เพลิงพรางเทียน

 อุ่นเฮือนพาเทียนคำวิ่งมาจนถึงลานกลางเวียงก็บอกเทียนคำให้ฟ้อนเลย อย่างน้อยก็อยู่ในเขตเดียวกันบอกเทียนคำให้ “ตั้งจิตอธิษฐานกับพระธาตุศรีจอมทองเจ้า ขอให้พ้นโศกพ้นภัยทั้งเอ็งและพ่อหนานแก้ว”

แม้จะฟ้อนอยู่ด้านหลังแต่เจ้าช่อเอื้องเห็นผู้คนหันมอง ถามไพคาว่ามีอะไรกัน พอรู้ว่ามีคนมาฟ้อนที่ด้านหลังพระธาตุ เจ้าช่อเอื้องก็ให้สิงห์ บ่าวคนสนิทของเจ้าวงเดือนจากคุ้มเชียงจันไปดู

สิงห์กับพรรคพวกตรงเข้าผลักร่างเทียนคำล้มตวาดว่ามาทำอะไรตรงนี้คิดจะเทียบเปรียบตัวเองเป็นเจ้านายหรือไง เทียนคำขอฟ้อนก่อนแล้วจะเล่าให้ฟัง อุ่นเฮือนก็เร่งให้รำต่อเพลงจะจบแล้ว

สิงห์ตรงเข้าหาเทียนคำ อุ่นเฮือนรั้งไว้ก็ถูกผลักจนล้มจ้ำเบ้า เทียนคำสมาธิหลุด อุ่นเฮือนตะโกนให้รำให้จบไม่ต้องสนใจตน พุ่งพรวดเข้ากอดขาสิงห์แต่สิงห์สะบัดหลุดตรงเข้าไปกระชากเทียนคำที่กำลังฟ้อน ตบจนเทียนร่วงแล้วกระทืบขยี้จนเทียนดับลำเทียนแหลก ก็พอดีเสียงกลองปี่จุ่มในวัดเงียบลง อุ่นเฮือนใจหายบอก

“เพลงจบแล้ว”

“ข้าจะรำต่อ...รำจนจบ” เทียนคำสะบัดไปกอบเทียนขึ้นมาน้ำตาหยดแล้วฟ้อนต่อทั้งที่ไม่มีเสียงเพลง พอฟ้อนเสร็จถามอุ่นเฮือนว่าตนทำสำเร็จแล้วใช่ไหม เราได้ฟ้อนให้พระธาตุแล้วใช่ไหม

“ใช่แล้วเทียนคำ เราทำสำเร็จแล้ว พระธาตุแก้วท่านพอใจแล้ว”

 “สาธุ...สาธุ...สาธุ” สองพี่น้องยกมือไหว้สาธุด้วยเสียงสั่นเครือ

ที่บ้าน คำป้อไหว้พระธาตุ บอกหนานแก้วอย่าหลับ เทียนคำคงฟ้อนให้พระธาตุเสร็จแล้ว หนานแก้วบอกว่าเทียนคำปลอดภัยแล้ว แต่พระธาตุท่านเมตตาให้ตนไปเฝ้าแล้ว คำป้อร้องลั่นว่า

“ข้าไม่ให้เอ็งไป ห้ามหลับนะหนานแก้ว ห้ามหลับ!”

หนานแก้วบอกคำป้อว่าอย่าร้องไห้ เก็บสองมือไว้เช็ดน้ำตาให้อุ่นเฮือนกับเทียนคำ แต่อย่าเก็บไว้เช็ดน้ำตาตัวเอง พูดจบก็มือร่วงลงข้างตัว คำป้อนิ่งสงบ มองร่างหนานแก้วเอามือลูบหน้าลูบตาหนานแก้วบอก

“ไปดีนะหนานแก้ว มือนี้ข้าจะไม่เช็ดน้ำตาตัวเอง ข้าจะเก็บไว้คุ้มครองลูกของเรา”

อุ่นเฮือนกับเทียนคำกลับมาบอกแม่ว่าพวกตนทำสำเร็จแล้ว เทียนคำฟ้อนให้แล้ว คำป้อบอกให้ทั้งสองไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมาไหว้พ่อเป็นครั้งสุดท้ายเถอะ...พ่อเอ็งไปดีแล้ว บอกเทียนคำว่า

“สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านให้รอดได้แค่เพียงคนเดียว เทียนคำ ไหว้ลาเสีย พ่อเอ็งไม่มีอีกแล้ว”

อุ่นเฮือนกับเทียนคำผวาเข้ากอดร่างหนานแก้วร้องไห้ราวกับจะขาดใจตาม...

ooooooo