เพลิงพรางเทียน
ตอนที่ 9
“บ้านพักคุณอยู่ตั้งไกล งั้นฉันคงไม่มีเวลาแล้ว ฉันไปก่อนนะ” หลุยส์ถามว่าไปไหน “ที่ที่ฉันจากมาฉันไม่ได้เป็นคนเชียงใหม่ ฉันไม่ใช่เทียนคำที่คุณรู้จัก ฉันมาจากที่นี่เวลาผ่านคุณไปกว่าร้อยปีแล้ว ฉันมาจากอนาคต”
“มาจากอนาคตอะไรของคุณ”
“ฉันมาจากอนาคตจริงๆ ถ้าคุณอยากเจอฉันอีก คราวนี้คุณไปรอที่ประตูสวนดอกนะ ฉันจะไปที่ประตูนั้น รอฉันนะ ฉันจะกลับมา”
พูดจบกลินท์ก็วิ่งไปที่ประตูแสนปุง ยกมือไหว้แล้ววิ่งทะลุประตูไปท่ามกลางความตะลึงพรึงเพริดของหลุยส์
เจ้าน้อยถามคำแปงว่าคำป้อไม่สบาย เมื่อกี๊เทียนคำมาขอยาฝรั่งจากเจ้าแม่ถึงบนเรือน ถามว่าทำไมไม่บอกคำแปงให้มาบอกตน ตนจะได้แอบแบ่งยาเจ้าพ่อให้มาขอเจ้าแม่ตรงๆอย่างนี้รู้ก็รู้อยู่ว่าไม่มีทางได้
“เทียนคำร้อนใจขนาดนี้ คำป้อคงจะป่วยหนักจริงๆ”
“เลิกพูดมาก ทำตามที่ข้าสั่ง แล้วกลับมารายงานข้าด้วยล่ะ”
คำแปงพยักหน้ารีบวิ่งไป เจ้าน้อยมองตามอย่างเป็นห่วง
สายป่านจากไม่เคยเชื่อเรื่องที่กลินท์เล่าเลยก็เริ่มเชื่อเมื่อมีคนแชร์รูปกลินท์วิ่งออกมาจากประตูแสนปุงกลับมาแล้ว
กลินท์ตรงดิ่งไปที่ร้านขายยาสั่งทั้งยาลดไข้ ยาแก้อักเสบ ยาฆ่าเชื้อ ยาแก้เจ็บคอ ยาแก้ไอ พอได้ยาก็จะวิ่งกลับ เภสัชกรบอกยังไม่ได้จ่ายเงินทั้งหมด 569 บาท กลินท์หันมาหน้าแหยบอกขอติดไว้ก่อนเดี๋ยวตนจะกลับมาจ่าย เพื่อให้เชื่อถือบอกว่า “ฉันกลินท์ไงคะ จำได้หรือเปล่า”
เภสัชกรท่าทีอ่อนลงแต่เมียโผล่มาพูดเย้ยว่า ได้ข่าวว่าตอนนี้ถูกแบนไม่มีงาน เพราะไปเป็นเมียน้อยคุณอินทร์ กลินท์หน้าเสียเลยขอยืมโทรศัพท์บอกว่าจะโทร.ไปให้เพื่อนมาจ่ายให้ เมียเภสัชจึงยื่นโทรศัพท์ให้
กลินท์โทร.เข้ามือถือเบน พอดีเบนกำลังจะรีบไปที่ประตูแสนปุงเพื่อรับเธอ เห็นเบอร์แปลกๆเลยไม่รับ กลินท์จึงฝากข้อความ
“เบนคะ ฉันกลับมาแล้ว แต่ฉันต้องกลับไปอีก ฉันอยู่ที่ร้านขายยา...คุณช่วยมาจ่ายเงินค่ายาให้ฉันด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ”
เสียงเพจดังขึ้น ทันทีที่เบนเปิด เสียงกลินท์ก็บอกอย่างร้อนรนตามที่พูดไว้ สายป่านกับเน่ามองเบนเป็นตาเดียว เบนก็ตรงไปที่ร้านขายยาที่กลินท์บอก เภสัชกรบอกว่ากลินท์มาซื้อยาจริง แต่ไปไหนต่อตนไม่รู้ เบนจึงจ่ายค่ายาให้
ooooooo
ฝ่ายหลุยส์ไปยืนคอยอยู่ที่หน้าประตูสวนดอก แต่เบนนั่งเศร้ารออยู่ที่บ้านด้วยสีหน้าสับสน ร้อนใจ
กลินท์วิ่งจะกลับไปที่บ้านคำป้อเหนื่อยแทบหมดแรงแต่ก็กัดฟันกำซองยาร้องบอกทั้งที่ยังมาไม่ถึง
“ฉันกลับมาแล้ว...แม่”
หลุยส์มาถึงบ้านคำป้อพอดีเห็นกลินท์ก็ดีใจอุทาน “เทียนคำ”
