เพลิงพรางเทียน

กลินท์เถียงว่าสิ่งที่ตนเห็นไม่ใช่ภาพลวงตา มันชัดเจนเหมือนกับมันเกิดกับตนจริงๆ แต่สงสัยว่าทำไมวันนั้นตนผ่านประตูท่าแพไปแล้วเห็นอดีต แต่ทำไม

วันนี้ตนทำไม่ได้ เน่าติงว่าแน่ใจนะว่าประตูที่เธอทะลุมิติกลับไปยังอดีตได้เป็นประตูท่าแพ เชียงใหม่มีประตูตั้งห้าประตู

กลินท์กับเบนต่างยืนยันว่าเป็นประตูท่าแพแน่นอน เน่าเสนอว่าในเมื่อเข้าประตูนี้ไม่ได้ก็ไปประตูอื่นดูไหม สายป่านว้ากใส่เน่าว่า “ไอ้บ้า หยุดเลย”

“ทำไมล่ะ เรื่องลี้ลับในจักรวาลรอให้เราค้นหา ไม่เห็นจะเสียหายเลย เข้าประตูนี้ไม่ได้ก็ลองประตูอื่น เบนเป็นคนเชียงใหม่บอกทางฉันด้วยว่ามีประตูไหนอีก”

ทุกคนกระตือรือร้นขึ้นมาทันที ยกเว้นสายป่านที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่คนเดียว

เบนพาไปที่ประตูเมืองเชียงใหม่ กลินท์เอาจริงเอาจังจนเน่าบอกเพื่อนๆว่าลินท์ไม่ได้มาเล่นๆนะ

“แน่นอนเน่า ฉันไม่ได้มาเล่นๆ ฉันเป็นห่วงพ่อหนานแก้ว เทียนคำ ป่านนี้จะเป็นยังไง” สายป่านเหน็บว่างั้นก็ช่วยห่วงแม่ชีเหมือนที่เธอห่วงคนในอดีตบ้างนะ ถามว่าเคยคิดหรือเปล่าว่าข่าวฉาวโฉ่ของเธอแม่ชีท่านรู้สึกยังไง “ฉันกำลังหาคำตอบของทุกเรื่อง รวมทั้งเรื่องของฉันกับแม่ชีด้วย...ถ้าฉันย้อนกลับไปอดีตได้ ฉันจะต้องแก้ไขในสิ่งที่ฉันทำในปัจจุบันได้”

“เธอเข้าใจผิดแล้วลินท์ เราแก้อดีตไม่ได้ แต่เราทำปัจจุบันเพื่อสร้างอนาคตได้”

สองสาวโต้กันจนเบนต้องดึงสายป่านออกมา บอกว่าเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เราเป็นเพื่อนกันก็ต้องอยู่เคียงข้างให้กำลังใจลินท์

ขณะที่สายป่าน เบนและเน่ากำลังคุยกันอยู่นั้น กลินท์หันหลังให้ทั้งสามยกมือไหว้ตั้งจิตอธิษฐานแน่วแน่ พอทั้งสามหันมาอีกทีกลินท์หายไปแล้ว! ทั้งสามตะลึง พรึงเพริดกับเรื่องที่เกิดขึ้น

กลินท์ดีใจมากที่ข้ามประตูเชียงใหม่กลับมาสู่อดีตได้สำเร็จแต่ก็ต้องหาทางกลับคุ้มใหม่ เจอชาวบ้านก็ถามทางไปคุ้มเจ้าเวียงสวรรค์ แม้ชาวบ้านจะมองกลินท์ด้วยสายตาแปลกๆแต่ก็ชี้ทางให้

ooooooo

กลินท์เดินไปหยุดที่หน้าคุ้ม ไพร่หนุ่มที่เฝ้าประตูตกใจถามกันว่าไหนบอกอีเทียนคำมันตายไปแล้วหรือนี่จะเป็นผี กลินท์สวมรอยหลอกว่าตนเป็นผีทำเอาไพร่หนุ่มทั้งสองหลีกทางให้ กลินท์ผลุบเข้าไปทันที

พอไปถึงเรือนคำป้อ อุ่นเฮือนถามทั้งดีใจและตกใจว่าหายไปไหนมา รอดตายมาอีกแล้วหรือ คำป้อบอกอุ่นเฮือนว่าอะไรที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไป อย่าพูดถึงมันอีกเลย มองกลินท์ถามว่าแต่งตัวงามอย่างนี้ไปขโมยอะไรเขามาเดี๋ยวเป็นเรื่องอีก