เพลิงพรางเทียน
ตอนที่ 9
“ไม่มีใครทำร้ายเอ็ง นอกจากเอ็งทำร้ายตัวเอง เลิกโกรธ เลิกอาฆาตท่านซะ แล้วเอ็งจะไม่เจ็บปวด
ไม่ทุกข์ทรมานใจเหมือนทุกวันนี้”
อุ่นเฮือนก็ให้ปล่อยวางเสียเถอะ กลินท์ตอบเสียงสั่นน้ำตาไหลอย่างทิฐิว่า
“ไม่ได้ ฉันปล่อยวางไม่ได้ ใครที่มันทำกับฉันต้องได้รับกรรมอย่างสาสม”
ooooooo
เจ้าช่อเอื้องเอายาไปให้เจ้าเวียงสวรรค์กินด้วยความหวังว่าเดี๋ยวท่านก็จะหาย หลังจากกินยาแล้วเจ้าเวียงสวรรค์ก็หลับ เจ้าน้อยชมว่ายาหมอฝรั่งนี่ดีจริงๆ เจ้าช่อเอื้องถามเจ้าน้อยว่า
“เจ้าน้อยรู้หรือเปล่าว่ากว่าแม่จะได้ยามา อีเทียนคำมันทำกับแม่ยังไง...มันจะให้แม่กราบตีนมัน!!”
เจ้าน้อยฟังแล้วโกรธ เจ้าช่อเอื้องยุว่าที่มันกล้าทำกับแม่อย่างนี้เพราะเจ้าน้อยให้ท้ายมัน การที่ลูก
ไม่เลิกยุ่งกับมันทำให้มันมีความหวัง ถามอย่างเจ็บปวดว่า
“ลูกรู้หรือเปล่าเจ้าน้อยว่าแม่เจ็บปวดแค่ไหน ที่มันก้าวร้าวหยาบคายใส่แม่ แต่แม่ก็ต้องทนเพราะแม่ต้องการรักษาครอบครัวของลูกเอาไว้”
“ยังไง...ข้าก็มีแต่เจ้าวงเดือน” เจ้าน้อยบอก
เจ้าช่อเอื้องหว่านล้อมว่าตนไม่ได้รังเกียจอะไรเทียนคำ ซ้ำยังเวทนาด้วยซ้ำที่หน้าโง่เชื่อคำหวานของผู้ชาย แต่ย้ำว่า “ในความเป็นแม่ แม่ยอมให้ลูกมีมันไม่ได้ เพราะมันเป็นแค่ไพร่ แม่จึงต้องใจร้ายกับมัน”
เจ้าน้อยถามว่าทำไม ในเมื่อตั้งแต่บรรพบุรุษเราผู้ชายล้วนมีเมียมากมายหลายคน ใครๆก็เอาบ่าว
ในบ้านเป็นเมียทั้งนั้น เจ้าช่อเอื้องยืนยันว่า
“แต่ผู้ชายคนนั้นต้องไม่ใช่ลูกแม่ เจ้าน้อยต้องทำตัวให้ดี น่าเคารพยกย่อง ให้ผู้คนเกรงขาม เพราะถ้ายังทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโต เอาแต่ใจแบบนี้ เจ้าน้อยจะไม่มีวันได้เป็นผู้ครองคุ้มเวียงสวรรค์ต่อจากเจ้าพ่อแน่นอน”
เจ้าน้อยหงุดหงิดไม่พอใจมาก ส่วนเจ้าวงเดือนหน้าซีด วิตก กลัวแทนเจ้าน้อย
ฝ่ายเจ้าน้อยก็หงุดหงิดงุ่นง่านจนคำแปงถามว่าเป็นอะไร เจ้าน้อยระบายอย่างอึดอัดว่าเจ้าแม่
ไม่อนุญาตให้ตนมีเมียอื่นนอกจากเจ้าวงเดือน ทั้งๆที่ใครๆก็ทำกันทั้งนั้น บอกคำแปงว่า
“แต่ข้าทำไม่ได้เพราะเจ้าแม่ไม่อนุญาต รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ข้าเป็นลูกแหง่กลัวแม่” คำแปงถามว่าเจ้าน้อย
จะขัดคำสั่งเจ้าแม่หรือ “คอยดูเถอะ เมื่อไหร่ที่ข้าขึ้นครองคุ้มเวียงสวรรค์ เมื่อนั้นข้าก็จะขัดคำสั่งเจ้าแม่...”
“ห่วงแต่เจ้าวงเดือนไม่น่าจะยอมให้เจ้าน้อยมีหญิงอื่น”
“เทียนคำมันเป็นเมียข้าอีกคนหนึ่ง ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าวงเดือนเป็นเหมือนแม่ที่กดเจ้าพ่อไปซะทุกอย่าง เอ็งคอยดูก็แล้วกัน”
