขาคือวิวรรณ

แมทธิวเคือง

“เดี๋ยวนี้เก่งขึ้นมากนะ รู้จักประชดประชัน”

กรองทองเดินมาเห็นเหน็บ “มาจับผิดพ่อแต่กลับเจอลูกแทน...มาทำอะไรที่นี่ตาแมท”

“ผมมาหาหนูมาครับ มีเรื่องจะปรึกษา”

“ปรึกษากับนังลูกเมียน้อยเนี่ยนะ โอ๊ย ตายแล้ว แกเอาพ่อแม่ เอายัยกุลน้องสาวแท้ๆไปไว้ไหน หนูวิวรรณก็ยังมี”

“บางเรื่องเราก็ต้องปรึกษากับบางคนครับ”