เพลิงพรางเทียน

เบนพาเน่ากับสายป่านไปพักที่บ้าน เพราะพ่อกับแม่ไปอังกฤษ เน่าเอาหนังสือของพ่อเบนมาอ่าน บอกว่าหลายอย่างมันเข้าเค้าที่ลินท์เล่า ทั้งเรื่องหมอยา มิชชันนารีที่เข้ามาในประเทศไทย ระบบเจ้าขุนมูลนายในล้านนา

สายป่านบอกว่าถ้าตนไม่เห็นกับตาก็ไม่มีทางเชื่อเลย เบนเชื่อว่าเรื่องอุ่นเฮือน แม่คำป้อ เจ้าน้อย เจ้าวงเดือนและไพคา ก็คงรอคำตอบจากลินท์ว่าทำอะไรกันไว้ถึงได้มาเกี่ยวข้องกันในชาตินี้ เน่าฟันธงว่าคงไม่พ้นเรื่องรักๆใคร่ๆ เบนเชื่อที่เน่าพูด เพราะเราทุกคนเกิดมาเจอกันล้วนเคยทำบุญทำกรรมมาด้วยกันทั้งนั้น ดีก็เป็นบุญ แต่ถ้าไม่ดีก็คงเป็นกรรม

ฝ่ายเจ้าช่อเอื้องเหน็บเจ้าเวียงสวรรค์ว่าคงสาแก่ใจแล้วสินะที่พวกขี้ข้ามารำในงานบูชาพระธาตุได้ เจ้าเวียงสวรรค์ถามว่าจะพูดทำไมในเมื่อหนานแก้วก็ตายแล้ว

“มันตายเพราะผิดผี เพราะมันเหิมเกริมมาบูชาพระธาตุ แต่อย่าหวังว่าไอ้หนานแก้วตายแล้วเรื่องทุกอย่างจะจบ” เจ้าเวียงสวรรค์ถามว่าจะทำอะไร เจ้าช่อเอื้องตะโกนสั่งบ่าว “ไปเอาตัวมันสามแม่ลูกมา!”

เจ้าเวียงสวรรค์ซีดเผือด เจ้าน้อยก็ซีดแต่ไม่มีใครกล้าว่าอะไรเจ้าช่อเอื้องเลย

ooooooo

สมไปกระชากสามแม่ลูกที่กำลังร้องไห้เสียใจการจากไปของหนานแก้วไปหาเจ้าช่อเอื้อง คำป้อถามว่าพวกตนทำผิดอะไร ก็ถูกเจ้าช่อเอื้องตบ พออุ่นเฮือนกับเทียนคำตกใจร้องเรียกแม่ก็ถูกเจ้าช่อเอื้องตบไปด้วย หาว่าบังอาจที่แอบฟ้อนในงานบูชาพระธาตุของตน สั่งให้เอาพวกมันไปเฆี่ยน!

คำป้อนึกถึงคำสาบานของเจ้าเวียงสวรรค์ที่มีต่อหนานแก้วก็ร้องตะโกน

“อย่า! อย่า! เจ้าเวียงสวรรค์ช่วยด้วยเจ้าค่ะ” แต่ไม่มีแม้แต่เงาของเจ้าเวียงสวรรค์แล้ว

ไพคาย่องมาแอบดู เห็นกลินท์นั่งร้องไห้อยู่ก็ตกใจ อุทานก่อนวิ่งหนีไปว่า

“อีเทียนคำมันกลับมาได้ยังไง ก็มันตายไปแล้วนี่”

ไพคาวิ่งกระหืดกระหอบไปบอกเจ้าวงเดือนว่าเทียนคำกลับมาแล้ว เจ้าช่อเอื้องมาได้ยินพอดีถามว่าเทียนคำยังไม่ตายอย่างที่อีแตงสาพูดจริงหรือ เจ้าวงเดือนบอกว่าเทียนคำไม่ตายก็ถือว่าเป็นเรื่องดีแล้ว

เจ้าช่อเอื้องชมว่าเจ้าวงเดือนช่างมีน้ำใจงามเหลือเกินทั้งที่รู้ว่าเทียนคำจ้องจะมาเป็นน้อยยังมีน้ำใจงามเมตตามัน กำชับเจ้าน้อยว่าอย่าทำให้เจ้าวงเดือนเสียใจเป็นอันขาด

“ข้าขอบคุณเจ้าแม่เหลือหลาย ที่เจ้าแม่แล้วก็เจ้าน้อยเมตตาข้า”

เจ้าวงเดือนหน้าเนื้อใจเสือ พอเจ้าช่อเอื้องไปแล้วก็สั่งไพคาเหี้ยม

“ไปเอาตัวอีเทียนคำมาให้ข้า!”

“เจ้าค่ะ” ไพคากระถดออกไปอย่างเร็ว ในขณะที่เจ้าวงเดือนนั่งหน้านิ่ง เลือดเย็น มีแต่ความเหี้ยม!

ไพคาไปบ้านคำป้อ กลินท์เห็นถึงกับอุทาน “พี่แพม” ไพคาประกาศว่าเจ้าวงเดือนให้คำป้อกับอุ่นเฮือนและเทียนคำไปหา กลินท์ของขึ้นถามว่าถ้าไม่ไปจะทำไม