เพลิงพรางเทียน

“หลุยส์...คุณมารอฉันจริงๆด้วย” หลุยส์ส่งมือรับกลินท์ขึ้นเกวียน “ผมมารอคุณตั้งนาน นี่ก็ว่าจะกลับแล้ว แต่ห่วงเลยวนไปวนมาอยู่แถวนี้”

กลินท์ขอโทษสงสัยตนจะเหนื่อยมากจนหมดสติแต่ไม่เป็นไรแค่คิดว่าแม่จะได้กินยา ตนไม่เป็นอะไรแล้ว หลุยส์บอกว่าตนคิดว่าเธอจะเอายาไปให้เจ้าน้อยเสียอีก กลินท์ถามว่าทำไมตนต้องเอาไปให้เขา

“หลายวันก่อนผมเข้าไปที่คุ้ม ผมเห็นคุณ เจ้าน้อย แล้วก็ผู้ชายอีกคนนึงดูเหมือนมีเรื่องกัน...” กลินท์แซวว่าเขาไปเป็นหมอดูด้วยเลย “หนึ่งหญิงสองชายไม่ต้องเป็นหมอดูก็เดาออก”

“ใครบอกว่าหนึ่งหญิงสองชาย สามชายต่างหาก...

อีกหนึ่งคือคุณไง เสียดายวันนั้นฉันไม่เห็นคุณ ไม่งั้นทั้งเจ้าน้อย นายสิงห์ถูกปั่นหัวหนักกว่านี้แน่”

“คุณเห็นผู้ชายเป็นเหยื่อเหรอ?”

กลินท์บอกว่าคนอื่นอาจจะใช่แต่ไม่ใช่เขาและเบน หลุยส์งงว่าเบนคือใคร กลินท์บอกว่าผู้ชายอีกคนที่หน้าตาเหมือนเขา และเขากำลังรอตนอยู่ที่โลกของตน

กลินท์มองหลุยส์ดวงตาหวามไหว ดวงตาที่หลุยส์มองทีไรก็ใจสะท้านทุกที...

ขณะที่กลินท์ไปกับหลุยส์ในอีกมิติหนึ่งนั้น เบนในโลกของความเป็นจริงก็ยืนตากน้ำค้างรอกลินท์อย่างอดทน มองดวงจันทร์พึมพำ

“เคยแต่เล่นละคร...ไม่คิดจริงๆ ชีวิตจริงจะต้องมายืนทำเอ็มวี”

ooooooo

กลินท์ให้หลุยส์มาส่งที่บ้านคำป้อแล้วเดินนำเข้าไป หลุยส์มองรอบบ้านอย่างแปลกใจ ถามว่าเธอไม่ได้อยู่ที่คุ้มหรือ กลินท์ถามหยอกว่าจะหลอกถามตนว่าอยู่กับเจ้าน้อยหรือเปล่าล่ะสิ บอกหลุยส์ว่าตนไม่ได้เป็นเมียใครอย่างที่เขาเข้าใจ

หลุยส์เงียบ กลินท์ถอนใจบอกว่าก็น่าที่เขาจะเข้าใจอย่างนั้น เพราะที่เทียนคำถูกจิกหัวตบกลางตลาด ก็เพราะข้อหาเมียน้อย แล้วเดินขึ้นเรือนไป หลุยส์รีบตาม

ที่อีกด้านหนึ่ง คำแปงถือหม้อต้มยาโผล่มา เห็นเทียนคำขึ้นเรือนมากับหมอฝรั่งก็แปลกใจ คำแปงถือหม้อยาลังเล ในที่สุดก็ตัดสินใจเอาหม้อยากลับไป

กลินท์รีบเข้าห้องคำป้ออย่างเร็วด้วยความเป็นห่วงแม่ อุ่นเฮือนดีใจร้องทัก

“เทียนคำ พี่นึกว่าเอ็งจะไม่กลับมาแล้ว...แถมยังพาหมอฝรั่งมาด้วยคงได้ยาดีแน่ๆ”

กลินท์เข้าไปนั่งข้างๆคำป้อ หยิบยา ประคองแม่ขึ้นกินยา หลุยส์มองอย่างสงสัย

“แม่...ฉันได้ยามาจากหมอฝรั่งแม่กินหน่อยเถอะ จะได้หายไวๆ...พี่อุ่นเฮือนเอาน้ำให้แม่หน่อย” คำป้อถามว่ายาอะไรหน้าตาประหลาด “กินเถอะแม่รับรองว่าหายแน่ มันก็เหมือนยาลูกกลอนนั่นแหละ แม่กลืนเข้าไปแล้วก็กินน้ำตาม เดี๋ยวแม่ก็หาย”

หลุยส์ก็บอกให้กินเลย กลินท์ถามคำป้อว่ามีน้ำมูกหรือเปล่า

“ขี้มูกน่ะเหรอ? มี! นี่แม่ก็หายใจไม่ค่อยออก”